PAZDRO PRZEMYSŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''PRZEMYSŁAW PAZDRO''' (ur. 30 XI 1932 Lwów), specjalista w zakresie elektrotechniki i trakcji elektrycznej. Syn [[PAZDRO ZDZISŁAW| Zdzisława Pazdro]] i [[PAZDRO OLGA | Olgi Pazdro]]. W latach 1937–1939 mieszkał z rodziną w Katowicach, gdzie rozpoczął naukę w szkole powszechnej. W czasie wojny 1939–1945: we Lwowie, w Jaśle, Krakowie i Zakopanem, w latach 1945–1946 ponownie z matką w Krakowie. | + | '''PRZEMYSŁAW PAZDRO''' (ur. 30 XI 1932 Lwów), specjalista w zakresie elektrotechniki i trakcji elektrycznej. Syn [[PAZDRO ZDZISŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej| Zdzisława Pazdro]] i [[PAZDRO OLGA, docent Politechniki Gdańskiej, radna | Olgi Pazdro]]. W latach 1937–1939 mieszkał z rodziną w Katowicach, gdzie rozpoczął naukę w szkole powszechnej. W czasie wojny 1939–1945: we Lwowie, w Jaśle, Krakowie i Zakopanem, w latach 1945–1946 ponownie z matką w Krakowie. |
| − | Od 1946 w Gdańsku. Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku-Oliwie (1951). W tym samym roku student Wydziału Elektrycznego (WE) Politechniki Gdańskiej (PG), od 1955 – Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, w 1956 magister inżynier elektryk. Od marca 1956 pracownik Wydziału Elektrycznego (od 1996 Wydział Elektrotechniki i Automatyki (WEiA)) PG, pracował kolejno na stanowiskach: asystenta, asystenta i starszego asystenta | + | Od 1946 w Gdańsku. Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku-Oliwie (1951). W tym samym roku student Wydziału Elektrycznego (WE) Politechniki Gdańskiej (PG), od 1955 – Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, w 1956 magister inżynier elektryk. Od marca 1956 pracownik Wydziału Elektrycznego (od 1996 Wydział Elektrotechniki i Automatyki (WEiA)) PG, w latach 1956–1965 pracował kolejno na stanowiskach: asystenta, asystenta i starszego asystenta. Od 1965, na podstawie rozprawy ''Tranzystorowy układ sterowania procesem rozruchu i hamowania taboru elektrycznego komunikacji miejskiej'' doktor i adiunkt, od 1978 doktor habilitowany i docent, od 1988 profesor nadzwyczajny (tytularny).<br/><br/> |
W 1969 zespół związany z trakcją elektryczną, w którym pracował, a od 1972 kierował nim, stał się częścią Zakładu Aparatów Elektrycznych i Urządzeń Trakcyjnych, w ramach nowo utworzonego Instytutu Wysokich Napięć i Aparatów Elektrycznych, którego z kolei w latach 1979–1984 był dyrektorem. W latach 1984–1990 prodziekan do spraw nauki na WE, w okresie 1993–1999 – jego dziekan. W latach 1992–2003 kierownik Katedry Trakcji Elektrycznej WE (WEiA). Od września 2003 na emeryturze.<br/><br/> | W 1969 zespół związany z trakcją elektryczną, w którym pracował, a od 1972 kierował nim, stał się częścią Zakładu Aparatów Elektrycznych i Urządzeń Trakcyjnych, w ramach nowo utworzonego Instytutu Wysokich Napięć i Aparatów Elektrycznych, którego z kolei w latach 1979–1984 był dyrektorem. W latach 1984–1990 prodziekan do spraw nauki na WE, w okresie 1993–1999 – jego dziekan. W latach 1992–2003 kierownik Katedry Trakcji Elektrycznej WE (WEiA). Od września 2003 na emeryturze.<br/><br/> | ||
W latach 1990–1993 przewodniczący senackiej Komisji do spraw Nauki PG. Inicjator utworzenia na WE specjalności dydaktycznej: Trakcja Elektryczna, w 1974–1989 kierownik Studium Podyplomowego tej specjalności. Autor (między innymi ''Diagnostyka techniczna węzła zawieszenia ślizgacza odbieraka prądu'', 2004) oraz współautor (między innymi ''Review of Research and Development on the Technical Diagnostics in the Field of Electric Traction'', 2003) publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz materiałach konferencyjnych w kraju i za granicą (między innymi ''Diagnostyka techniczna lokomotyw elektrycznych w Zakładzie Taboru PKP Zduńska Wola–Karsznice'', 1998). <br/><br/> | W latach 1990–1993 przewodniczący senackiej Komisji do spraw Nauki PG. Inicjator utworzenia na WE specjalności dydaktycznej: Trakcja Elektryczna, w 1974–1989 kierownik Studium Podyplomowego tej specjalności. Autor (między innymi ''Diagnostyka techniczna węzła zawieszenia ślizgacza odbieraka prądu'', 2004) oraz współautor (między innymi ''Review of Research and Development on the Technical Diagnostics in the Field of Electric Traction'', 2003) publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz materiałach konferencyjnych w kraju i za granicą (między innymi ''Diagnostyka techniczna lokomotyw elektrycznych w Zakładzie Taboru PKP Zduńska Wola–Karsznice'', 1998). <br/><br/> | ||
Aktywnie współpracujący z przemysłem i przedsiębiorstwami eksploatacyjnymi. Już przedstawione w jego rozprawie doktorskiej rozwiązania wdrożono próbnie w tramwajach gdańskich (1965). Członek zespołu konstruktorów aparatury pomiarowej i budowniczych pierwszego w kraju pojazdu przeznaczonego do diagnostyki sieci trakcyjnej (wagon motorowy SR61-001, 1976). Członek Rad Naukowych, między innymi Instytutu Kolejnictwa i Metra Warszawskiego, a także ekspert Urzędu Miejskiego w Gdańsku w ramach projektu komunikacji miejskiej. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.<br/><br/> | Aktywnie współpracujący z przemysłem i przedsiębiorstwami eksploatacyjnymi. Już przedstawione w jego rozprawie doktorskiej rozwiązania wdrożono próbnie w tramwajach gdańskich (1965). Członek zespołu konstruktorów aparatury pomiarowej i budowniczych pierwszego w kraju pojazdu przeznaczonego do diagnostyki sieci trakcyjnej (wagon motorowy SR61-001, 1976). Członek Rad Naukowych, między innymi Instytutu Kolejnictwa i Metra Warszawskiego, a także ekspert Urzędu Miejskiego w Gdańsku w ramach projektu komunikacji miejskiej. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.<br/><br/> | ||
Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001) oraz licznymi nagrodami Rektora Politechniki Gdańskiej. W 2015 wyróżniony tytułem Honorowego Profesora Emeritus PG. {{author: JANSZ }} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001) oraz licznymi nagrodami Rektora Politechniki Gdańskiej. W 2015 wyróżniony tytułem Honorowego Profesora Emeritus PG. {{author: JANSZ }} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:09, 17 paź 2022
PRZEMYSŁAW PAZDRO (ur. 30 XI 1932 Lwów), specjalista w zakresie elektrotechniki i trakcji elektrycznej. Syn Zdzisława Pazdro i Olgi Pazdro. W latach 1937–1939 mieszkał z rodziną w Katowicach, gdzie rozpoczął naukę w szkole powszechnej. W czasie wojny 1939–1945: we Lwowie, w Jaśle, Krakowie i Zakopanem, w latach 1945–1946 ponownie z matką w Krakowie.
Od 1946 w Gdańsku. Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku-Oliwie (1951). W tym samym roku student Wydziału Elektrycznego (WE) Politechniki Gdańskiej (PG), od 1955 – Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, w 1956 magister inżynier elektryk. Od marca 1956 pracownik Wydziału Elektrycznego (od 1996 Wydział Elektrotechniki i Automatyki (WEiA)) PG, w latach 1956–1965 pracował kolejno na stanowiskach: asystenta, asystenta i starszego asystenta. Od 1965, na podstawie rozprawy Tranzystorowy układ sterowania procesem rozruchu i hamowania taboru elektrycznego komunikacji miejskiej doktor i adiunkt, od 1978 doktor habilitowany i docent, od 1988 profesor nadzwyczajny (tytularny).
W 1969 zespół związany z trakcją elektryczną, w którym pracował, a od 1972 kierował nim, stał się częścią Zakładu Aparatów Elektrycznych i Urządzeń Trakcyjnych, w ramach nowo utworzonego Instytutu Wysokich Napięć i Aparatów Elektrycznych, którego z kolei w latach 1979–1984 był dyrektorem. W latach 1984–1990 prodziekan do spraw nauki na WE, w okresie 1993–1999 – jego dziekan. W latach 1992–2003 kierownik Katedry Trakcji Elektrycznej WE (WEiA). Od września 2003 na emeryturze.
W latach 1990–1993 przewodniczący senackiej Komisji do spraw Nauki PG. Inicjator utworzenia na WE specjalności dydaktycznej: Trakcja Elektryczna, w 1974–1989 kierownik Studium Podyplomowego tej specjalności. Autor (między innymi Diagnostyka techniczna węzła zawieszenia ślizgacza odbieraka prądu, 2004) oraz współautor (między innymi Review of Research and Development on the Technical Diagnostics in the Field of Electric Traction, 2003) publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz materiałach konferencyjnych w kraju i za granicą (między innymi Diagnostyka techniczna lokomotyw elektrycznych w Zakładzie Taboru PKP Zduńska Wola–Karsznice, 1998).
Aktywnie współpracujący z przemysłem i przedsiębiorstwami eksploatacyjnymi. Już przedstawione w jego rozprawie doktorskiej rozwiązania wdrożono próbnie w tramwajach gdańskich (1965). Członek zespołu konstruktorów aparatury pomiarowej i budowniczych pierwszego w kraju pojazdu przeznaczonego do diagnostyki sieci trakcyjnej (wagon motorowy SR61-001, 1976). Członek Rad Naukowych, między innymi Instytutu Kolejnictwa i Metra Warszawskiego, a także ekspert Urzędu Miejskiego w Gdańsku w ramach projektu komunikacji miejskiej. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.
Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001) oraz licznymi nagrodami Rektora Politechniki Gdańskiej. W 2015 wyróżniony tytułem Honorowego Profesora Emeritus PG.
