GIESELER, rodzina gdańskich konwisarzy
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GIESELER''', rodzina | + | '''GIESELER''', rodzina gdańskich konwisarzy ([[KONWISARSTWO | konwisarstwo]]). Z poświadczonych w źródłach jej przedstawicieli znane są obecnie dzieła: <br/><br/> |
| + | 1/ Daniela I (po 1532–1600), prawdopodobnie syna Dionysiusa (w cechu gdańskich konwisarzy od 1532), mistrza od 1565, o którego wysokim poziomie i dużej skali warsztatu świadczyło zamówienie na cynowy sarkofag króla polskiego Stefana Batorego (Kraków, katedra na Wawelu, 1587), sygnowany gmerkiem oraz inicjałami DG, z reliefową, polichromowaną i złoconą dekoracją o rozbudowanym programie ikonograficznym, ukazującym personifikacje cnót władcy przeciwstawione przywarom. Pochowany 29 VIII 1600 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w zakupionym w 1589 grobie nr 35, obok pochowanej tam 28 VI 1599 żony. Był ojcem Daniela II, mistrza od 1594, pochowanego tamże 13 VII 1623 w wieku 54 lat. <br/><br/> | ||
| + | 2/ Salomona, syna Daniela II, mistrza od 1655, z którego warsztatu pochodziły sarkofagi cynowe Anny, córki księcia szczecińskiego Bogusława XIII i żony Ernesta, księcia Croy i Aerschot w Brabancji (1661) oraz jej syna, Ernesta Bogusława von Croya (1684), z kościoła zamkowego św. Jacka w Słupsku (Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku), z reliefową dekoracją heraldyczną i kwiatową, sygnowane gmerkiem; misa chrzcielna w kościele parafialnym w Stegnie oraz zbiornik lawaterza (w zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego w Gdańsku]]). Był dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy 18 II 1627 z wdową Catheriną (pochowana 19 IV 1639 w wieku 49 w kościele NMP w grobie nr 216), córką Paula Schultza, po raz drugi 29 X 1640 z Anną (23 I 1662 w wieku 55 lat w kościele NMP w grobie ojca nr 255), córką Hansa Sielmanna (zm. 1641). <br/><br/> | ||
| + | 3/ Daniela III (Dawida) (pochowany 20 VI 1653 w kościele NMP w grobie 35 w wieku 48 lat), syna Daniela II, mistrza od 1621, prawdopodobnie prowadzącego duży warsztat (liczne wzmianki o uczniach przyjmowanych na naukę w latach 1622–1636). {{author: ABF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 08:33, 22 lip 2024
GIESELER, rodzina gdańskich konwisarzy ( konwisarstwo). Z poświadczonych w źródłach jej przedstawicieli znane są obecnie dzieła:
1/ Daniela I (po 1532–1600), prawdopodobnie syna Dionysiusa (w cechu gdańskich konwisarzy od 1532), mistrza od 1565, o którego wysokim poziomie i dużej skali warsztatu świadczyło zamówienie na cynowy sarkofag króla polskiego Stefana Batorego (Kraków, katedra na Wawelu, 1587), sygnowany gmerkiem oraz inicjałami DG, z reliefową, polichromowaną i złoconą dekoracją o rozbudowanym programie ikonograficznym, ukazującym personifikacje cnót władcy przeciwstawione przywarom. Pochowany 29 VIII 1600 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w zakupionym w 1589 grobie nr 35, obok pochowanej tam 28 VI 1599 żony. Był ojcem Daniela II, mistrza od 1594, pochowanego tamże 13 VII 1623 w wieku 54 lat.
2/ Salomona, syna Daniela II, mistrza od 1655, z którego warsztatu pochodziły sarkofagi cynowe Anny, córki księcia szczecińskiego Bogusława XIII i żony Ernesta, księcia Croy i Aerschot w Brabancji (1661) oraz jej syna, Ernesta Bogusława von Croya (1684), z kościoła zamkowego św. Jacka w Słupsku (Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku), z reliefową dekoracją heraldyczną i kwiatową, sygnowane gmerkiem; misa chrzcielna w kościele parafialnym w Stegnie oraz zbiornik lawaterza (w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku). Był dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy 18 II 1627 z wdową Catheriną (pochowana 19 IV 1639 w wieku 49 w kościele NMP w grobie nr 216), córką Paula Schultza, po raz drugi 29 X 1640 z Anną (23 I 1662 w wieku 55 lat w kościele NMP w grobie ojca nr 255), córką Hansa Sielmanna (zm. 1641).
3/ Daniela III (Dawida) (pochowany 20 VI 1653 w kościele NMP w grobie 35 w wieku 48 lat), syna Daniela II, mistrza od 1621, prawdopodobnie prowadzącego duży warsztat (liczne wzmianki o uczniach przyjmowanych na naukę w latach 1622–1636).
