DWÓR UPHAGENA (Wrzeszcz)
(Utworzył nową stronę „{{paper}} DWÓR UPHAGENA, Wrzeszcz, al. Grunwal- dzka 5. Od 30 III 1790 właścicielem tutejszej po- siadłości (q Park Uphagena) był q Johann Uphagen. Klasycystyc...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | DWÓR UPHAGENA, Wrzeszcz, al. | + | '''DWÓR UPHAGENA''', Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 5. Od 30 III 1790 właścicielem tutejszej posiadłości (q Park Uphagena) był q Johann Uphagen. Klasycystyczny ob. dwór zbudował w 1814 jego spadkobierca, bratanek q Johann Carl Ernst Uphagen, zapewne na gruzach starszego dworu spalonego w czasie wojen napoleońskich (1813). Wielokrotnie przebudowywany, zachował pierwotną bryłę i układ wnętrz. Wolno stojący, dwukondygnacyjny, jednobryłowy, na planie prostokąta, przykryty dachem czterospadowym, w krótszych połaciach, na osiach lukarny. Elewacja frontowa siedmioosiowa, w części środkowej posiada trzyosiowy, zwieńczony półkoliście ryzalit, po jego obu stronach znajdują się skierowane na zewnątrz ćwierćkola, bogato zdobione motywem liści akantu. Na parterze weranda, nad nią taras. Między parterem a pierwszą kondygnacją oraz poniżej dachu fryz z motywem roślinnym. Elewacja tylna mocno przebudowana, ob. sześcioosiowa, z nieoryginalnym wejściem na osi, nad nim zwieńczenie niezachowanego ryzalitu z charakterystyczną dla klasycyzmu półokrągła niszą. Zachowały się schody z ażurową balustradą i zdobne motywami roślin drzwi jednego z pomieszczeń. Po II w. świat. konsulat Szwecji, od 1973 wpisany do wojew. rejestru zabytków, od 3 IV 1976 do 19 V 2001 Pałac Ślubów. Po remoncie, od 2003 siedziba (dzierżawiona od miasta) Fundacji Regionalne Centrum Informacji i Wspomagania Organizacji Pozarządowych. {{author: KR}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:28, 12 lut 2013
DWÓR UPHAGENA, Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 5. Od 30 III 1790 właścicielem tutejszej posiadłości (q Park Uphagena) był q Johann Uphagen. Klasycystyczny ob. dwór zbudował w 1814 jego spadkobierca, bratanek q Johann Carl Ernst Uphagen, zapewne na gruzach starszego dworu spalonego w czasie wojen napoleońskich (1813). Wielokrotnie przebudowywany, zachował pierwotną bryłę i układ wnętrz. Wolno stojący, dwukondygnacyjny, jednobryłowy, na planie prostokąta, przykryty dachem czterospadowym, w krótszych połaciach, na osiach lukarny. Elewacja frontowa siedmioosiowa, w części środkowej posiada trzyosiowy, zwieńczony półkoliście ryzalit, po jego obu stronach znajdują się skierowane na zewnątrz ćwierćkola, bogato zdobione motywem liści akantu. Na parterze weranda, nad nią taras. Między parterem a pierwszą kondygnacją oraz poniżej dachu fryz z motywem roślinnym. Elewacja tylna mocno przebudowana, ob. sześcioosiowa, z nieoryginalnym wejściem na osi, nad nim zwieńczenie niezachowanego ryzalitu z charakterystyczną dla klasycyzmu półokrągła niszą. Zachowały się schody z ażurową balustradą i zdobne motywami roślin drzwi jednego z pomieszczeń. Po II w. świat. konsulat Szwecji, od 1973 wpisany do wojew. rejestru zabytków, od 3 IV 1976 do 19 V 2001 Pałac Ślubów. Po remoncie, od 2003 siedziba (dzierżawiona od miasta) Fundacji Regionalne Centrum Informacji i Wspomagania Organizacji Pozarządowych.
