KULMUS JOHANN GEORG, lekarz
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JOHANN GEORG KULMUS''' (1680 Wrocław – 6 XI 1731 Gdańsk), lekarz. Syn piekarza Adama Kulmusa i Marii z domu Flegel, starszy brat [[KULMUS JOHANN ADAM, lekarz | Johanna Adama Kulmusa]]. Studiował medycynę w Lipsku, Halle i Lejdzie, gdzie od 1702 doktor. Od 1704 w Gdańsku, utrzymywał się z praktyki lekarskiej, mianowany przez króla polskiego Augusta II nadwornym lekarzem.<br/><br/> | + | [[File: Johann_Georg_Kulmus.jpg |thumb| Jedna z prac Johanna Georga Kulmusa z przedgdańskiego okresu (Wrocław 1703)]] |
| − | Podczas epidemii dżumy w 1709 korespondował z lekarzami z Wrocławia w sprawie jej zwalczania (opublikowana w 1711 we Wrocławiu pt. ''Einiger Medicorum Schreiben…''). Wraz z doktorem Nathanielem Gerholdem wydał nielegalnie rozprawkę o dżumie, w okresie największego nasilenia epidemii opuścił Gdańsk, rozpowszechniając informację o tragicznych skutkach zarazy. Jego opinie zaszkodziły kontaktom handlowym Gdańska. Popadł przez to w konflikt z władzami miasta. Mimo iż uważał, że jako lekarz królewski nie podlega jurysdykcji [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], został zmuszony do zapłacenia 50 talarów grzywny jako kary za obrazę gdańskich aptekarzy miejskich, chcących sprawdzać jakość jego leków. Zatarg negatywnie wpłynął na jego pozycję w mieście. Zmarł na gruźlicę, pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]]<br/><br/> | + | '''JOHANN GEORG KULMUS''' (1680 Wrocław – 6 XI 1731 Gdańsk), lekarz. Syn piekarza Adama Kulmusa i Marii z domu Flegel, starszy brat [[KULMUS JOHANN ADAM, lekarz, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Adama Kulmusa]]. Studiował medycynę w Lipsku, Halle i Lejdzie, gdzie od 1702 doktor. Powrócił do Wrocławia. Od 1704 w Gdańsku, utrzymywał się z praktyki lekarskiej, mianowany przez króla polskiego Augusta II nadwornym lekarzem.<br/><br/> |
| − | 12 V 1704 w Gdańsku ożenił się w kościele św. Jana z Reginą Concordią (zm. 1710, epidemia dżumy), córką ławnika Ernsta Valentina Tessina (1638–1721) | + | Podczas epidemii dżumy w 1709 korespondował z lekarzami z Wrocławia w sprawie jej zwalczania (opublikowana w 1711 we Wrocławiu pt. ''Einiger Medicorum Schreiben…''). Wraz z doktorem Nathanielem Gerholdem wydał nielegalnie rozprawkę o dżumie, w okresie największego nasilenia epidemii opuścił Gdańsk, rozpowszechniając informację o tragicznych skutkach zarazy. Jego opinie zaszkodziły kontaktom handlowym Gdańska. Popadł przez to w konflikt z władzami miasta. Mimo iż uważał, że jako lekarz królewski nie podlega jurysdykcji [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], został zmuszony do zapłacenia 50 talarów grzywny jako kary za obrazę gdańskich aptekarzy miejskich, chcących sprawdzać jakość jego leków. Zatarg negatywnie wpłynął na jego pozycję w mieście. Zmarł na gruźlicę, pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]].<br/><br/> |
| + | 12 V 1704 w Gdańsku ożenił się w kościele św. Jana z Reginą Concordią (zm. 1710, epidemia dżumy), córką ławnika Ernsta Valentina Tessina (1638–1721). Po raz drugi zawarł w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) 12 IV 1712 związek małżeński z Dorothą Catheriną (zm. 11 V 1734 w wieku 40 lat), córką Nathanaela Schwencke (zm. 6 V 1726 Gdańsk). Ojciec (z drugiego małżeństwa) pisarki [[GOTTSCHED LUISE ADELGUNDE VIKTORIE, pisarka | Luise Adelgunde Viktorie Gottsched]] oraz (z pierwszego małżeństwa) córki Johanny Concordii (1707–1772), żony kaznodzei [[FOSS CHRISTIAN FRIEDRICH, kaznodzieja kościoła Bożego Ciała | Christiana Friedricha Fossa]] i syna [[KULMUS JOHANN ERNST, lekarz | Johanna Ernsta]], także lekarza. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
| + | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Sieńkowski Eugeniusz, ''Kulmus Jan Jerzy'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. II, Gdańsk 1994, s. 541.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 77. | ||
Aktualna wersja na dzień 19:33, 20 wrz 2024
JOHANN GEORG KULMUS (1680 Wrocław – 6 XI 1731 Gdańsk), lekarz. Syn piekarza Adama Kulmusa i Marii z domu Flegel, starszy brat Johanna Adama Kulmusa. Studiował medycynę w Lipsku, Halle i Lejdzie, gdzie od 1702 doktor. Powrócił do Wrocławia. Od 1704 w Gdańsku, utrzymywał się z praktyki lekarskiej, mianowany przez króla polskiego Augusta II nadwornym lekarzem.
Podczas epidemii dżumy w 1709 korespondował z lekarzami z Wrocławia w sprawie jej zwalczania (opublikowana w 1711 we Wrocławiu pt. Einiger Medicorum Schreiben…). Wraz z doktorem Nathanielem Gerholdem wydał nielegalnie rozprawkę o dżumie, w okresie największego nasilenia epidemii opuścił Gdańsk, rozpowszechniając informację o tragicznych skutkach zarazy. Jego opinie zaszkodziły kontaktom handlowym Gdańska. Popadł przez to w konflikt z władzami miasta. Mimo iż uważał, że jako lekarz królewski nie podlega jurysdykcji Rady Miejskiej, został zmuszony do zapłacenia 50 talarów grzywny jako kary za obrazę gdańskich aptekarzy miejskich, chcących sprawdzać jakość jego leków. Zatarg negatywnie wpłynął na jego pozycję w mieście. Zmarł na gruźlicę, pochowany w kościele św. Jana.
12 V 1704 w Gdańsku ożenił się w kościele św. Jana z Reginą Concordią (zm. 1710, epidemia dżumy), córką ławnika Ernsta Valentina Tessina (1638–1721). Po raz drugi zawarł w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) 12 IV 1712 związek małżeński z Dorothą Catheriną (zm. 11 V 1734 w wieku 40 lat), córką Nathanaela Schwencke (zm. 6 V 1726 Gdańsk). Ojciec (z drugiego małżeństwa) pisarki Luise Adelgunde Viktorie Gottsched oraz (z pierwszego małżeństwa) córki Johanny Concordii (1707–1772), żony kaznodzei Christiana Friedricha Fossa i syna Johanna Ernsta, także lekarza.
Bibliografia:
Sieńkowski Eugeniusz, Kulmus Jan Jerzy, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. II, Gdańsk 1994, s. 541.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 77.
