ROZRAŻEWSKI HIERONIM, biskup włocławski, patron ulicy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HIERONIM ROZRAŻEWSKI''' (Rozdrażewski; ok. 1546 Kraków – 9 II 1600 Rzym), biskup włocławski, dyplomata, działacz kontrreformacji. Urodził się w rodzinie szlacheckiej posiadającej dobra na Śląsku (Pomsdorf, ob. Pomianów), stąd pocz. traktowany był w Polsce jako Ślązak q obcokrajowiec. Około 1560 przebywał na dworze króla Francji, Franciszka II. W 1561–65 studiował na uniw. w Ingolstadt (Bawaria), 1565–68 w jezuickim Collegium Romanum w Rzymie (jego brat, Stanisław, był jednym z pierwszych pol. jezuitów). Jako szambelan papieski, 1568 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1569 kanonik wrocławski, od 1574 kanonik płocki i sekr. wielki Kancelarii Królewskiej, posłował do Francji w imieniu RP, żądającej powrotu na tron pol. Henryka Walezego. Podczas q wojny Gd. z królem pol. Stefanem Batorym u boku króla podczas oblężenia miasta 1577, jeden z negocjatorów przygotowujących kompromis (16 XII 1577). Od 1582 bp włocławski. W 1582 poseł RP na sejm Rzeszy w Augsburgu. | + | '''HIERONIM ROZRAŻEWSKI''' (Rozdrażewski; ok. 1546 Kraków – 9 II 1600 Rzym), biskup włocławski, dyplomata, działacz kontrreformacji. Urodził się w rodzinie szlacheckiej posiadającej dobra na Śląsku (Pomsdorf, ob. Pomianów), stąd pocz. traktowany był w Polsce jako Ślązak q obcokrajowiec. Około 1560 przebywał na dworze króla Francji, Franciszka II. W 1561–65 studiował na uniw. w Ingolstadt (Bawaria), 1565–68 w jezuickim Collegium Romanum w Rzymie (jego brat, Stanisław, był jednym z pierwszych pol. jezuitów). Jako szambelan papieski, 1568 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1569 kanonik wrocławski, od 1574 kanonik płocki i sekr. wielki Kancelarii Królewskiej, posłował do Francji w imieniu RP, żądającej powrotu na tron pol. Henryka Walezego. Podczas q wojny Gd. z królem pol. Stefanem Batorym u boku króla podczas oblężenia miasta 1577, jeden z negocjatorów przygotowujących kompromis (16 XII 1577). Od 1582 bp włocławski. W 1582 poseł RP na sejm Rzeszy w Augsburgu. <br/><br/> W 1583 rozpoczął negocjacje z Gd. mające na celu określenie zakresu jurysdykcji biskupiej w mieście, potwierdzenie granic między dobrami biskupimi a miejskimi. Do śmierci kontynuował zabiegi o kościół paraf. dla gd. katolików, lecz mimo uzyskania 1592–96 pozytywnych dla rewindykacji kośc. NMP wyroków sądów królewskich, świątyni nie odzyskał. Podczas podróży do Rzymu 1599 zachorował na febrę. Po zgonie 2 ówczesnych pol. kardynałów (Andrzeja Batorego i Jerzego Radziwiłła) papież Klemens VIII oferował mu kapelusz kardynalski, nie przyjął go ze względu na zły stan zdrowia. Pochowano go w Rzymie we wzorcowym dla baroku kościele Il Gesu. W testamencie przekazał gd. jezuitom złożony z ponad 500 książek księgozbiór i kwotę 15 tys. zł, zapisaną na rodowych dobrach śląskich. Jego marmurowe epitafium w katedrze włocławskiej wykonano ok. 1620 w warsztacie rzeźb. q Abrahama van den Blocka. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:51, 10 mar 2013
HIERONIM ROZRAŻEWSKI (Rozdrażewski; ok. 1546 Kraków – 9 II 1600 Rzym), biskup włocławski, dyplomata, działacz kontrreformacji. Urodził się w rodzinie szlacheckiej posiadającej dobra na Śląsku (Pomsdorf, ob. Pomianów), stąd pocz. traktowany był w Polsce jako Ślązak q obcokrajowiec. Około 1560 przebywał na dworze króla Francji, Franciszka II. W 1561–65 studiował na uniw. w Ingolstadt (Bawaria), 1565–68 w jezuickim Collegium Romanum w Rzymie (jego brat, Stanisław, był jednym z pierwszych pol. jezuitów). Jako szambelan papieski, 1568 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1569 kanonik wrocławski, od 1574 kanonik płocki i sekr. wielki Kancelarii Królewskiej, posłował do Francji w imieniu RP, żądającej powrotu na tron pol. Henryka Walezego. Podczas q wojny Gd. z królem pol. Stefanem Batorym u boku króla podczas oblężenia miasta 1577, jeden z negocjatorów przygotowujących kompromis (16 XII 1577). Od 1582 bp włocławski. W 1582 poseł RP na sejm Rzeszy w Augsburgu.
W 1583 rozpoczął negocjacje z Gd. mające na celu określenie zakresu jurysdykcji biskupiej w mieście, potwierdzenie granic między dobrami biskupimi a miejskimi. Do śmierci kontynuował zabiegi o kościół paraf. dla gd. katolików, lecz mimo uzyskania 1592–96 pozytywnych dla rewindykacji kośc. NMP wyroków sądów królewskich, świątyni nie odzyskał. Podczas podróży do Rzymu 1599 zachorował na febrę. Po zgonie 2 ówczesnych pol. kardynałów (Andrzeja Batorego i Jerzego Radziwiłła) papież Klemens VIII oferował mu kapelusz kardynalski, nie przyjął go ze względu na zły stan zdrowia. Pochowano go w Rzymie we wzorcowym dla baroku kościele Il Gesu. W testamencie przekazał gd. jezuitom złożony z ponad 500 książek księgozbiór i kwotę 15 tys. zł, zapisaną na rodowych dobrach śląskich. Jego marmurowe epitafium w katedrze włocławskiej wykonano ok. 1620 w warsztacie rzeźb. q Abrahama van den Blocka.
