SIEGEL HUGO EUGEN, budowniczy fortepianów
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Hugo_Eugen_Siegel.jpg|thumb|Tabliczka firmowa gdańskiej wytwórni fortepianów Hugo Siegel]] | [[File:2_Hugo_Eugen_Siegel.jpg|thumb|Tabliczka firmowa gdańskiej wytwórni fortepianów Hugo Siegel]] | ||
| − | '''HUGO EUGEN SIEGEL''' (13 XI 1827 Gdańsk – 5 IV 1902 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Syn | + | '''HUGO EUGEN SIEGEL''' (13 XI 1827 Gdańsk – 5 IV 1902 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Syn kapelmistrza wojskowego, oboisty w orkiestrze gdańskiego [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]] Johanna Friedricha (13 III 1794 Merseburg – 15 IV 1872 Gdańsk) oraz Johanny Caroliny z domu Ziehmann (26 III 1794 – 20 IV 1854), córki gdańskiego mistrza sukiennika. Ojciec jako kapelmistrz orkiestry 5. pułku piechoty koncerował z nią m.in. w maju 1823 w lesie przy pałacyku w Stawowiu, w lipcu 1826 przed Domem Zdrojowym w Sopocie, w 1842 był autorem walca na fortepian ''Erinnerung an Zoppot'' (''Wspomnienie z Sopotu'') dedykowanego przebywającym w Stawowiu księciu na śląskim Żmigrodzie Friedrichowi Antonowi Herrmannowi Hatzfeldowi i jego żonie Matyldzie von Reinbach-Goschutz. Brat fortepianmistrza Eduarda Rudolpha (2 VII 1819 Gdańsk – 10 III 1901 Stade koło Hamburga; zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), muzyka Friedricha Juliusa Louisa (13 XI 1816 Gdańsk – 12 IV 1875 Gdańsk) i Augusty Wilhelminy Louisy (1814 – 19 V 1900 Gdańsk), żony Wilhelma Hesse.<br/><br/> |
| − | Od 1851 do około 1853 stroiciel firmy [[WOYCKE ERNST THEODOR | Ernsta Theodora Woyckego]] w Gdańsku. Po kilkuletniej zagranicznej praktyce od 1856 prowadził w Gdańsku fabrykę pianin przy Langgasse 55 (ul. Długa), w domu Friedricha Brunona Kabusa (zob. [[DANZIGER BÜRGERBLATT, miesięcznik | „Danziger Bürgerblatt”]]), a od października 1866 przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha 37/39); od 1863 również skład fortepianów i fisharmonii. Na gdańskiej wystawie przemysłowej w 1858 pokazał pionowy fortepian szafkowy (kabinet) z metalową ramą modelu Papego; na wystawie w Królewcu w 1875 jego pianina nagrodzono medalem srebrnym wielkim. W 1890 oferował instrumenty z najnowszą konstrukcją ram odlewanych. We wrześniu 1893 planował zamknięcie firmy. Numery seryjne produkcji: 21 VIII 1869 – 600, 22 VII 1875 – 1000, 1902 – około 2000. <br/><br/> | + | Od 1851 do około 1853 stroiciel firmy [[WOYCKE ERNST THEODOR, fortepianmistrz | Ernsta Theodora Woyckego]] w Gdańsku. Po kilkuletniej zagranicznej praktyce od 1856 prowadził w Gdańsku fabrykę pianin przy Langgasse 55 (ul. Długa), w domu Friedricha Brunona Kabusa (zob. [[DANZIGER BÜRGERBLATT, miesięcznik | „Danziger Bürgerblatt”]]), a od października 1866 przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha 37/39); od 1863 również skład fortepianów i fisharmonii. Na gdańskiej wystawie przemysłowej w 1858 pokazał pionowy fortepian szafkowy (kabinet) z metalową ramą modelu Papego; na wystawie w Królewcu w 1875 jego pianina nagrodzono medalem srebrnym wielkim. W 1890 oferował instrumenty z najnowszą konstrukcją ram odlewanych. We wrześniu 1893 planował zamknięcie firmy. Numery seryjne produkcji: 21 VIII 1869 – 600, 22 VII 1875 – 1000, 1902 – około 2000. <br/><br/> |
Mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), od kwietnia 1853 przy Altstädtischer Graben 1314 (ul. Podwale Staromiejskie). Od 1866 właściciel kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha 37/39), od 1880 także kamienicy przy tej samej ulicy nr 129 (obecnie nr 19) oraz kamienicy przy Faulengasse 6 (po 1945 część ul. Koziej). <br/><br/> | Mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), od kwietnia 1853 przy Altstädtischer Graben 1314 (ul. Podwale Staromiejskie). Od 1866 właściciel kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha 37/39), od 1880 także kamienicy przy tej samej ulicy nr 129 (obecnie nr 19) oraz kamienicy przy Faulengasse 6 (po 1945 część ul. Koziej). <br/><br/> | ||
| − | 30 XII 1858 ożenił się z Marią Henriettą Agnes z domu Eggert (15 III 1829 – 3 XI 1897), córką Carla Simona, organisty [[KOŚCIÓŁ | + | 30 XII 1858 ożenił się z Marią Henriettą Agnes z domu Eggert (15 III 1829 – 3 XI 1897), córką Carla Simona, organisty [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]], siostrą fortepianmistrza [[EGGERT JOHANN CARL WILHELM, fortepianmistrz | Johanna Carla Wilhelma Eggerta]], męża Pauliny Louisy, siostry Hugona. Miał córki: Marię Sabinę Eugenię Lindenberg (16 VIII 1860 – 23 VIII 1909; ochrzczona 17 XI 1860) oraz bliźniaczki Eugenię Annę Weyrich (14 XII 1863 – 15 XII 1931; ochrzczona wraz z siostrą 14 III 1864), skrzypaczkę, i Elisabeth Agnes (14 XII 1863 – 24 IV 1945), pianistkę, żonę kupca zbożowego Alfreda Laemmera (ur. 9 V 1854), syna Leopolda, przez rok właściciela [[LEŚNY MŁYN | Leśnego (Krzaczastego) Młyna]]. <br/><br/> |
Powtórnie ożenił się 11 II 1899 z Margarethą Priską Elisabeth z domu Zöllner (ur. 16 IX 1852 Gdańsk), córką mistrza krawieckiego Johanna Heinricha i Emmy Marii Theresy z domu Glink. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Powtórnie ożenił się 11 II 1899 z Margarethą Priską Elisabeth z domu Zöllner (ur. 16 IX 1852 Gdańsk), córką mistrza krawieckiego Johanna Heinricha i Emmy Marii Theresy z domu Glink. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:19, 10 paź 2023
HUGO EUGEN SIEGEL (13 XI 1827 Gdańsk – 5 IV 1902 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Syn kapelmistrza wojskowego, oboisty w orkiestrze gdańskiego Teatru Miejskiego Johanna Friedricha (13 III 1794 Merseburg – 15 IV 1872 Gdańsk) oraz Johanny Caroliny z domu Ziehmann (26 III 1794 – 20 IV 1854), córki gdańskiego mistrza sukiennika. Ojciec jako kapelmistrz orkiestry 5. pułku piechoty koncerował z nią m.in. w maju 1823 w lesie przy pałacyku w Stawowiu, w lipcu 1826 przed Domem Zdrojowym w Sopocie, w 1842 był autorem walca na fortepian Erinnerung an Zoppot (Wspomnienie z Sopotu) dedykowanego przebywającym w Stawowiu księciu na śląskim Żmigrodzie Friedrichowi Antonowi Herrmannowi Hatzfeldowi i jego żonie Matyldzie von Reinbach-Goschutz. Brat fortepianmistrza Eduarda Rudolpha (2 VII 1819 Gdańsk – 10 III 1901 Stade koło Hamburga; zob. tabelę w haśle instrumenty muzyczne – budownictwo), muzyka Friedricha Juliusa Louisa (13 XI 1816 Gdańsk – 12 IV 1875 Gdańsk) i Augusty Wilhelminy Louisy (1814 – 19 V 1900 Gdańsk), żony Wilhelma Hesse.
Od 1851 do około 1853 stroiciel firmy Ernsta Theodora Woyckego w Gdańsku. Po kilkuletniej zagranicznej praktyce od 1856 prowadził w Gdańsku fabrykę pianin przy Langgasse 55 (ul. Długa), w domu Friedricha Brunona Kabusa (zob. „Danziger Bürgerblatt”), a od października 1866 przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha 37/39); od 1863 również skład fortepianów i fisharmonii. Na gdańskiej wystawie przemysłowej w 1858 pokazał pionowy fortepian szafkowy (kabinet) z metalową ramą modelu Papego; na wystawie w Królewcu w 1875 jego pianina nagrodzono medalem srebrnym wielkim. W 1890 oferował instrumenty z najnowszą konstrukcją ram odlewanych. We wrześniu 1893 planował zamknięcie firmy. Numery seryjne produkcji: 21 VIII 1869 – 600, 22 VII 1875 – 1000, 1902 – około 2000.
Mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), od kwietnia 1853 przy Altstädtischer Graben 1314 (ul. Podwale Staromiejskie). Od 1866 właściciel kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha 37/39), od 1880 także kamienicy przy tej samej ulicy nr 129 (obecnie nr 19) oraz kamienicy przy Faulengasse 6 (po 1945 część ul. Koziej).
30 XII 1858 ożenił się z Marią Henriettą Agnes z domu Eggert (15 III 1829 – 3 XI 1897), córką Carla Simona, organisty kościoła Najświętszej Marii Panny, siostrą fortepianmistrza Johanna Carla Wilhelma Eggerta, męża Pauliny Louisy, siostry Hugona. Miał córki: Marię Sabinę Eugenię Lindenberg (16 VIII 1860 – 23 VIII 1909; ochrzczona 17 XI 1860) oraz bliźniaczki Eugenię Annę Weyrich (14 XII 1863 – 15 XII 1931; ochrzczona wraz z siostrą 14 III 1864), skrzypaczkę, i Elisabeth Agnes (14 XII 1863 – 24 IV 1945), pianistkę, żonę kupca zbożowego Alfreda Laemmera (ur. 9 V 1854), syna Leopolda, przez rok właściciela Leśnego (Krzaczastego) Młyna.
Powtórnie ożenił się 11 II 1899 z Margarethą Priską Elisabeth z domu Zöllner (ur. 16 IX 1852 Gdańsk), córką mistrza krawieckiego Johanna Heinricha i Emmy Marii Theresy z domu Glink.
