GDAŃSKIE ZAKŁADY TELEELEKTRONICZNE TELKOM-TELMOR
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GDAŃSKIE ZAKŁADY TELEELEKTRONICZNE TELKOM-TELMOR sp. z o.o.''', ul. Mickiewicza 5/7. W 1946 w | + | '''GDAŃSKIE ZAKŁADY TELEELEKTRONICZNE TELKOM-TELMOR sp. z o.o.''', ul. Mickiewicza 5/7. W 1946 w gdańskim Urzędzie Okręgowym Poczt i Telegrafów w celu odbudowy łączności w mieście utworzony został dział techniczny, przekształcony w 1954 w samodzielne przedsiębiorstwo Zakład Produkcji Pomocniczej Ł-4, podporządkowane Ministerstwu Łączności. Rozwijało się dzięki kadrze wywodzącej się spośród absolwentów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], produkowało głównie łącznice dyspozytorskie i wykrywacze uszkodzeń kabli. W latach 1958–1971 pod obecnym adresem funkcjonowało jako Gdańskie Zakłady Teletechniczne t-10, podporządkowane Ministerstwu Przemysłu Ciężkiego, a od 1960 Ministerstwu Przemysłu Maszynowego ([[PRZEDSIĘBIORSTWA I ZAKŁADY PRZEMYSŁOWE | przedsiębiorstwa]]). Od 1963 przedsiębiorstwo produkowało automatyczne centrale telefoniczne i telewizyjne anteny odbiorcze, od 1968 antenowe instalacje zbiorowe.<br/><br/> |
| + | W latach 1972–1975 (pod nazwą Unitet. Zakłady Sprzętu Antenowego) prowadziło prace rozpoznawcze nad telewizją kablową (w 1975 uruchomiło tymczasową sieć eksperymentalną w Gdyni-Chyloni: pięć programów dla 1300 abonentów). W okresie 1976–1985 (jako Telkom-Telmor. Gdańskie Zakłady Teleelektroniczne) produkowało głównie łącznice telefoniczne (od ręcznych po elektroniczne i automatyczne): dyspozytorskie, abonenckie i specjalne dla przemysłu energetycznego, kolejowego, okrętowego, górnictwa, budownictwa, także wojska. Od 1986 działało jako Telkom-Telmor. Zakłady Teleelektroniczne. W 1988 przy ul. Schuberta 104 wybudowano drugi zakład produkcyjny (mechaniczny, produkujący elementy mechaniczne i obudowy). W 1989 zatrudniało 630 osób.<br/><br/> | ||
| + | Od 1990 tworzyło i wspierało rozwój polskiej organizacji branżowej Ogólnopolskie Stowarzyszenie Telewizji Kablowej. Dzięki transformacjom ustrojowym uzyskało dostęp do światowej bazy podzespołów elektronicznych, co pozwoliło m.in. opracować pierwszą polską stację czołową dla odbioru sygnałów telewizyjnych i radiowych naziemnych i satelitarnych. Najważniejsze produkty: w 1997 gniazdo abonenckie „myszka” (z racji podobieństwa do „myszki” komputerowej), jeden z polskich symboli telewizji kablowej (1,5 mln sztuk sprzedanych w ciągu pięciu lat, pierwszy polski produkt w branży o międzynarodowym certyfikacie); w 1998 hybrydowe układy wzmacniające, przełamujące monopol Philipsa i Motoroli. 10 XI 1999 sprywatyzowane (Skarb Państwa i spółka pracownicza), otrzymało obecną nazwę, zmniejszyło zatrudnienie do 240 osób. Następnie producent sprzętu telewizji kablowej, sprzętu antenowego i systemów alarmowych, po wyzbyciu terenu przy ul. Mickiewicza z siedzibą przy ul. Schuberta. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 23:03, 21 wrz 2022
GDAŃSKIE ZAKŁADY TELEELEKTRONICZNE TELKOM-TELMOR sp. z o.o., ul. Mickiewicza 5/7. W 1946 w gdańskim Urzędzie Okręgowym Poczt i Telegrafów w celu odbudowy łączności w mieście utworzony został dział techniczny, przekształcony w 1954 w samodzielne przedsiębiorstwo Zakład Produkcji Pomocniczej Ł-4, podporządkowane Ministerstwu Łączności. Rozwijało się dzięki kadrze wywodzącej się spośród absolwentów Politechniki Gdańskiej, produkowało głównie łącznice dyspozytorskie i wykrywacze uszkodzeń kabli. W latach 1958–1971 pod obecnym adresem funkcjonowało jako Gdańskie Zakłady Teletechniczne t-10, podporządkowane Ministerstwu Przemysłu Ciężkiego, a od 1960 Ministerstwu Przemysłu Maszynowego ( przedsiębiorstwa). Od 1963 przedsiębiorstwo produkowało automatyczne centrale telefoniczne i telewizyjne anteny odbiorcze, od 1968 antenowe instalacje zbiorowe.
W latach 1972–1975 (pod nazwą Unitet. Zakłady Sprzętu Antenowego) prowadziło prace rozpoznawcze nad telewizją kablową (w 1975 uruchomiło tymczasową sieć eksperymentalną w Gdyni-Chyloni: pięć programów dla 1300 abonentów). W okresie 1976–1985 (jako Telkom-Telmor. Gdańskie Zakłady Teleelektroniczne) produkowało głównie łącznice telefoniczne (od ręcznych po elektroniczne i automatyczne): dyspozytorskie, abonenckie i specjalne dla przemysłu energetycznego, kolejowego, okrętowego, górnictwa, budownictwa, także wojska. Od 1986 działało jako Telkom-Telmor. Zakłady Teleelektroniczne. W 1988 przy ul. Schuberta 104 wybudowano drugi zakład produkcyjny (mechaniczny, produkujący elementy mechaniczne i obudowy). W 1989 zatrudniało 630 osób.
Od 1990 tworzyło i wspierało rozwój polskiej organizacji branżowej Ogólnopolskie Stowarzyszenie Telewizji Kablowej. Dzięki transformacjom ustrojowym uzyskało dostęp do światowej bazy podzespołów elektronicznych, co pozwoliło m.in. opracować pierwszą polską stację czołową dla odbioru sygnałów telewizyjnych i radiowych naziemnych i satelitarnych. Najważniejsze produkty: w 1997 gniazdo abonenckie „myszka” (z racji podobieństwa do „myszki” komputerowej), jeden z polskich symboli telewizji kablowej (1,5 mln sztuk sprzedanych w ciągu pięciu lat, pierwszy polski produkt w branży o międzynarodowym certyfikacie); w 1998 hybrydowe układy wzmacniające, przełamujące monopol Philipsa i Motoroli. 10 XI 1999 sprywatyzowane (Skarb Państwa i spółka pracownicza), otrzymało obecną nazwę, zmniejszyło zatrudnienie do 240 osób. Następnie producent sprzętu telewizji kablowej, sprzętu antenowego i systemów alarmowych, po wyzbyciu terenu przy ul. Mickiewicza z siedzibą przy ul. Schuberta.
