PUSZKARZ ZDZISŁAW, piłkarz
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Puszkarz_Zdzisław.JPG |thumb| Zdzisław Puszkarz (trzeci z lewej w pierwszym rzędzie) z drużyną Lechii Gdańsk, która w sezonie 1971/1972 wywalczyła awans do II ligi]] | [[File: Puszkarz_Zdzisław.JPG |thumb| Zdzisław Puszkarz (trzeci z lewej w pierwszym rzędzie) z drużyną Lechii Gdańsk, która w sezonie 1971/1972 wywalczyła awans do II ligi]] | ||
[[File:Zdzisław_Puszkarz.jpg|thumb|Zdzisław Puszkarz]] | [[File:Zdzisław_Puszkarz.jpg|thumb|Zdzisław Puszkarz]] | ||
| + | [[File: Gwiazda_Zdzisława_Puszkarza.jpg |thumb| Tablica Zdzisława Puszkarza w Alei Gwiazd na stadionie przy ul. Traugutta 29]] | ||
[[File:Zdzisław_Puszkarz_(002).jpg|thumb|Mural poświęcony Zdzisławowi Puszkarzowi w chwili odsłonięcia]] | [[File:Zdzisław_Puszkarz_(002).jpg|thumb|Mural poświęcony Zdzisławowi Puszkarzowi w chwili odsłonięcia]] | ||
| − | '''ZDZISŁAW PUSZKARZ''' (18 II 1950 Gdańsk), piłkarz, ofensywny lewonożny pomocnik. Ukończył Szkołę Podstawową nr 37 w Gdańsku oraz szkołę zawodową, malarz. Pracował w Gdańskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynieryjno-Morskiego jako konserwator sprzętu. Zawodnik Stoczni Północnej Gdańsk (1964–1966, junior), [[LECHIA | Lechii Gdańsk]] (1966–1968/1970 junior, 1968–1982: II i III liga), Bałtyku Gdynia (1982–1984: I liga (ekstraklasa)), Holstein Kiel, RFN (1984–1986: III liga), MOSIR Gdańsk (1986: III liga), Lechia Gdańsk (1987–1988: I liga (ekstraklasa)), MOSIR Gdańsk (amatorsko).<br/><br/> | + | '''ZDZISŁAW PUSZKARZ''' (18 II 1950 Gdańsk), piłkarz, ofensywny lewonożny pomocnik. Syn Tadeusza (28 II 1914 – 31 I 1972 Gdańsk) i Anieli (5 I 1917 – 12 X 1979 Gdańsk). Ukończył Szkołę Podstawową nr 37 w Gdańsku oraz szkołę zawodową, malarz. Pracował w Gdańskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynieryjno-Morskiego jako konserwator sprzętu. Zawodnik Stoczni Północnej Gdańsk (1964–1966, junior), [[LECHIA | Lechii Gdańsk]] (1966–1968/1970 junior, 1968–1982: II i III liga), Bałtyku Gdynia (1982–1984: I liga (ekstraklasa)), Holstein Kiel, RFN (1984–1986: III liga), MOSIR Gdańsk (1986: III liga), Lechia Gdańsk (1987–1988: I liga (ekstraklasa)), MOSIR Gdańsk (amatorsko).<br/><br/> |
| − | Z zespołem juniorów Lechii w 1968 i 1970 zajmował czwarte miejsce w Mistrzostwach Polski, występował też w reprezentacji juniorów Wybrzeża. Debiutował w III-ligowej drużynie seniorów Lechii 11 V 1968 (w meczu z Arkonią Szczecin 1:2), pierwszą bramkę zdobył 11 V 1969 (z Włókniarzem Starogard Gdański 2:0), ostatni mecz (w Lechii: I liga (ekstraklasa)) rozegrał 11 VI 1988 (z GKS Katowice 1:2, strzelił | + | Z zespołem juniorów Lechii w 1968 i 1970 zajmował czwarte miejsce w Mistrzostwach Polski, występował też w reprezentacji juniorów Wybrzeża. Debiutował w III-ligowej drużynie seniorów Lechii 11 V 1968 (w meczu z Arkonią Szczecin 1:2), pierwszą bramkę zdobył 11 V 1969 (z Włókniarzem Starogard Gdański 2:0), ostatni mecz (w Lechii: I liga (ekstraklasa)) rozegrał 11 VI 1988 (z GKS Katowice 1:2, strzelił nieuznaną bramkę).<br/><br/> |
| − | Reprezentant Polski U-23, zadebiutował w Gdańsku (na stadionie [[STOCZNIOWIEC | Stoczniowca]]) 19 VIII 1973 w meczu Polska-Bułgaria 2:0. W I reprezentacji Polski seniorów zagrał 28 V 1975 w Halle w meczu NRD–Polska 1:2 (zmieniony po 1 połowie). Uczestniczył w zgrupowaniu reprezentacji Polski seniorów w lutym 1976 w Hiszpanii, rozegrał w kadrze kontrolne spotkania z Betis Sevilla 4:1 (45 minut) i z Malagą 2:1 (45 minut). Mimo powołania na | + | Reprezentant Polski U-23, zadebiutował w Gdańsku (na stadionie [[STOCZNIOWIEC | Stoczniowca]]) 19 VIII 1973 w meczu Polska-Bułgaria 2:0. W I reprezentacji Polski seniorów zagrał 28 V 1975 w Halle w meczu NRD–Polska 1:2 (zmieniony po 1 połowie). Uczestniczył w zgrupowaniu reprezentacji Polski seniorów w lutym 1976 w Hiszpanii, rozegrał w kadrze kontrolne spotkania z Betis Sevilla 4:1 (45 minut) i z Malagą 2:1 (45 minut). Mimo powołania na tourné reprezentacji Polski po Ameryce (Kanada, USA, Meksyk) pozostał w kraju.<br/><br/> |
| − | 7 V 1973 był jednym z bohaterów afery kaperowania gdańskich piłkarzy do Polonii Bytom. Zaproszony na konsultacje na Śląsk, zawrócony został z [[LOTNISKA | lotniska]] przez działaczy Lechii. W 1976 postawiony przed wyborem: gra w kadrze polskiej pod warunkiem przejścia do I ligowego (ekstraklasowego) zespołu, pozostał w Lechii. W październiku 1981 usunięty został z boiska i otrzymał karę | + | 7 V 1973 był jednym z bohaterów afery kaperowania gdańskich piłkarzy do Polonii Bytom. Zaproszony na konsultacje na Śląsk, zawrócony został z [[LOTNISKA | lotniska]] przez działaczy Lechii. W 1976 postawiony przed wyborem: gra w kadrze polskiej pod warunkiem przejścia do I ligowego (ekstraklasowego) zespołu, pozostał w Lechii. W październiku 1981 usunięty został z boiska i otrzymał karę dziewięciu miesięcy dyskwalifikacji. Ponieważ obejmowała ona tylko grę w II lidze (w której grała Lechia), przeniósł się do I-ligowego Bałtyku Gdynia.<br/><br/> |
| − | W I lidze (ekstraklasie) w barwach Bałtyku Gdynia w sezonie 1982/1983 rozegrał 23 mecze i strzelił | + | W I lidze (ekstraklasie) w barwach Bałtyku Gdynia w sezonie 1982/1983 rozegrał 23 mecze i strzelił cztery bramki, w sezonie 1983/1984 30 meczów, strzelił pięć bramek (w Bałtyku łącznie z Pucharem Polski: 66 spotkań i 10 bramek). W I lidze (ekstraklasie) w zespole Lechii wiosną sezonu 1986/1987 rozegrał 10 meczów, w sezonie 1987/1988 rozegrał 21 spotkań, strzelił dwie bramki (28 VI 1987 z Ruchem Chorzów (2:1) i 12 III 1988 z Lechem Poznań (1:1), jedyne w karierze w ekstraklasie dla Lechii). Łącznie w ekstraklasie rozegrał 84 mecze i zdobył dziewięć bramek. W zespole Lechii rozegrał ogółem 341 spotkań, zdobył 61 bramek.<br/><br/> |
| − | Uroczyście pożegnany na stadionie Bałtyku Gdynia 4 XI 1989 (po raz pierwszy przy sztucznym oświetleniu na tym stadionie), w 1990 roku wystąpił w prowadzonej przez Kazimierza Górskiego reprezentacji Polski oldboyów (od 35 lat wzwyż) w międzynarodowym turnieju czterech drużyn zorganizowanym w | + | Uroczyście pożegnany na stadionie Bałtyku Gdynia 4 XI 1989 (po raz pierwszy przy sztucznym oświetleniu na tym stadionie), w 1990 roku wystąpił w prowadzonej przez Kazimierza Górskiego reprezentacji Polski oldboyów (od 35 lat wzwyż) w międzynarodowym turnieju czterech drużyn zorganizowanym w São Paulo (Brazylia) w związku z zakończeniem kariery przez Zico. Strzelił bramkę w meczu z Włochami.<br/><br/> |
| − | Po zakończeniu kariery szkolił młodszych juniorów Lechii Gdańsk. W 2008, wraz z Józefem Gładyszem, doprowadził zespól juniorów Lechii do wicemistrzostwa Polski. Następnie został trenerem koordynatorem najmłodszych grup młodzieżowych Akademii Piłkarskiej Lechii (odpowiedzialny za nabór do tych grup) i trenerem grup młodzieżowych.<br/><br/> | + | Po zakończeniu kariery szkolił młodszych juniorów Lechii Gdańsk. W 2008, wraz z Józefem Gładyszem, doprowadził zespól juniorów Lechii do wicemistrzostwa Polski. Następnie został trenerem koordynatorem najmłodszych grup młodzieżowych Akademii Piłkarskiej Lechii (także z Józefem Gładyszem odpowiedzialny za nabór do tych grup) i trenerem grup młodzieżowych.<br/><br/> |
| − | W latach 1972, 1975, 1978 i 1982 zwycięzca plebiscytu [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża”]] na najpopularniejszego piłkarza regionu. W 1995 roku zajął III miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarza 50-lecia, zorganizowanym z okazji jubileuszu Gdańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (zob. [[PIŁKA NOŻNA | piłka nożna]]), a w 2015 ''ex aequo'' z [[KORYNT ROMAN | Romanem Koryntem]] zwyciężył w plebiscycie na najpopularniejszego piłkarza 70-lecia Lechii Gdańsk. 20 V 2002 na [[STADION MIEJSKIEGO OŚRODKA SPORTU I REKREACJI (tzw. stadion Lechii)| stadionie przy ul. Traugutta]] odbył się jego benefis, w Alei Gwiazd wmurowano | + | W latach 1972, 1975, 1978 i 1982 zwycięzca plebiscytu [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]] na najpopularniejszego piłkarza regionu. W 1995 roku zajął III miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarza 50-lecia, zorganizowanym z okazji jubileuszu Gdańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (zob. [[PIŁKA NOŻNA | piłka nożna]]), a w 2015 ''ex aequo'' z [[KORYNT ROMAN, piłkarz, trener | Romanem Koryntem]] zwyciężył w plebiscycie na najpopularniejszego piłkarza 70-lecia Lechii Gdańsk. 20 V 2002 na [[STADION MIEJSKIEGO OŚRODKA SPORTU I REKREACJI (tzw. stadion Lechii)| stadionie przy ul. Traugutta]] odbył się jego benefis, w Alei Gwiazd wmurowano poświęconą mu tablicę. 17 X 2017 przy ul. Warneńskiej 12 ([[PIECKI| Piecki]]) odsłonięto przedstawiający go mural (13 x 11 m), wykonany przez Stowarzyszenie „Lwy Północy”.<br/><br/> |
| − | W 2011 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 2018 medalem "Za zasługi dla gdańskiego sportu". {{author: MA}} {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 2011 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 2018 medalem "Za zasługi dla gdańskiego sportu". Od 1976 mąż Teresy z domu Magdziarz (ur. 16 IX 1950), ojciec Agnieszki i Andrzeja. {{author: MA}} {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 13:54, 2 lip 2023
.jpg)
ZDZISŁAW PUSZKARZ (18 II 1950 Gdańsk), piłkarz, ofensywny lewonożny pomocnik. Syn Tadeusza (28 II 1914 – 31 I 1972 Gdańsk) i Anieli (5 I 1917 – 12 X 1979 Gdańsk). Ukończył Szkołę Podstawową nr 37 w Gdańsku oraz szkołę zawodową, malarz. Pracował w Gdańskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynieryjno-Morskiego jako konserwator sprzętu. Zawodnik Stoczni Północnej Gdańsk (1964–1966, junior), Lechii Gdańsk (1966–1968/1970 junior, 1968–1982: II i III liga), Bałtyku Gdynia (1982–1984: I liga (ekstraklasa)), Holstein Kiel, RFN (1984–1986: III liga), MOSIR Gdańsk (1986: III liga), Lechia Gdańsk (1987–1988: I liga (ekstraklasa)), MOSIR Gdańsk (amatorsko).
Z zespołem juniorów Lechii w 1968 i 1970 zajmował czwarte miejsce w Mistrzostwach Polski, występował też w reprezentacji juniorów Wybrzeża. Debiutował w III-ligowej drużynie seniorów Lechii 11 V 1968 (w meczu z Arkonią Szczecin 1:2), pierwszą bramkę zdobył 11 V 1969 (z Włókniarzem Starogard Gdański 2:0), ostatni mecz (w Lechii: I liga (ekstraklasa)) rozegrał 11 VI 1988 (z GKS Katowice 1:2, strzelił nieuznaną bramkę).
Reprezentant Polski U-23, zadebiutował w Gdańsku (na stadionie Stoczniowca) 19 VIII 1973 w meczu Polska-Bułgaria 2:0. W I reprezentacji Polski seniorów zagrał 28 V 1975 w Halle w meczu NRD–Polska 1:2 (zmieniony po 1 połowie). Uczestniczył w zgrupowaniu reprezentacji Polski seniorów w lutym 1976 w Hiszpanii, rozegrał w kadrze kontrolne spotkania z Betis Sevilla 4:1 (45 minut) i z Malagą 2:1 (45 minut). Mimo powołania na tourné reprezentacji Polski po Ameryce (Kanada, USA, Meksyk) pozostał w kraju.
7 V 1973 był jednym z bohaterów afery kaperowania gdańskich piłkarzy do Polonii Bytom. Zaproszony na konsultacje na Śląsk, zawrócony został z lotniska przez działaczy Lechii. W 1976 postawiony przed wyborem: gra w kadrze polskiej pod warunkiem przejścia do I ligowego (ekstraklasowego) zespołu, pozostał w Lechii. W październiku 1981 usunięty został z boiska i otrzymał karę dziewięciu miesięcy dyskwalifikacji. Ponieważ obejmowała ona tylko grę w II lidze (w której grała Lechia), przeniósł się do I-ligowego Bałtyku Gdynia.
W I lidze (ekstraklasie) w barwach Bałtyku Gdynia w sezonie 1982/1983 rozegrał 23 mecze i strzelił cztery bramki, w sezonie 1983/1984 30 meczów, strzelił pięć bramek (w Bałtyku łącznie z Pucharem Polski: 66 spotkań i 10 bramek). W I lidze (ekstraklasie) w zespole Lechii wiosną sezonu 1986/1987 rozegrał 10 meczów, w sezonie 1987/1988 rozegrał 21 spotkań, strzelił dwie bramki (28 VI 1987 z Ruchem Chorzów (2:1) i 12 III 1988 z Lechem Poznań (1:1), jedyne w karierze w ekstraklasie dla Lechii). Łącznie w ekstraklasie rozegrał 84 mecze i zdobył dziewięć bramek. W zespole Lechii rozegrał ogółem 341 spotkań, zdobył 61 bramek.
Uroczyście pożegnany na stadionie Bałtyku Gdynia 4 XI 1989 (po raz pierwszy przy sztucznym oświetleniu na tym stadionie), w 1990 roku wystąpił w prowadzonej przez Kazimierza Górskiego reprezentacji Polski oldboyów (od 35 lat wzwyż) w międzynarodowym turnieju czterech drużyn zorganizowanym w São Paulo (Brazylia) w związku z zakończeniem kariery przez Zico. Strzelił bramkę w meczu z Włochami.
Po zakończeniu kariery szkolił młodszych juniorów Lechii Gdańsk. W 2008, wraz z Józefem Gładyszem, doprowadził zespól juniorów Lechii do wicemistrzostwa Polski. Następnie został trenerem koordynatorem najmłodszych grup młodzieżowych Akademii Piłkarskiej Lechii (także z Józefem Gładyszem odpowiedzialny za nabór do tych grup) i trenerem grup młodzieżowych.
W latach 1972, 1975, 1978 i 1982 zwycięzca plebiscytu „Głosu Wybrzeża” na najpopularniejszego piłkarza regionu. W 1995 roku zajął III miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarza 50-lecia, zorganizowanym z okazji jubileuszu Gdańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (zob. piłka nożna), a w 2015 ex aequo z Romanem Koryntem zwyciężył w plebiscycie na najpopularniejszego piłkarza 70-lecia Lechii Gdańsk. 20 V 2002 na stadionie przy ul. Traugutta odbył się jego benefis, w Alei Gwiazd wmurowano poświęconą mu tablicę. 17 X 2017 przy ul. Warneńskiej 12 ( Piecki) odsłonięto przedstawiający go mural (13 x 11 m), wykonany przez Stowarzyszenie „Lwy Północy”.
W 2011 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 2018 medalem "Za zasługi dla gdańskiego sportu". Od 1976 mąż Teresy z domu Magdziarz (ur. 16 IX 1950), ojciec Agnieszki i Andrzeja.
