PŁOCIENIAK GRACJAN, adwokat
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę PŁOCIENIAK GRACJAN na PŁOCIENIAK GRACJAN, adwokat) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GRACJAN PŁOCIENIAK''' (30 III 1900 Łubnica – 9 VII 1971), adwokat. W 1924 | + | [[File: Gracjan_Płocieniak.jpg |thumb| Gracjan Płocieniak]] |
| − | W 1946 powrócił do Polski, uchwałą Rady Adwokackiej w Gdańsku 11 V 1946 wpisany na listę adwokatów. 22 VIII 1951, na mocy uchwały Wojewódzkiej Komisji Weryfikacyjnej w Gdańsku | + | '''GRACJAN PŁOCIENIAK''' (30 III 1900 Łubnica – 9 VII 1971 Gdynia), adwokat, dziekan [[ADWOKATURA | Rady Adwokackiej w Gdańsku]]. W 1924 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1925–1927 odbył aplikację sądową, następnie był sędzią Sądu Powiatowego w Pucu i Sądu Okręgowego w Chojnicach. Od listopada 1929 do wybuchu II wojny światowej był adwokatem w Gdyni, prowadził kancelarie przy ul. Świętojańskiej 17 i ul. Portowej 15. Ceniony adwokat i uznany specjalista prawa morskiego. Od września 1938 przewodniczący Komisji Rozjemczej przy Delegaturze Rady Adwokackiej w Gdyni. W październiku 1939 przedostał się do Francji, w 1940 wstąpił do Wojska Polskiego, brał udział w walkach na francuskim froncie, trafił do niewoli niemieckiej. W 1943 zwolniony i skierowany do pracy we Francji.<br/><br/> |
| + | W 1946 powrócił do Polski, uchwałą Rady Adwokackiej w Gdańsku 11 V 1946 wpisany na listę adwokatów. 22 VIII 1951, na mocy uchwały Wojewódzkiej Komisji Weryfikacyjnej w Gdańsku skreślony z listy jako „niegodny wykonywania zawodu adwokata w Polsce Ludowej”. W 1952 odzyskał prawo do wykonywania zawodu, w okresie 1956-1970 członek rady Adwokackiej w Gdańsku. W 1956-1959 wicedziekan, w 1959–1964 dziekan, 1959-1964 przewodniczący Komisji Funduszu Wzajemnej Pomocy, w 1959-1964 przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej dla aplikantów adwokackich, w 1967-1970 kierownik szkolenia aplikantów adwokackich i doskonalenia zawodowego adwokatów. Od 1 III 1971 na emeryturze. Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni. {{author: MOW}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Golec Krzysztof, ''Dziekani Pomorskiej Izby Adwokackiej w latach 1945–1989'', „Gdański Kwartalnik Adwokacki”, 2016 (wydanie jubileuszowe) s. 48-49. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:30, 16 paź 2022
GRACJAN PŁOCIENIAK (30 III 1900 Łubnica – 9 VII 1971 Gdynia), adwokat, dziekan Rady Adwokackiej w Gdańsku. W 1924 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1925–1927 odbył aplikację sądową, następnie był sędzią Sądu Powiatowego w Pucu i Sądu Okręgowego w Chojnicach. Od listopada 1929 do wybuchu II wojny światowej był adwokatem w Gdyni, prowadził kancelarie przy ul. Świętojańskiej 17 i ul. Portowej 15. Ceniony adwokat i uznany specjalista prawa morskiego. Od września 1938 przewodniczący Komisji Rozjemczej przy Delegaturze Rady Adwokackiej w Gdyni. W październiku 1939 przedostał się do Francji, w 1940 wstąpił do Wojska Polskiego, brał udział w walkach na francuskim froncie, trafił do niewoli niemieckiej. W 1943 zwolniony i skierowany do pracy we Francji.
W 1946 powrócił do Polski, uchwałą Rady Adwokackiej w Gdańsku 11 V 1946 wpisany na listę adwokatów. 22 VIII 1951, na mocy uchwały Wojewódzkiej Komisji Weryfikacyjnej w Gdańsku skreślony z listy jako „niegodny wykonywania zawodu adwokata w Polsce Ludowej”. W 1952 odzyskał prawo do wykonywania zawodu, w okresie 1956-1970 członek rady Adwokackiej w Gdańsku. W 1956-1959 wicedziekan, w 1959–1964 dziekan, 1959-1964 przewodniczący Komisji Funduszu Wzajemnej Pomocy, w 1959-1964 przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej dla aplikantów adwokackich, w 1967-1970 kierownik szkolenia aplikantów adwokackich i doskonalenia zawodowego adwokatów. Od 1 III 1971 na emeryturze. Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Bibliografia:
Golec Krzysztof, Dziekani Pomorskiej Izby Adwokackiej w latach 1945–1989, „Gdański Kwartalnik Adwokacki”, 2016 (wydanie jubileuszowe) s. 48-49.
