BENOIT LUDWIK, aktor
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę BENOIT LUDWIK na BENOIT LUDWIK, aktor, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''LUDWIK BENOIT''' (18 VII 1920 Wołkowysk – 3 XI 1992 Łódź), aktor oraz reżyser teatralny i telewizyjny. Dzieciństwo spędził w Łowiczu, gdzie mieszkał z matką, nauczycielką niemieckiego, oraz siostrą. Po wybuchu drugiej wojny światowej walczył w Armii Krajowej. W 1946 | + | '''LUDWIK BENOIT''' (18 VII 1920 Wołkowysk – 3 XI 1992 Łódź), aktor oraz reżyser teatralny i telewizyjny. Dzieciństwo spędził w Łowiczu, gdzie mieszkał z matką, nauczycielką niemieckiego, oraz siostrą. Po wybuchu drugiej wojny światowej walczył w Armii Krajowej. W 1946 ukończył Studio Dramatyczne [[GALL IWO, reżyser, dyrektor Teatru Wybrzeże | Iwo Galla]] w Gdyni, w latach 1946–1948 pracował w gdyńskim [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]]. <br/><br/> |
| − | Jeszcze jako adept brał udział w ''Mickiewiczowskich balladach'' w reżyserii [[GALL HALINA | Haliny Gallowej]] (premiera 6 X 1946). Debiutował rolą Diodora w ''Homerze i Orchidei'' Tadeusza Gajcego w reżyserii Iwo Galla (20 XI 1946). Brał udział w przedstawieniu ''Z piosenką przez wieś'' w opracowaniu i reżyserii [[GOŁĘBSKA NATALIA | Natalii (Barbary) Gołębskiej]] (26 XII 1946). W kolejnych sztukach reżyserowanych przez Galla zagrał role: Pawła Szmidta (kreacja doceniona przez krytykę) w ''Żeglarzu'' Jerzego Szaniawskiego (6 II 1947), Juliusza Szylonga w ''Ludzie są ludźmi'' Adama Grzymały-Siedleckiego (14 III 1947), posępnego i groźnego Księcia Fryderyka w ''Jak wam się podoba'' Williama Shakespeare’a (13 V 1947), Pustelnika i Popiela III wygnanego w ''Balladynie'' Juliusza Słowackiego (27 X 1947), Oliwiera w ''Królu włóczęgów'' (10 II 1948) oraz inspektora Goole’a w spektaklu Johna Boyntona Pristleya ''Pan inspektor przyszedł'' (10 IV 1948). Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże był Wernyhora w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Iwo Galla (12 VI 1948). <br/><br/> | + | Jeszcze jako adept brał udział w ''Mickiewiczowskich balladach'' w reżyserii [[GALL HALINA, aktorka, reżyser | Haliny Gallowej]] (premiera 6 X 1946). Debiutował rolą Diodora w ''Homerze i Orchidei'' Tadeusza Gajcego w reżyserii Iwo Galla (20 XI 1946). Brał udział w przedstawieniu ''Z piosenką przez wieś'' w opracowaniu i reżyserii [[GOŁĘBSKA NATALIA, reżyser | Natalii (Barbary) Gołębskiej]] (26 XII 1946). W kolejnych sztukach reżyserowanych przez Galla zagrał role: Pawła Szmidta (kreacja doceniona przez krytykę) w ''Żeglarzu'' Jerzego Szaniawskiego (6 II 1947), Juliusza Szylonga w ''Ludzie są ludźmi'' Adama Grzymały-Siedleckiego (14 III 1947), posępnego i groźnego Księcia Fryderyka w ''Jak wam się podoba'' Williama Shakespeare’a (13 V 1947), Pustelnika i Popiela III wygnanego w ''Balladynie'' Juliusza Słowackiego (27 X 1947), Oliwiera w ''Królu włóczęgów'' (10 II 1948) oraz inspektora Goole’a w spektaklu Johna Boyntona Pristleya ''Pan inspektor przyszedł'' (10 IV 1948). Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże był Wernyhora w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Iwo Galla (12 VI 1948). <br/><br/> |
Po odejściu z Teatru Wybrzeże pracował na scenach w Poznaniu (1948–1949), Wrocławiu (1949–1955), Szczecinie (również jako dyrektor naczelny i artystyczny w latach 1955–1957) i przede wszystkim w łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza (1957–1959) oraz Teatrze Nowym (1959–1991). Zagrał w wielu filmach, między innymi jako Kasiarz w ''Ewa chce spać'' Tadeusza Chmielewskiego (1957). <br/><br/> | Po odejściu z Teatru Wybrzeże pracował na scenach w Poznaniu (1948–1949), Wrocławiu (1949–1955), Szczecinie (również jako dyrektor naczelny i artystyczny w latach 1955–1957) i przede wszystkim w łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza (1957–1959) oraz Teatrze Nowym (1959–1991). Zagrał w wielu filmach, między innymi jako Kasiarz w ''Ewa chce spać'' Tadeusza Chmielewskiego (1957). <br/><br/> | ||
Otrzymał wiele nagród za wybitne kreacje aktorskie, a także został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984). <br/><br/> | Otrzymał wiele nagród za wybitne kreacje aktorskie, a także został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984). <br/><br/> | ||
| − | Dwukrotnie żonaty, najpierw z aktorką Marią Zbyszewską, a od 1970 | + | Dwukrotnie żonaty, najpierw z aktorką Marią Zbyszewską, a od 1970 z Jadwigą Jędrzejczyk. Syn z pierwszego małżeństwa, Mariusz Benoit, jest aktorem, córka z drugiego małżeństwa, Anna Benoit-Kołosko, łódzką dziennikarką radiową. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Doły w Łodzi. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 14:11, 25 lis 2022
LUDWIK BENOIT (18 VII 1920 Wołkowysk – 3 XI 1992 Łódź), aktor oraz reżyser teatralny i telewizyjny. Dzieciństwo spędził w Łowiczu, gdzie mieszkał z matką, nauczycielką niemieckiego, oraz siostrą. Po wybuchu drugiej wojny światowej walczył w Armii Krajowej. W 1946 ukończył Studio Dramatyczne Iwo Galla w Gdyni, w latach 1946–1948 pracował w gdyńskim Teatrze Wybrzeże.
Jeszcze jako adept brał udział w Mickiewiczowskich balladach w reżyserii Haliny Gallowej (premiera 6 X 1946). Debiutował rolą Diodora w Homerze i Orchidei Tadeusza Gajcego w reżyserii Iwo Galla (20 XI 1946). Brał udział w przedstawieniu Z piosenką przez wieś w opracowaniu i reżyserii Natalii (Barbary) Gołębskiej (26 XII 1946). W kolejnych sztukach reżyserowanych przez Galla zagrał role: Pawła Szmidta (kreacja doceniona przez krytykę) w Żeglarzu Jerzego Szaniawskiego (6 II 1947), Juliusza Szylonga w Ludzie są ludźmi Adama Grzymały-Siedleckiego (14 III 1947), posępnego i groźnego Księcia Fryderyka w Jak wam się podoba Williama Shakespeare’a (13 V 1947), Pustelnika i Popiela III wygnanego w Balladynie Juliusza Słowackiego (27 X 1947), Oliwiera w Królu włóczęgów (10 II 1948) oraz inspektora Goole’a w spektaklu Johna Boyntona Pristleya Pan inspektor przyszedł (10 IV 1948). Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże był Wernyhora w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Iwo Galla (12 VI 1948).
Po odejściu z Teatru Wybrzeże pracował na scenach w Poznaniu (1948–1949), Wrocławiu (1949–1955), Szczecinie (również jako dyrektor naczelny i artystyczny w latach 1955–1957) i przede wszystkim w łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza (1957–1959) oraz Teatrze Nowym (1959–1991). Zagrał w wielu filmach, między innymi jako Kasiarz w Ewa chce spać Tadeusza Chmielewskiego (1957).
Otrzymał wiele nagród za wybitne kreacje aktorskie, a także został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984).
Dwukrotnie żonaty, najpierw z aktorką Marią Zbyszewską, a od 1970 z Jadwigą Jędrzejczyk. Syn z pierwszego małżeństwa, Mariusz Benoit, jest aktorem, córka z drugiego małżeństwa, Anna Benoit-Kołosko, łódzką dziennikarką radiową. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Doły w Łodzi.
