BRZOZOWSKI ZDZISŁAW, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Brzozowski Zdzisław.JPG|thumb|Zdzisław Brzozowski]] | [[File:Brzozowski Zdzisław.JPG|thumb|Zdzisław Brzozowski]] | ||
| − | '''ZDZISŁAW BRZOZOWSKI''' (31 III 1929 Grodno – 21 XII 2018 Gdańsk), naukowiec, rektor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG)]]. W 1952 ukończył uniwersytet w Toruniu (magister chemii). Od 1950 tamże asystent w Katedrze Chemii Organicznej, od 1952 do 1961 kierownik Laboratorium Badawczego Zakładów Farmaceutycznych Polfa w Starogardzie Gdańskim. Od 1961 doktor nauk przyrodniczych, od 1962 adiunkt w Katedrze Chemii Ogólnej AMG, od 1965 doktor habilitowany, od 1976 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1987 profesor zwyczajny. W latach 1971–1999 (do emerytury) kierownik Katedry i Zakładu Technologii Chemicznej Środków Leczniczych AMG, w latach 1972–1975 prorektor AMG do spraw dydaktyki i wychowania, 1975–1981 rektor. Specjalista w dziedzinie sulfonamidów i związków heterocyklicznych, opracował syntezę i technologię oryginalnego leku przeciwcukrzycowego Glipolamid, twórca nowych dziedzin chemii i farmakologii oraz syntezy oryginalnych sulfonamidów o wysokiej aktywności przeciw HIV lub przeciwnowotworowej. Był posiadaczem 55 patentów uzyskanych w 13 krajach.<br/><br/> | + | '''ZDZISŁAW BRZOZOWSKI''' (31 III 1929 Grodno – 21 XII 2018 Gdańsk), naukowiec, rektor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG)]]. W 1952 ukończył uniwersytet w Toruniu (magister chemii). Od 1950 tamże asystent w Katedrze Chemii Organicznej, od 1952 do 1961 kierownik Laboratorium Badawczego Zakładów Farmaceutycznych Polfa w Starogardzie Gdańskim. Od 1961 doktor nauk przyrodniczych, od 1962 adiunkt w Katedrze Chemii Ogólnej AMG, od 1965 doktor habilitowany, od 1976 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 4 III 1987 profesor zwyczajny. W latach 1971–1999 (do emerytury) kierownik Katedry i Zakładu Technologii Chemicznej Środków Leczniczych AMG, w latach 1972–1975 prorektor AMG do spraw dydaktyki i wychowania, 1975–1981 rektor. Specjalista w dziedzinie sulfonamidów i związków heterocyklicznych, opracował syntezę i technologię oryginalnego leku przeciwcukrzycowego Glipolamid, twórca nowych dziedzin chemii i farmakologii oraz syntezy oryginalnych sulfonamidów o wysokiej aktywności przeciw HIV lub przeciwnowotworowej. Był posiadaczem 55 patentów uzyskanych w 13 krajach.<br/><br/> |
| − | Członek Komitetu Nauk Chemicznych PAN, Komitetu Terapii Doświadczalnej PAN, Komitetu Nauk o Lekach PAN, Komitetu Badań Naukowych i Rady Naukowej Fundacji Rozwoju Nauk Farmaceutycznych, członek New York Academy of Sciences. W 1973 uhonorowany tytułem Gdańszczanina Roku, w 2009 doktor honoris causa Akademii Medycznej we Wrocławiu.<br/><br/> | + | Członek Komitetu Nauk Chemicznych PAN, Komitetu Terapii Doświadczalnej PAN, Komitetu Nauk o Lekach PAN, Komitetu Badań Naukowych i Rady Naukowej Fundacji Rozwoju Nauk Farmaceutycznych, członek New York Academy of Sciences. W 1973 uhonorowany tytułem Gdańszczanina Roku, w 2009 doktor honoris causa Akademii Medycznej we Wrocławiu. Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), w 1980 delegat na jej VIII Zjazd.<br/><br/> |
| − | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem 30-lecia PRL (1974), Medalem 25-lecia i 30-lecia (1977) PAN, brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1977), Medalem 50-lecia Miasta Gdyni (1977), Medalem | + | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1984), Medalem 30-lecia PRL (1974), Medalem 25-lecia i 30-lecia (1977) PAN, brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1977), Medalem 50-lecia Miasta Gdyni (1977), Medalem 30-lecia Wyzwolenia Gdańska (1977), Medalem im. prof. Stanisława Binieckiego (2006), Medalami 40-lecia (1985) i 50-lcia (1996) Akademii Medycznej w Gdańsku, odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1975), „Za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego” (1976, 1979), „Za Zasługi dla województwa słupskiego” (1979), „Za zasługi dla miasta Bydgoszczy” (1984). Otrzymał tytuł Zasłużony Nauczyciel PRL (1982). Uhonorowany nagrodą wojewody gdańskiego „Za wybitne osiągnięcia naukowe”. <br/><br/> |
| − | 30-lecia Wyzwolenia Gdańska (1977), Medalem im. prof. Stanisława Binieckiego (2006), | + | |
Pochowany na [[CMENTARZE W NOWYM PORCIE | cmentarzu w Nowym Porcie]]. {{author: ZK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany na [[CMENTARZE W NOWYM PORCIE | cmentarzu w Nowym Porcie]]. {{author: ZK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:41, 30 mar 2024
ZDZISŁAW BRZOZOWSKI (31 III 1929 Grodno – 21 XII 2018 Gdańsk), naukowiec, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). W 1952 ukończył uniwersytet w Toruniu (magister chemii). Od 1950 tamże asystent w Katedrze Chemii Organicznej, od 1952 do 1961 kierownik Laboratorium Badawczego Zakładów Farmaceutycznych Polfa w Starogardzie Gdańskim. Od 1961 doktor nauk przyrodniczych, od 1962 adiunkt w Katedrze Chemii Ogólnej AMG, od 1965 doktor habilitowany, od 1976 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 4 III 1987 profesor zwyczajny. W latach 1971–1999 (do emerytury) kierownik Katedry i Zakładu Technologii Chemicznej Środków Leczniczych AMG, w latach 1972–1975 prorektor AMG do spraw dydaktyki i wychowania, 1975–1981 rektor. Specjalista w dziedzinie sulfonamidów i związków heterocyklicznych, opracował syntezę i technologię oryginalnego leku przeciwcukrzycowego Glipolamid, twórca nowych dziedzin chemii i farmakologii oraz syntezy oryginalnych sulfonamidów o wysokiej aktywności przeciw HIV lub przeciwnowotworowej. Był posiadaczem 55 patentów uzyskanych w 13 krajach.
Członek Komitetu Nauk Chemicznych PAN, Komitetu Terapii Doświadczalnej PAN, Komitetu Nauk o Lekach PAN, Komitetu Badań Naukowych i Rady Naukowej Fundacji Rozwoju Nauk Farmaceutycznych, członek New York Academy of Sciences. W 1973 uhonorowany tytułem Gdańszczanina Roku, w 2009 doktor honoris causa Akademii Medycznej we Wrocławiu. Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), w 1980 delegat na jej VIII Zjazd.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1984), Medalem 30-lecia PRL (1974), Medalem 25-lecia i 30-lecia (1977) PAN, brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1977), Medalem 50-lecia Miasta Gdyni (1977), Medalem 30-lecia Wyzwolenia Gdańska (1977), Medalem im. prof. Stanisława Binieckiego (2006), Medalami 40-lecia (1985) i 50-lcia (1996) Akademii Medycznej w Gdańsku, odznakami „Za Zasługi dla Gdańska” (1975), „Za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego” (1976, 1979), „Za Zasługi dla województwa słupskiego” (1979), „Za zasługi dla miasta Bydgoszczy” (1984). Otrzymał tytuł Zasłużony Nauczyciel PRL (1982). Uhonorowany nagrodą wojewody gdańskiego „Za wybitne osiągnięcia naukowe”.
Pochowany na cmentarzu w Nowym Porcie.
