GORYSZEWSKA-PISARSKA LUCYLLA, nauczycielka, bibliotekarka
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:Goryszewska-Pisarska Lucylla.jpg|thumb|Lucylla Goryszewska-Pisarska]] | [[File:Goryszewska-Pisarska Lucylla.jpg|thumb|Lucylla Goryszewska-Pisarska]] | ||
| − | '''LUCYLLA GORYSZEWSKA-PISARSKA''' (28 IX 1908 Sulejów – 18 VI 2009 Gdańsk), nauczycielka, bibliotekarka. Córka Stanisława Goryszewskiego, urzędnika, dyrektora poczty w Płocku, i Stanisławy z domu Lewandowskiej. W 1927 uzyskała maturę w Żeńskim Gimnazjum Państwowym im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku, w 1932 ukończyła Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Poznańskiego jako magister filozofii w zakresie filologii francuskiej. 15 V 1935 uzyskała uprawnienia nauczyciela szkół średnich do nauczania języka francuskiego. Od 1 IX 1932 do 17 IX 1939 nauczycielka języka francuskiego w Państwowym Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Zdołbunowie na Wołyniu; pod okupacją radziecką uczyła w tej samej szkole (przemianowanej na Szkołę Średnią) do 30 VI 1941. Po zamknięciu szkoły przez władze niemieckie represjonowana, pracowała jako kucharka, prowadząc jednocześnie tajne nauczanie na poziomie gimnazjum. Zagrożona aresztowaniem, w 1943 uciekła z rodziną do Rzeszowa, gdzie pracowała jako kucharka do chwili wyzwolenia miasta. W roku szkolnym 1944/1945 była lektorką języka francuskiego w Szkole Handlowej i Odzieżowej w Rzeszowie. <br/><br/> | + | '''LUCYLLA GORYSZEWSKA-PISARSKA''' (28 IX 1908 Sulejów – 18 VI 2009 Gdańsk), nauczycielka, bibliotekarka. Córka Stanisława Goryszewskiego, urzędnika, dyrektora poczty w Płocku, i Stanisławy z domu Lewandowskiej (12 V 1879 – 4 XI 1968 Gdańsk). W 1927 uzyskała maturę w Żeńskim Gimnazjum Państwowym im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku, w 1932 ukończyła Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Poznańskiego jako magister filozofii w zakresie filologii francuskiej. 15 V 1935 uzyskała uprawnienia nauczyciela szkół średnich do nauczania języka francuskiego. Od 1 IX 1932 do 17 IX 1939 nauczycielka języka francuskiego w Państwowym Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Zdołbunowie na Wołyniu; pod okupacją radziecką uczyła w tej samej szkole (przemianowanej na Szkołę Średnią) do 30 VI 1941. Po zamknięciu szkoły przez władze niemieckie represjonowana, pracowała jako kucharka, prowadząc jednocześnie tajne nauczanie na poziomie gimnazjum. Zagrożona aresztowaniem, w 1943 uciekła z rodziną do Rzeszowa, gdzie pracowała jako kucharka do chwili wyzwolenia miasta. W roku szkolnym 1944/1945 była lektorką języka francuskiego w Szkole Handlowej i Odzieżowej w Rzeszowie. <br/><br/> |
Od sierpnia 1945 w Gdańsku, od 1 IX 1945 do 31 VIII 1951 pracowała w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum w Gdańsku]]: nauczycielka języka francuskiego i łaciny (1949–1950), współorganizatorka i wicedyrektorka szkoły (1949–1950). Od 1 IX 1951 do 31 VIII 1953 przebywała na bezpłatnym urlopie zdrowotnym, a następnie na rencie (31 VIII 1953 – 28 II 1954). W latach 1954–1968 pracowała w [[PEDAGOGICZNA BIBLIOTEKA WOJEWÓDZKA W GDAŃSKU | Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Gdańsku]] jako organizatorka i kierowniczka Działu Informacyjnego (później Informacyjno-Bibliograficznego). W okresie 1963–1970 nauczycielka języka francuskiego, bibliotekarka w Studium Nauczycielskim w Gdańsku, bibliotekarka w II Liceum Ogólnokształcącym (LO) dla Pracujących (1965–1969). Na emeryturze od 1 IX 1968; pracowała następnie w I LO (1971–1973; 1983–1991) i w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IV | IV LO]] (1972–1983). <br/><br/> | Od sierpnia 1945 w Gdańsku, od 1 IX 1945 do 31 VIII 1951 pracowała w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum w Gdańsku]]: nauczycielka języka francuskiego i łaciny (1949–1950), współorganizatorka i wicedyrektorka szkoły (1949–1950). Od 1 IX 1951 do 31 VIII 1953 przebywała na bezpłatnym urlopie zdrowotnym, a następnie na rencie (31 VIII 1953 – 28 II 1954). W latach 1954–1968 pracowała w [[PEDAGOGICZNA BIBLIOTEKA WOJEWÓDZKA W GDAŃSKU | Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Gdańsku]] jako organizatorka i kierowniczka Działu Informacyjnego (później Informacyjno-Bibliograficznego). W okresie 1963–1970 nauczycielka języka francuskiego, bibliotekarka w Studium Nauczycielskim w Gdańsku, bibliotekarka w II Liceum Ogólnokształcącym (LO) dla Pracujących (1965–1969). Na emeryturze od 1 IX 1968; pracowała następnie w I LO (1971–1973; 1983–1991) i w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IV | IV LO]] (1972–1983). <br/><br/> | ||
| − | W Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) od 1932, | + | W Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) od 1932, m.in. przewodnicząca Sekcji Bibliotecznej w Zarządzie Okręgu ZNP w Gdańsku (1962–1966). W I LO zorganizowała trzy koła przedmiotowe: Towarzystwo Przyjaciół Gdańska (w jego ramach oprowadzała po [[ŚRÓDMIEŚCIE | Śródmieściu]] śladami motywów i symboli antycznych w architekturze) oraz języka francuskiego i łaciny. Przygotowywała spektakle związane z historią miasta i kulturą antyczną oraz opracowania związane z architekturą I LO i dziejami szkoły. Autorka książki ''Ślady kultury antycznej w Gdańsku'' (1993). Należała do organizacji społecznych i naukowych: Polskiego Towarzystwa Filologicznego, Towarzystwa Przyjaciół Gdańska (powstałego w 1970) i gdańskiego oddziału [[ZWIĄZEK SYBIRAKÓW ODDZIAŁ WOJEWÓDZKI W GDAŃSKU | Związku Sybiraków]]. Odznaczona m.in. Złotą Odznaką ZNP, [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. <br/><br/> |
| − | + | Żona Wincentego Edwarda Pisarskiego (1910 – 1941 Kargopol, Syberia) podoficera Korpusu Ochrony Pogranicza, naczelnika Urzędu Skarbowego w Zdołbunowie, wywiezionionego na Syberię w 1940, matka Krystyny (1939–1942) urodzonej i zmarłej w Zdołbunowie na szkarlatynę. Pochowana na [[CMENTARZE W STARYCH SZKOTACH | cmentarzu św. Ignacego w Starych Szkotach]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Informacje i archiwum rodziny Przylipiaka.<br/> | ||
| + | Ankieta Związku Sybiraków, życiorys, www.zbiory społeczne.pl/dokumenty.<br/> | ||
| + | ''Gdańska Jedynka. 60 lat I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku (1945–2005)'', Gdańsk 2005, s. 9.<br/> | ||
| + | Ikonnikow Dominika, ''Utile cum dulci – łączyć przyjemne z pożytecznym. Moje wspomnienia o Lucylli Pisarskiej'', „Nasz Gdańsk”, nr 8, 2018, s. 12–13. | ||
Aktualna wersja na dzień 14:07, 15 lis 2024
LUCYLLA GORYSZEWSKA-PISARSKA (28 IX 1908 Sulejów – 18 VI 2009 Gdańsk), nauczycielka, bibliotekarka. Córka Stanisława Goryszewskiego, urzędnika, dyrektora poczty w Płocku, i Stanisławy z domu Lewandowskiej (12 V 1879 – 4 XI 1968 Gdańsk). W 1927 uzyskała maturę w Żeńskim Gimnazjum Państwowym im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku, w 1932 ukończyła Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Poznańskiego jako magister filozofii w zakresie filologii francuskiej. 15 V 1935 uzyskała uprawnienia nauczyciela szkół średnich do nauczania języka francuskiego. Od 1 IX 1932 do 17 IX 1939 nauczycielka języka francuskiego w Państwowym Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Zdołbunowie na Wołyniu; pod okupacją radziecką uczyła w tej samej szkole (przemianowanej na Szkołę Średnią) do 30 VI 1941. Po zamknięciu szkoły przez władze niemieckie represjonowana, pracowała jako kucharka, prowadząc jednocześnie tajne nauczanie na poziomie gimnazjum. Zagrożona aresztowaniem, w 1943 uciekła z rodziną do Rzeszowa, gdzie pracowała jako kucharka do chwili wyzwolenia miasta. W roku szkolnym 1944/1945 była lektorką języka francuskiego w Szkole Handlowej i Odzieżowej w Rzeszowie.
Od sierpnia 1945 w Gdańsku, od 1 IX 1945 do 31 VIII 1951 pracowała w I Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum w Gdańsku: nauczycielka języka francuskiego i łaciny (1949–1950), współorganizatorka i wicedyrektorka szkoły (1949–1950). Od 1 IX 1951 do 31 VIII 1953 przebywała na bezpłatnym urlopie zdrowotnym, a następnie na rencie (31 VIII 1953 – 28 II 1954). W latach 1954–1968 pracowała w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Gdańsku jako organizatorka i kierowniczka Działu Informacyjnego (później Informacyjno-Bibliograficznego). W okresie 1963–1970 nauczycielka języka francuskiego, bibliotekarka w Studium Nauczycielskim w Gdańsku, bibliotekarka w II Liceum Ogólnokształcącym (LO) dla Pracujących (1965–1969). Na emeryturze od 1 IX 1968; pracowała następnie w I LO (1971–1973; 1983–1991) i w IV LO (1972–1983).
W Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) od 1932, m.in. przewodnicząca Sekcji Bibliotecznej w Zarządzie Okręgu ZNP w Gdańsku (1962–1966). W I LO zorganizowała trzy koła przedmiotowe: Towarzystwo Przyjaciół Gdańska (w jego ramach oprowadzała po Śródmieściu śladami motywów i symboli antycznych w architekturze) oraz języka francuskiego i łaciny. Przygotowywała spektakle związane z historią miasta i kulturą antyczną oraz opracowania związane z architekturą I LO i dziejami szkoły. Autorka książki Ślady kultury antycznej w Gdańsku (1993). Należała do organizacji społecznych i naukowych: Polskiego Towarzystwa Filologicznego, Towarzystwa Przyjaciół Gdańska (powstałego w 1970) i gdańskiego oddziału Związku Sybiraków. Odznaczona m.in. Złotą Odznaką ZNP, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Żona Wincentego Edwarda Pisarskiego (1910 – 1941 Kargopol, Syberia) podoficera Korpusu Ochrony Pogranicza, naczelnika Urzędu Skarbowego w Zdołbunowie, wywiezionionego na Syberię w 1940, matka Krystyny (1939–1942) urodzonej i zmarłej w Zdołbunowie na szkarlatynę. Pochowana na cmentarzu św. Ignacego w Starych Szkotach.
Bibliografia:
Informacje i archiwum rodziny Przylipiaka.
Ankieta Związku Sybiraków, życiorys, www.zbiory społeczne.pl/dokumenty.
Gdańska Jedynka. 60 lat I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku (1945–2005), Gdańsk 2005, s. 9.
Ikonnikow Dominika, Utile cum dulci – łączyć przyjemne z pożytecznym. Moje wspomnienia o Lucylli Pisarskiej, „Nasz Gdańsk”, nr 8, 2018, s. 12–13.
