LOEHLEIN GEORG SIMON, kompozytor, kapelmistrz
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Georg_Simon_Loehlein.png|thumb|Jedna z prac Georga Simona Loehleina, ''Trzy koncerty na klawesyn lub piano-forte z towarzyszeniem dwojga skrzypiec i basu …'',]] | [[File:Georg_Simon_Loehlein.png|thumb|Jedna z prac Georga Simona Loehleina, ''Trzy koncerty na klawesyn lub piano-forte z towarzyszeniem dwojga skrzypiec i basu …'',]] | ||
| − | '''GEORG SIMON LOEHLEIN''' (Löhlein) (ochrzczony 16 VII 1725 Neustadt koło Coburga – 16 XII 1781 Gdańsk), kompozytor, nauczyciel muzyki, kapelmistrz w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele | + | '''GEORG SIMON LOEHLEIN''' (Löhlein) (ochrzczony 16 VII 1725 Neustadt koło Coburga – 16 XII 1781 Gdańsk), kompozytor, nauczyciel muzyki, kapelmistrz w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Syn organisty i nauczyciela w Neustadt Johanna Michaela (zm. 1765) i Rosiny z domu Müller, córki burmistrza Neustadt Andreasa. Muzyki uczył się początkowo najprawdopodobniej u ojca.<br/><br/> |
Jako szesnastolatek – ze względu na pokaźną posturę (około 190 cm wzrostu) – w trakcie podróży do Kopenhagi wcielony siłą w Poczdamie do służby wojskowej, początkowo do tzw. gwardii olbrzymów (reprezentacyjnego 6. Pruskiego Pułku Piechoty), po jej rozwiązaniu przeniesiony do jednostki liniowej. W latach 1740–1742, 1744–1745 brał udział w pruskich działaniach wojennych. Ciężko ranny w czasie wojny z Austrią w bitwie pod Kolinem (18 VI 1757) zrezygnował z kariery wojskowej.<br/><br/> | Jako szesnastolatek – ze względu na pokaźną posturę (około 190 cm wzrostu) – w trakcie podróży do Kopenhagi wcielony siłą w Poczdamie do służby wojskowej, początkowo do tzw. gwardii olbrzymów (reprezentacyjnego 6. Pruskiego Pułku Piechoty), po jej rozwiązaniu przeniesiony do jednostki liniowej. W latach 1740–1742, 1744–1745 brał udział w pruskich działaniach wojennych. Ciężko ranny w czasie wojny z Austrią w bitwie pod Kolinem (18 VI 1757) zrezygnował z kariery wojskowej.<br/><br/> | ||
W 1758 immatrykulował się na uniwersytecie w Jenie, tamże w 1761 został dyrektorem muzycznym i kierownikiem Collegium Musicum. Rozgłos przynosiły mu pisane podówczas utwory sceniczne (pieśni, oratoria i kantaty jak ''Passionskantate'' czy ''Der Jenaische Pursche''). W 1763 kontynuował w Lipsku studia z dziedziny filozofii, etyki i poetyki u Christiana Fürchtegotta Gellerta (1715–1769), jednocześnie koncertując: początkowo jako harfista, następnie jako wirtuoz fortepianu i członek orkiestry towarzystwa Leipziger Concert (późniejsza Gewandhausorchester) pod dyrekcją Johanna Adama Hillera (1728-1804). Od 1771 był dyrektorem muzycznym tej orkiestry.<br/><br/> | W 1758 immatrykulował się na uniwersytecie w Jenie, tamże w 1761 został dyrektorem muzycznym i kierownikiem Collegium Musicum. Rozgłos przynosiły mu pisane podówczas utwory sceniczne (pieśni, oratoria i kantaty jak ''Passionskantate'' czy ''Der Jenaische Pursche''). W 1763 kontynuował w Lipsku studia z dziedziny filozofii, etyki i poetyki u Christiana Fürchtegotta Gellerta (1715–1769), jednocześnie koncertując: początkowo jako harfista, następnie jako wirtuoz fortepianu i członek orkiestry towarzystwa Leipziger Concert (późniejsza Gewandhausorchester) pod dyrekcją Johanna Adama Hillera (1728-1804). Od 1771 był dyrektorem muzycznym tej orkiestry.<br/><br/> | ||
Ceniony nauczyciel muzyki, autor wielokrotnie wznawianych podręczników ''Clavier-Schule'' (1765) i ''Anweisung zum Violinspielen'' (1774). Komponował muzykę sceniczną, kameralną i fortepianową jak i okolicznościowe utwory wokalno-instrumentalne (np. ''Sei Partite per il Clavicembalo, op. I'' (1766), ''Sei Partite per il Clavicembalo op. III'' (1770)). Napisał muzykę do ''Pieśni noworocznej'' (''Neujahrslied'') poznanego osobiście Johanna Wolfganga Goethego. <br/><br/> | Ceniony nauczyciel muzyki, autor wielokrotnie wznawianych podręczników ''Clavier-Schule'' (1765) i ''Anweisung zum Violinspielen'' (1774). Komponował muzykę sceniczną, kameralną i fortepianową jak i okolicznościowe utwory wokalno-instrumentalne (np. ''Sei Partite per il Clavicembalo, op. I'' (1766), ''Sei Partite per il Clavicembalo op. III'' (1770)). Napisał muzykę do ''Pieśni noworocznej'' (''Neujahrslied'') poznanego osobiście Johanna Wolfganga Goethego. <br/><br/> | ||
| − | Powołany już w 1779, dopiero 11 I 1781 zatrudniony na stanowisku kapelmistrza w gdańskim kościele NMP jako następca [[MOHRHEIM FRIEDRICH CHRISTIAN SAMUEL | Friedricha Ch. Mohrheima]]. Podjął próbę zreformowania życia koncertowego w środowisku gdańskich melomanów. Opublikował w [[DANZIGER ERFAHRUNGEN | „Wöchentliche Danziger Anzeigen”]] (1781) szczegółowy plan artystycznych zamierzeń. Żonaty był z Johanną Elisabetha. Pochowany 2 I 1782 w kościele NMP. {{author: JW}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Powołany już w 1779, dopiero 11 I 1781 zatrudniony na stanowisku kapelmistrza w gdańskim kościele NMP jako następca [[MOHRHEIM FRIEDRICH CHRISTIAN SAMUEL, kompozytor, kapelmistrz | Friedricha Ch. Mohrheima]]. Podjął próbę zreformowania życia koncertowego w środowisku gdańskich melomanów. Opublikował w [[DANZIGER ERFAHRUNGEN, pismo ogłoszeniowe | „Wöchentliche Danziger Anzeigen”]] (1781) szczegółowy plan artystycznych zamierzeń. Żonaty był z Johanną Elisabetha. Pochowany 2 I 1782 w kościele NMP. {{author: JW}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| − | Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 300,5/193a, s. 71–107 (spisany pośmiertnie inwentarz posiadanych rzeczy).<br/> | + | Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 354/363 s. 105 (zgon); 300,5/193a, s. 71–107 (spisany pośmiertnie inwentarz posiadanych rzeczy).<br/> |
Albus Mechthild, ''Löhlein Georg Simon'', w: Neue Deutsche Biographie, Bd. 15, Berlin 1987.<br/> | Albus Mechthild, ''Löhlein Georg Simon'', w: Neue Deutsche Biographie, Bd. 15, Berlin 1987.<br/> | ||
Beer Axel, ''Musikverlag und Musikalienhandel in Leipzig in der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts'', w: ''Das Leipziger Musikverlagswesen. Innerstädtische Netzwerke und internationale Ausstrahlung'', Hildesheim 2016.<br/> | Beer Axel, ''Musikverlag und Musikalienhandel in Leipzig in der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts'', w: ''Das Leipziger Musikverlagswesen. Innerstädtische Netzwerke und internationale Ausstrahlung'', Hildesheim 2016.<br/> | ||
Fürstenau Moritz, ''Loehlein Georg Simon'', w: Allgemeine Deutsche Biographie, Bd. 19, Leipzig 1884.<br/> | Fürstenau Moritz, ''Loehlein Georg Simon'', w: Allgemeine Deutsche Biographie, Bd. 19, Leipzig 1884.<br/> | ||
Glasenapp Franzgeorg von, ''Georg Simon Löhlein (1725–1781). Sein Leben und seine Werke, insbesondere seiner volkstümlichen Musiklehrbücher'', Halle 1937. | Glasenapp Franzgeorg von, ''Georg Simon Löhlein (1725–1781). Sein Leben und seine Werke, insbesondere seiner volkstümlichen Musiklehrbücher'', Halle 1937. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:25, 27 gru 2022
GEORG SIMON LOEHLEIN (Löhlein) (ochrzczony 16 VII 1725 Neustadt koło Coburga – 16 XII 1781 Gdańsk), kompozytor, nauczyciel muzyki, kapelmistrz w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP). Syn organisty i nauczyciela w Neustadt Johanna Michaela (zm. 1765) i Rosiny z domu Müller, córki burmistrza Neustadt Andreasa. Muzyki uczył się początkowo najprawdopodobniej u ojca.
Jako szesnastolatek – ze względu na pokaźną posturę (około 190 cm wzrostu) – w trakcie podróży do Kopenhagi wcielony siłą w Poczdamie do służby wojskowej, początkowo do tzw. gwardii olbrzymów (reprezentacyjnego 6. Pruskiego Pułku Piechoty), po jej rozwiązaniu przeniesiony do jednostki liniowej. W latach 1740–1742, 1744–1745 brał udział w pruskich działaniach wojennych. Ciężko ranny w czasie wojny z Austrią w bitwie pod Kolinem (18 VI 1757) zrezygnował z kariery wojskowej.
W 1758 immatrykulował się na uniwersytecie w Jenie, tamże w 1761 został dyrektorem muzycznym i kierownikiem Collegium Musicum. Rozgłos przynosiły mu pisane podówczas utwory sceniczne (pieśni, oratoria i kantaty jak Passionskantate czy Der Jenaische Pursche). W 1763 kontynuował w Lipsku studia z dziedziny filozofii, etyki i poetyki u Christiana Fürchtegotta Gellerta (1715–1769), jednocześnie koncertując: początkowo jako harfista, następnie jako wirtuoz fortepianu i członek orkiestry towarzystwa Leipziger Concert (późniejsza Gewandhausorchester) pod dyrekcją Johanna Adama Hillera (1728-1804). Od 1771 był dyrektorem muzycznym tej orkiestry.
Ceniony nauczyciel muzyki, autor wielokrotnie wznawianych podręczników Clavier-Schule (1765) i Anweisung zum Violinspielen (1774). Komponował muzykę sceniczną, kameralną i fortepianową jak i okolicznościowe utwory wokalno-instrumentalne (np. Sei Partite per il Clavicembalo, op. I (1766), Sei Partite per il Clavicembalo op. III (1770)). Napisał muzykę do Pieśni noworocznej (Neujahrslied) poznanego osobiście Johanna Wolfganga Goethego.
Powołany już w 1779, dopiero 11 I 1781 zatrudniony na stanowisku kapelmistrza w gdańskim kościele NMP jako następca Friedricha Ch. Mohrheima. Podjął próbę zreformowania życia koncertowego w środowisku gdańskich melomanów. Opublikował w „Wöchentliche Danziger Anzeigen” (1781) szczegółowy plan artystycznych zamierzeń. Żonaty był z Johanną Elisabetha. Pochowany 2 I 1782 w kościele NMP.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 354/363 s. 105 (zgon); 300,5/193a, s. 71–107 (spisany pośmiertnie inwentarz posiadanych rzeczy).
Albus Mechthild, Löhlein Georg Simon, w: Neue Deutsche Biographie, Bd. 15, Berlin 1987.
Beer Axel, Musikverlag und Musikalienhandel in Leipzig in der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts, w: Das Leipziger Musikverlagswesen. Innerstädtische Netzwerke und internationale Ausstrahlung, Hildesheim 2016.
Fürstenau Moritz, Loehlein Georg Simon, w: Allgemeine Deutsche Biographie, Bd. 19, Leipzig 1884.
Glasenapp Franzgeorg von, Georg Simon Löhlein (1725–1781). Sein Leben und seine Werke, insbesondere seiner volkstümlichen Musiklehrbücher, Halle 1937.
