EHRENSTEIN WALTER, profesor Technische Hochschule Danzig
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''WALTER EHRENSTEIN''' (10 X 1899 Altenkirchen, Niemcy – 16 X 1961 Bonn), profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG| Technische Hochschule Danzig]] (THD). W 1922 ukończył psychologię na uniwersytecie w Berlinie, w 1929 uzyskał habilitację. Od 1930 był pracownikiem THD, w latach 1934–1945 jej profesorem, dyrektorem Instytutu Psychologii. Od jesieni 1939 do kwietnia 1940 prowadził wykłady na wydziale psychologii uniwersytetu w Chicago. Odwołany telegraficznie przez rektorat THD do Gdańska, powrócił przez Japonię, Chiny, Koreę i Rosję, traktując to jako podróż naukową. W 1945 został pracownikiem Instytutu Maxa Plancka w Dortmundzie. Jako emerytowany profesor do końca życia prowadził wykłady na uniwersytecie w Bonn, gdzie zamieszkał. Jego największym osiągnięciem naukowym było wykazanie znaczenia koloru dla wyróżnienia figur z tła. Najważniejsze publikacje: ''Dämon Masse'' (1952), ''Probleme der ganzheitspsychologischen Wahrnehmungslehre'' (1954), ''Probleme des höheren Seelenlebens'' (1965).<BR/><BR/> | + | '''WALTER EHRENSTEIN''' (10 X 1899 Altenkirchen (Nadrenia-Palatynat, Niemcy) – 16 X 1961 Bonn), profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG| Technische Hochschule Danzig]] (THD). W 1922 ukończył psychologię na uniwersytecie w Berlinie, w 1929 uzyskał habilitację. Od 1930 był pracownikiem THD, w latach 1934–1945 jej profesorem, dyrektorem Instytutu Psychologii. Od jesieni 1939 do kwietnia 1940 prowadził wykłady na wydziale psychologii uniwersytetu w Chicago. Odwołany telegraficznie przez rektorat THD do Gdańska, powrócił przez Japonię, Chiny, Koreę i Rosję, traktując to jako podróż naukową. W 1945 został pracownikiem Instytutu Maxa Plancka w Dortmundzie. Jako emerytowany profesor do końca życia prowadził wykłady na uniwersytecie w Bonn, gdzie zamieszkał. Jego największym osiągnięciem naukowym było wykazanie znaczenia koloru dla wyróżnienia figur z tła. Najważniejsze publikacje: ''Dämon Masse'' (''Masa demonów''; 1952), ''Probleme der ganzheitspsychologischen Wahrnehmungslehre'' (''Problematyka holistycznej teorii percepcji psychologicznej''; 1954), ''Probleme des höheren Seelenlebens'' (''Problemy wyższej duchowości''; 1965).<BR/><BR/> |
Jego dzieci: Gottfried Wilhelm (ur. 4 X 1937), Gertrud Elisabeth (ur. 23 II 1939), Mathilda (ur. 8 VII 1942) i Heinrich (ur. 28 VIII 1944 Langerich, Westfalia), z powodów klimatycznych wychowywane były poza Gdańskiem. Syn Walther junior (9 IV 1950 Heidelberg – 30 I 2009 Freiburg) kontynuował badania ojca jako pracownik Instytutu Maxa Plancka (doktor od 1977) i profesor uniwersytetu we Freiburgu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Jego dzieci: Gottfried Wilhelm (ur. 4 X 1937), Gertrud Elisabeth (ur. 23 II 1939), Mathilda (ur. 8 VII 1942) i Heinrich (ur. 28 VIII 1944 Langerich, Westfalia), z powodów klimatycznych wychowywane były poza Gdańskiem. Syn Walther junior (9 IV 1950 Heidelberg – 30 I 2009 Freiburg) kontynuował badania ojca jako pracownik Instytutu Maxa Plancka (doktor od 1977) i profesor uniwersytetu we Freiburgu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:25, 18 maj 2024
WALTER EHRENSTEIN (10 X 1899 Altenkirchen (Nadrenia-Palatynat, Niemcy) – 16 X 1961 Bonn), profesor Technische Hochschule Danzig (THD). W 1922 ukończył psychologię na uniwersytecie w Berlinie, w 1929 uzyskał habilitację. Od 1930 był pracownikiem THD, w latach 1934–1945 jej profesorem, dyrektorem Instytutu Psychologii. Od jesieni 1939 do kwietnia 1940 prowadził wykłady na wydziale psychologii uniwersytetu w Chicago. Odwołany telegraficznie przez rektorat THD do Gdańska, powrócił przez Japonię, Chiny, Koreę i Rosję, traktując to jako podróż naukową. W 1945 został pracownikiem Instytutu Maxa Plancka w Dortmundzie. Jako emerytowany profesor do końca życia prowadził wykłady na uniwersytecie w Bonn, gdzie zamieszkał. Jego największym osiągnięciem naukowym było wykazanie znaczenia koloru dla wyróżnienia figur z tła. Najważniejsze publikacje: Dämon Masse (Masa demonów; 1952), Probleme der ganzheitspsychologischen Wahrnehmungslehre (Problematyka holistycznej teorii percepcji psychologicznej; 1954), Probleme des höheren Seelenlebens (Problemy wyższej duchowości; 1965).
Jego dzieci: Gottfried Wilhelm (ur. 4 X 1937), Gertrud Elisabeth (ur. 23 II 1939), Mathilda (ur. 8 VII 1942) i Heinrich (ur. 28 VIII 1944 Langerich, Westfalia), z powodów klimatycznych wychowywane były poza Gdańskiem. Syn Walther junior (9 IV 1950 Heidelberg – 30 I 2009 Freiburg) kontynuował badania ojca jako pracownik Instytutu Maxa Plancka (doktor od 1977) i profesor uniwersytetu we Freiburgu.
