BACHMANN-ACKERMANN DOROTHEA LUDOLPHINA, śpiewaczka, aktorka
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę BACHMANN-ACKERMANN DOROTHEA LUDOLPHINA na BACHMANN-ACKERMANN DOROTHEA LUDOLPHINA, śpiewaczka, aktorka) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File:Bachmann-Ackermann.jpg|thumb|Portret sylwetowy Dorothei Ludolphiny Bachmann-Ackermann ze zbiorów [[HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR | | + | [[File:Bachmann-Ackermann.jpg|thumb|Portret sylwetowy Dorothei Ludolphiny Bachmann-Ackermann ze zbiorów [[HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR, lekarz, radny | Friedricha Theodora Hingelberga]]]] |
| − | [[File:Dorothea_Ludolphina_Bachmann-Ackermann_JMM.jpg|thumb|Afisz pierwszego przedstawienia ''Czarodziejskiego fletu'' Wolfganga Amadeusza Mozarta 19 X 1794, w którym wystąpili między innymi: Dorothea Ludolphina Bachmann-Ackermann jako Królowa Nocy, jej mąż [[ACKERMANN CARL DAVID| Carl David Ackermann]] jako Mówca, jej bracia [[BACHMANN JEAN PETER HEINRICH| Jean Peter Heinrich Bachmann]] jako Tamino i Johann Carl Peter Bachmann jako Monostatos, oraz żona Jeana Bachmanna Friederike Schuch-Bachmann jako Trzecia Dama]] | + | [[File:Dorothea_Ludolphina_Bachmann-Ackermann_JMM.jpg|thumb|Afisz pierwszego przedstawienia ''Czarodziejskiego fletu'' Wolfganga Amadeusza Mozarta 19 X 1794, w którym wystąpili między innymi: Dorothea Ludolphina Bachmann-Ackermann jako Królowa Nocy, jej mąż [[ACKERMANN CARL DAVID, śpiewak operowy| Carl David Ackermann]] jako Mówca, jej bracia [[BACHMANN JEAN PETER HEINRICH, śpiewak, aktor, dyrektor teatru| Jean Peter Heinrich Bachmann]] jako Tamino i Johann Carl Peter Bachmann jako Monostatos, oraz żona Jeana Bachmanna Friederike Schuch-Bachmann jako Trzecia Dama]] |
| − | '''DOROTHEA LUDOLPHINA BACHMANN-ACKERMANN''' (około 1759 Rheinsberg, Brandenburgia – 12 I 1810 Gdańsk), śpiewaczka operowa o głosie sopranowym, aktorka. W 1782 | + | '''DOROTHEA LUDOLPHINA BACHMANN-ACKERMANN''' (około 1759 Rheinsberg, Brandenburgia – 12 I 1810 Gdańsk), śpiewaczka operowa o głosie sopranowym, aktorka. W 1782 zaangażowana razem z braćmi [[BACHMANN JEAN PETER HEINRICH, śpiewak, aktor, dyrektor teatru | Jeanem Peterem Heinrichem]] i Johannem Carlem Wilhelmem Bachmannem (4 V 1769 Rheinsberg, Brandenburgia – po 1817) do towarzystwa teatralnego prowadzonego przez Johanne Karoline Schuch (Schuchische Gesellschaft Deutscher Schauspieler; zob. [[TEATR DO KOŃCA XVIII WIEKU | Teatr do końca XVIII wieku]]. Teatr zawodowy). W tym samym roku wyszła za mąż za śpiewaka i aktora [[ACKERMANN CARL DAVID, śpiewak operowy | Carla Davida Ackermanna]].<br/><br/> |
| − | Występowała w operach, między innymi Johanna Adama Hillera (''Die Liebe auf dem Lande''), Carla Dittersa von Dittersdorffa (''Doktor und Apotheker''), Vicente Martína y Solera (''Lilla, oder Schönheit und Tugend''), Giovanniego Paisiella (''Cyrulik sewilski''), Nicolasa-Marie Dalayraca (''Nina, oder Wahnsinn aus Liebe''), André Grétry’ego (''Der Zauberspiegel''), Pierre’a Monsigny’ego (''Piękna Arsena''), Niccolò Picciniego (''Czekina albo Cnotliwa panienka''), Georga Antona Bendy (''Romeo i Julia'', ''Jarmark''), Friedricha Ludwiga Bendy (''Cyrulik sewilski''), Wolfganga Amadeusza Mozarta (''Uprowadzenie z Seraju'', ''Czarodziejski flet'', ''Don Giovanni''), Giuseppe Sartiego (''Im Trüben ist gut fischen''), Antonio Salieriego (''Axur, król Ormus''), oraz w sztukach, między innymi Williama Shakespeare’a (''Poskromienie złośnicy'', ''Ryszard III''), Richarda Brinsleya Sheridana (''Szkoła obmowy''), Pierre’a Beaumarchais’go (''Szalony dzień, czyli Wesele Figara''), Friedricha Schillera (''Intryga i miłość'', ''Sprzysiężenie Fieska w Genui''), Carla Gozziego (''Szczęśliwi żebracy'').<br/><br/> | + | Występowała w operach, między innymi Johanna Adama Hillera (''Die Liebe auf dem Lande'' / ''Miłość na wsi''), Carla Dittersa von Dittersdorffa (''Doktor und Apotheker'' / ''Doktor i aptekarz''), Vicente Martína y Solera (''Lilla, oder Schönheit und Tugend'' / ''Lilla albo piękność i cnota''), Giovanniego Paisiella (''Cyrulik sewilski''), Nicolasa-Marie Dalayraca (''Nina, oder Wahnsinn aus Liebe'' / ''Nina albo szaleństwo z miłości''), André Grétry’ego (''Der Zauberspiegel'' / ''Czarodziejskie lustro''), Pierre’a Monsigny’ego (''Piękna Arsena''), Niccolò Picciniego (''Czekina albo Cnotliwa panienka''), Georga Antona Bendy (''Romeo i Julia'', ''Jarmark''), Friedricha Ludwiga Bendy (''Cyrulik sewilski''), Wolfganga Amadeusza Mozarta (''Uprowadzenie z Seraju'', ''Czarodziejski flet'', ''Don Giovanni''), Giuseppe Sartiego (''Im Trüben ist gut fischen'' / ''W mętnej wodzie dobrze ryby łowić''), Antonio Salieriego (''Axur, król Ormus''), oraz w sztukach, między innymi Williama Shakespeare’a (''Poskromienie złośnicy'', ''Ryszard III''), Richarda Brinsleya Sheridana (''Szkoła obmowy''), Pierre’a Beaumarchais’go (''Szalony dzień, czyli Wesele Figara''), Friedricha Schillera (''Intryga i miłość'', ''Sprzysiężenie Fieska w Genui''), Carla Gozziego (''Szczęśliwi żebracy'').<br/><br/> |
Po raz ostatni wystąpiła na scenie 13 XII 1800 w Gdańsku. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po raz ostatni wystąpiła na scenie 13 XII 1800 w Gdańsku. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:20, 26 sty 2024
DOROTHEA LUDOLPHINA BACHMANN-ACKERMANN (około 1759 Rheinsberg, Brandenburgia – 12 I 1810 Gdańsk), śpiewaczka operowa o głosie sopranowym, aktorka. W 1782 zaangażowana razem z braćmi Jeanem Peterem Heinrichem i Johannem Carlem Wilhelmem Bachmannem (4 V 1769 Rheinsberg, Brandenburgia – po 1817) do towarzystwa teatralnego prowadzonego przez Johanne Karoline Schuch (Schuchische Gesellschaft Deutscher Schauspieler; zob. Teatr do końca XVIII wieku. Teatr zawodowy). W tym samym roku wyszła za mąż za śpiewaka i aktora Carla Davida Ackermanna.
Występowała w operach, między innymi Johanna Adama Hillera (Die Liebe auf dem Lande / Miłość na wsi), Carla Dittersa von Dittersdorffa (Doktor und Apotheker / Doktor i aptekarz), Vicente Martína y Solera (Lilla, oder Schönheit und Tugend / Lilla albo piękność i cnota), Giovanniego Paisiella (Cyrulik sewilski), Nicolasa-Marie Dalayraca (Nina, oder Wahnsinn aus Liebe / Nina albo szaleństwo z miłości), André Grétry’ego (Der Zauberspiegel / Czarodziejskie lustro), Pierre’a Monsigny’ego (Piękna Arsena), Niccolò Picciniego (Czekina albo Cnotliwa panienka), Georga Antona Bendy (Romeo i Julia, Jarmark), Friedricha Ludwiga Bendy (Cyrulik sewilski), Wolfganga Amadeusza Mozarta (Uprowadzenie z Seraju, Czarodziejski flet, Don Giovanni), Giuseppe Sartiego (Im Trüben ist gut fischen / W mętnej wodzie dobrze ryby łowić), Antonio Salieriego (Axur, król Ormus), oraz w sztukach, między innymi Williama Shakespeare’a (Poskromienie złośnicy, Ryszard III), Richarda Brinsleya Sheridana (Szkoła obmowy), Pierre’a Beaumarchais’go (Szalony dzień, czyli Wesele Figara), Friedricha Schillera (Intryga i miłość, Sprzysiężenie Fieska w Genui), Carla Gozziego (Szczęśliwi żebracy).
Po raz ostatni wystąpiła na scenie 13 XII 1800 w Gdańsku.
