MATHESIUS JOHANN, profesor Gimnazjum Akademickiego
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę MATHESIUS JOHANN na MATHESIUS JOHANN, profesor Gimnazjum Akademickiego) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''JOHANN MATHESIUS''' (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), profesor medycyny [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], [[KALWINI W GDAŃSKU | kalwinista]]. Syn pastora luterańskiego Johanna i Sybilli z domu Rychter. Od 1552 studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W 1577, na podstawie rozprawy o budowie ucha, uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie następnie pracował jako profesor anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka.<br/><br/> | '''JOHANN MATHESIUS''' (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), profesor medycyny [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], [[KALWINI W GDAŃSKU | kalwinista]]. Syn pastora luterańskiego Johanna i Sybilli z domu Rychter. Od 1552 studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W 1577, na podstawie rozprawy o budowie ucha, uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie następnie pracował jako profesor anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka.<br/><br/> | ||
| − | W 1582 zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem księcia pomorskiego Barnima w Darłowie. W 1584 został powołany przez rektora Gimnazjum Akademickiego [[FABRICIUS (Schmidt) JAKOB | Jacoba Fabriciusa]] do kierowania katedrą anatomii i medycyny ([[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego]]). Po przybyciu do Gdańska objął funkcję także [[FIZYCY MIEJSCY | fizyka (lekarza) miejskiego]]. Nadal pobierał pensję od księcia Barnima, zobowiązany do odwiedzania go dwa razy do roku. Za zgodą władz Gdańska leczył także między innymi księcia pruskiego Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. Na jego dłuższe wyjazdy nie zezwalała gdańska Rada Miejska (np. w 1691 na trzymiesięczny wyjazd do Niemiec).<br/><br/> | + | W 1582 zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem księcia pomorskiego Barnima w Darłowie. W 1584 został powołany przez rektora Gimnazjum Akademickiego [[FABRICIUS (Schmidt) JAKOB, rektor Gimnazjum Akademickiego | Jacoba Fabriciusa]] do kierowania katedrą anatomii i medycyny ([[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego]]). Po przybyciu do Gdańska objął funkcję także [[FIZYCY MIEJSCY | fizyka (lekarza) miejskiego]]. Nadal pobierał pensję od księcia Barnima, zobowiązany do odwiedzania go dwa razy do roku. Za zgodą władz Gdańska leczył także między innymi księcia pruskiego Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. Na jego dłuższe wyjazdy nie zezwalała gdańska Rada Miejska (np. w 1691 na trzymiesięczny wyjazd do Niemiec).<br/><br/> |
Uważany za jednego z twórców tzw. gdańskiej szkoły anatomicznej. Tak jak poprzednicy opierał się głównie na dziele Phillipa Melanchtona (1497–1560) ''Liber de anima'' a nie doświadczeniach z autopsji. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. W 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy.<br/><br/> | Uważany za jednego z twórców tzw. gdańskiej szkoły anatomicznej. Tak jak poprzednicy opierał się głównie na dziele Phillipa Melanchtona (1497–1560) ''Liber de anima'' a nie doświadczeniach z autopsji. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. W 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy.<br/><br/> | ||
Pochowany w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Żonaty był z córką Caspra Noviusa, profesora medycyny z Lipska. Jego syn Johannes (1582 Gdańsk – 15 VII 1652 Toruń), uczeń Gimnazjum Akademickiego, studiował medycynę przez osiem lat we Włoszech, Niemczech i Francji, powrócił po studiach do Gdańska, 25 XI 1612 otrzymał stanowisko lekarza miejskiego w Toruniu i był nim do śmierci, jednocześnie był nadwornym lekarzem króla polskiego Zygmunta III Wazy. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Żonaty był z córką Caspra Noviusa, profesora medycyny z Lipska. Jego syn Johannes (1582 Gdańsk – 15 VII 1652 Toruń), uczeń Gimnazjum Akademickiego, studiował medycynę przez osiem lat we Włoszech, Niemczech i Francji, powrócił po studiach do Gdańska, 25 XI 1612 otrzymał stanowisko lekarza miejskiego w Toruniu i był nim do śmierci, jednocześnie był nadwornym lekarzem króla polskiego Zygmunta III Wazy. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:04, 20 gru 2022
JOHANN MATHESIUS (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), profesor medycyny Gimnazjum Akademickiego, kalwinista. Syn pastora luterańskiego Johanna i Sybilli z domu Rychter. Od 1552 studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W 1577, na podstawie rozprawy o budowie ucha, uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie następnie pracował jako profesor anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka.
W 1582 zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem księcia pomorskiego Barnima w Darłowie. W 1584 został powołany przez rektora Gimnazjum Akademickiego Jacoba Fabriciusa do kierowania katedrą anatomii i medycyny ( Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego). Po przybyciu do Gdańska objął funkcję także fizyka (lekarza) miejskiego. Nadal pobierał pensję od księcia Barnima, zobowiązany do odwiedzania go dwa razy do roku. Za zgodą władz Gdańska leczył także między innymi księcia pruskiego Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. Na jego dłuższe wyjazdy nie zezwalała gdańska Rada Miejska (np. w 1691 na trzymiesięczny wyjazd do Niemiec).
Uważany za jednego z twórców tzw. gdańskiej szkoły anatomicznej. Tak jak poprzednicy opierał się głównie na dziele Phillipa Melanchtona (1497–1560) Liber de anima a nie doświadczeniach z autopsji. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. W 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy.
Pochowany w kościele św. Trójcy. Żonaty był z córką Caspra Noviusa, profesora medycyny z Lipska. Jego syn Johannes (1582 Gdańsk – 15 VII 1652 Toruń), uczeń Gimnazjum Akademickiego, studiował medycynę przez osiem lat we Włoszech, Niemczech i Francji, powrócił po studiach do Gdańska, 25 XI 1612 otrzymał stanowisko lekarza miejskiego w Toruniu i był nim do śmierci, jednocześnie był nadwornym lekarzem króla polskiego Zygmunta III Wazy.
