TEATR SNÓW
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Spektakl_uliczny_Teatru_Snów.JPG|thumb|Spektakl uliczny Teatru Snów]]TEATR SNÓW, alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy q Zdzisława Górskiego i Alicji Mojko po spektaklu Album snów, powstałym 1983. Premiera w lutym 1984, w lipcu T.S. wspólnie z teatrem Tako założył Gd. Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Oruni. Od września 1996 pryw., 2002 przeniesiony do nowego Żaka. Wypracował jęz. teatr., na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji lit. znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: Pokusa (1987), W drodze do raju (1988), Republika marzeń (1989), Sanatorium (1989), Powrót (1990), Podróże (1991), Wizyta (1993), Ogród (1995), Księga utopii (1999), Żuraw i Rejs (2000), Szafarz (2002), Pokój (2005), Imitacje (2008), Remus (2009). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem Sanatorium, Żurawia oraz Imitacji. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia Republika marzeń dla TV Gd., z Sanatorium dla II programu TVP, film dokumentalny Niczym ptaki. Teatr występował na festiwalach w Polsce i wielu miastach Europy. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych 1992 spektakl Sanatorium wyróżniono nagrodami: za reż. Zdzisława Górskiego, za aktorstwo – Izabelę Terek oraz nagrodą dla zespołu. W 1992 spektakl otrzymał Nagrodę Młodych i Nagrodę red. Tadeusza Burzyńskiego podczas Ogólnopolskich Zderzenia Teatrów Kameralnych w Płocku.Podczas Międzynarodowych Targów Inicjatyw Teatralnych 1993 w Pile teatr zdobył Wielką Nagrodę Jury Młodzieżowego.{{author: ED}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Spektakl_uliczny_Teatru_Snów.JPG|thumb|Spektakl uliczny Teatru Snów]] |
| + | '''TEATR SNÓW''', alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy q Zdzisława Górskiego i Alicji Mojko po spektaklu Album snów, powstałym 1983. Premiera w lutym 1984, w lipcu T.S. wspólnie z teatrem Tako założył Gd. Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Oruni. Od września 1996 pryw., 2002 przeniesiony do nowego Żaka. Wypracował jęz. teatr., na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji lit. znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: Pokusa (1987), W drodze do raju (1988), Republika marzeń (1989), Sanatorium (1989), Powrót (1990), Podróże (1991), Wizyta (1993), Ogród (1995), Księga utopii (1999), Żuraw i Rejs (2000), Szafarz (2002), Pokój (2005), Imitacje (2008), Remus (2009). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem Sanatorium, Żurawia oraz Imitacji. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia Republika marzeń dla TV Gd., z Sanatorium dla II programu TVP, film dokumentalny Niczym ptaki. Teatr występował na festiwalach w Polsce i wielu miastach Europy. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych 1992 spektakl Sanatorium wyróżniono nagrodami: za reż. Zdzisława Górskiego, za aktorstwo – Izabelę Terek oraz nagrodą dla zespołu. W 1992 spektakl otrzymał Nagrodę Młodych i Nagrodę red. Tadeusza Burzyńskiego podczas Ogólnopolskich Zderzenia Teatrów Kameralnych w Płocku.Podczas Międzynarodowych Targów Inicjatyw Teatralnych 1993 w Pile teatr zdobył Wielką Nagrodę Jury Młodzieżowego.{{author: ED}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 17:01, 4 mar 2013
TEATR SNÓW, alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy q Zdzisława Górskiego i Alicji Mojko po spektaklu Album snów, powstałym 1983. Premiera w lutym 1984, w lipcu T.S. wspólnie z teatrem Tako założył Gd. Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Oruni. Od września 1996 pryw., 2002 przeniesiony do nowego Żaka. Wypracował jęz. teatr., na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji lit. znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: Pokusa (1987), W drodze do raju (1988), Republika marzeń (1989), Sanatorium (1989), Powrót (1990), Podróże (1991), Wizyta (1993), Ogród (1995), Księga utopii (1999), Żuraw i Rejs (2000), Szafarz (2002), Pokój (2005), Imitacje (2008), Remus (2009). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem Sanatorium, Żurawia oraz Imitacji. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia Republika marzeń dla TV Gd., z Sanatorium dla II programu TVP, film dokumentalny Niczym ptaki. Teatr występował na festiwalach w Polsce i wielu miastach Europy. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych 1992 spektakl Sanatorium wyróżniono nagrodami: za reż. Zdzisława Górskiego, za aktorstwo – Izabelę Terek oraz nagrodą dla zespołu. W 1992 spektakl otrzymał Nagrodę Młodych i Nagrodę red. Tadeusza Burzyńskiego podczas Ogólnopolskich Zderzenia Teatrów Kameralnych w Płocku.Podczas Międzynarodowych Targów Inicjatyw Teatralnych 1993 w Pile teatr zdobył Wielką Nagrodę Jury Młodzieżowego.
