MIKOŁAJCZAK JACEK, aktor

Aktualna wersja na dzień 19:23, 14 lut 2024

JACEK MIKOŁAJCZAK (ur. 2 XII 1960 Mysłowice) aktor teatralny, filmowy i dubbingowy. W czasie nauki w I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach wziął udział w konkursie recytatorskim i został zauważony przez dyrektora tej szkoły i reżysera założonego przez siebie amatorskiego teatru poezji „Poeton” Mieczysława Niedźwiedzkiego. W trzeciej klasie liceum związał się z tym teatrem i zadecydował o zdawaniu po maturze (1979) do szkoły teatralnej. Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych) im. Ludwika Solskiego w Krakowie – Filia we Wrocławiu (1983).

Debiutował 14 X 1983 we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego rolą Ihahahona w Podróżach Guliwera Jonathana Swifta w reżyserii Jerzego Kronholda. Do końca kwietnia 1985 zagrał w tym teatrze jeszcze m.in. tytułowego Irydiona Zygmunta Krasińskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego (10 III 1984), powtórzonym dwa lata później w tej samej reżyserii w gdańskim Teatrze Wybrzeże (1 III 1986) i Garry’ego Lejeune’a w sztuce Z tyłu Michaela Frayna w reżyserii Grzegorza Warchoła (20 IV 1985).

Od maja 1985 występował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, debiutował Siemionem Jepichodowem w Wiśniowym sadzie Antoniego Czechowa w reżyserii Krzysztofa Babickiego (5 V 1985). Zagrał w Gdańsku jeszcze m.in. Poetę w Balladynie Juliusza Słowackiego w reżyserii Marka Okopińskiego (20 XI 1986), Mariana Leszczuka w Opętanych Witolda Gombrowicza w reżyserii Tadeusza Minca (26 IV 1987), Bolka w Sztukmistrzu z Lublina Isaaka Bashewisa Singera w reżyserii Stanisława Różewicza (30 I 1988), Księcia von Eulenburg, Ministra i Poetę polskiego w Historii Witolda Gombrowicza w reżyserii Ryszarda Majora (14 XII 1990), składanym programie kabaretowo-rewiowym Każdemu wolno kochać w reżyserii Doroty Kolak (20 XI 1991), Niego w Dwojgu na huśtawce Williama Gibsona, asystując jednocześnie reżyserującej ten spektakl Barbarze Sass-Zdort (11 IV 1992), obsypanego wieloma nagrodami Piotra Stiepanowicza Wierchowieńskiego w Biesach Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego (8 XI 1992), kończąc rolą Aleksandra Wierszynina w Trzech siostrach Antoniego Czechowa w tej samej reżyserii (18 VI 1995) (zob. też Cotton Club).

W latach 1996–2001 aktor Teatru Współczesnego w Warszawie, choć jeszcze gościnnie grywał i w Teatrze Wybrzeże (Benia w Zmierzchu Izaaka Babela w reżyserii Tadeusza Bradeckiego 23 II 1997), i w Teatrze Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie (Frank w Demonach Larsa Noréna w reżyserii André Hübnera-Ochodlo 8 VIII 1998). W Teatrze Współczesnym był m.in. Joe Stoddardem w Naszym mieście Thorntona Wildera w reżyserii Macieja Englerta (26 IV 1998) czy Głosem w Samotniku Roberta Woodruffa Andersona w reżyserii Norberta Rakowskiego (2 II 2001).

Od końca 2001 występował w zespole Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie zadebiutował jako Skaut w Śnie nocy letniej Williama Shakespeare’a w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego (16 XII 2001), następnie m.in. Jeden z Chóru w Żabach Arystofanesa w reżyserii Zbigniewa Zamachowskiego (11 V 2002), Pan Martin w Łysej śpiewaczce Eugène’a Ionesco w reżyserii Macieja Prusa (13 IV 2013) czy Lekarz w Skórze węża Artura Urbańskiego w reżyserii autora (27 V 2021). Współpracował też z Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie i scenami warszawskimi: Teatrem Rozmaitości, Teatrem Scena Prezentacje, Teatrem Wielkim - Operą Narodową. Zagrał także prawie 30 ról w Teatrze Polskiego Radia (m.in. Janka w Blaszanym flecie Torila Blekke w reżyserii Wojciecha Markiewcza 30 III 2001) i Teatrze Telewizji (m.in. Teodoryka w Romulusie Wielkim Friedricha Dürrenmatta w reżyserii Mirosława Borka 7 X 1991).

Wystąpił w filmach, m.in.: Nocny gość (1989), Powrót (1993), Na koniec świata (1999), Miasto 44 (2014), Osiecka (2020) i serialach telewizyjnych, między innymi: Pogranicze w ogniu (1988–1991), Plebania (2005–2007), Czas honoru (2009, 2011–2013), Ekipa (2007), Popiełuszko. Wolność jest w nas (2009–2013). Posiadacz głosu o wyjątkowej, niskiej barwie, bardzo często zatrudniany jako aktor dubbingowy w filmach, m.in.: Spiderman (1994–1998), Superman (1996–2000), W pustyni i w puszczy (2001), Gwiezdne wojny. Wojny klonów (2002, 2003–2005), Gwiezdne wojny. Zemsta Sithów (2005), Ben 10 (2005–2008), Sezon na misia (2006), Piekło Dantego (2010), grach komputerowych między innymi: Gothic (2001, 2003, 2006, 2008, 2010), Wiedźmin (2007, 2015), Dragon Age (2009, 2010), lektor telewizyjny (między innymi: Komenda (TV4, 2001–2006), Kuchnia z Okrasą (TVP1, 2004–2005), Polak Potrafi (TVN Turbo, 2008–2011)), radiowy (Radio Pogoda, 2019), narrator oficjalnych uroczystości, jak Koncerty Niepodległości w Muzeum Powstania Warszawskiego w Warszawie (V „Jubileuszowy”, 11 XI 2013 i VI „Poland” 11 XI 2014) czy III Koncert Niepodległości Trzeciego Maja (Zamek Królewski w Warszawie, 3 V 2017).

Laureat nagród wojewody gdańskiego: za rolę François Villona w filmie Stanisława Różewicza Nocny gość na 14. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (1989), za rolę Piotra Wierchowieńskiego w Biesach Dostojewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1993), Nagrodą Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki i za tę samą rolę (1992) oraz ogólnopolskiego rankingu teatralnego III programu Polskiego Radia za rolę tytułową w Płatonowie w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1994).

Mąż Doroty (ur. 1964), córki Stanisława Michalskiego, grającej epizodyczne role w filmach Powrót (1993) i Co słonko widziało (2006), ojciec Kacpra (ur. 2005). JANSZ