WACZYŃSKI JERZY, dziennikarz
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JERZY WACZYŃSKI''' (3 I 1932 Warszawa – 20 II 2017 Gdańsk), dziennikarz, redaktor naczelny [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]] i [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. W latach 1950–1953 studiował na Wydziale Filozoficzno-Społecznym (sekcja dziennikarska) Uniwersytetu Warszawskiego (UW), a 1966–1971 w Instytucie Dziennikarstwa UW. Podczas studiów podjął współpracę z warszawską prasą: „Głosem Pracy” oraz tygodnikami „Pokolenie” i „Wieś”.<br/><br/> | + | [[File: Zbigniew_Wojakiewicz.jpg |thumb| Od lewej: Stanisław Malwiński, [[WOJAKIEWICZ ZBIGNIEW, redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża” | Zbigniew Wojakiewicz]], [[MATUSZKIEWICZ JERZY, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego” | Jerzy Matuszkiewicz]], Jerzy Waczyński]] |
| − | Pracę etatową rozpoczął w 1953 w Gdańsku, w [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosie Wybrzeża”]]: był aplikantem w dziale zagranicznym, pracownikiem sekretariatu redakcji, redaktorem depeszowym. W lutym 1957 oddelegowany do zespołu tworzącego „Wieczór Wybrzeża”, gdzie w latach 1957–1960 pracował jako redaktor depeszowy, 1960–1970 sekretarz redakcji, 1970–1976 zastępca redaktora naczelnego, 1976–1986 redaktor naczelny. Od września 1986 do czerwca 1990 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. W następnych latach, po przejściu na emeryturę w | + | [[File: Jerzy_Waczyński_.jpg |thumb| Jerzy Waczyński]] |
| − | W pracy dziennikarskiej przede wszystkim redaktor, publicystyką społeczno-polityczną zajmował się okazjonalnie. Doprowadził do powstania magazynu sobotnio-niedzielnego i osiągnięcia w 1988 | + | '''JERZY WACZYŃSKI''' (3 I 1932 Warszawa – 20 II 2017 Gdańsk), dziennikarz, redaktor naczelny [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]] i [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Syn Józefa. W latach 1950–1953 studiował na Wydziale Filozoficzno-Społecznym (sekcja dziennikarska) Uniwersytetu Warszawskiego (UW), a 1966–1971 w Instytucie Dziennikarstwa UW. Podczas studiów podjął współpracę z warszawską prasą: „Głosem Pracy” oraz tygodnikami „Pokolenie” i „Wieś”.<br/><br/> |
| − | W latach 1963–1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w 1982 współzałożyciel Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej | + | Pracę etatową rozpoczął w 1953 w Gdańsku, w [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosie Wybrzeża”]]: był aplikantem w dziale zagranicznym, pracownikiem sekretariatu redakcji, redaktorem depeszowym. W lutym 1957 oddelegowany do zespołu tworzącego „Wieczór Wybrzeża”, gdzie w latach 1957–1960 pracował jako redaktor depeszowy, 1960–1970 sekretarz redakcji, 1970–1976 zastępca redaktora naczelnego, 1976–1986 redaktor naczelny. Od września 1986 do czerwca 1990 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. W następnych latach, po przejściu na emeryturę w 1991, m.in. redaktor naczelny tygodnika reklamowo-informacyjnego „7 Dni Gratis”, współtwórca i sekretarz redakcji „Gazety Portowej” (Gdynia), redaktor naczelny dwóch pism gdańskiej lewicy – „Trybuny Nadmorskiej” i „Faktów i Opinii”, sekretarz redakcji tygodnika „Gromada – Rolnik Pomorski”.<br/><br/> |
| + | W pracy dziennikarskiej przede wszystkim redaktor, publicystyką społeczno-polityczną zajmował się okazjonalnie. Doprowadził do powstania magazynu sobotnio-niedzielnego i osiągnięcia w 1988 przez „Dziennik Bałtycki” 300 000 egzemplarzy nakładu wydania magazynowego. W latach 2000–2003 na łamach „Głosu Wybrzeża" publikował artykuły wspomnieniowe ''Kartki z historii Domu Prasy'', ''Do 12 953 razy sztuka'' (o „Wieczorze Wybrzeża”) oraz ''Prawda i fałsz w walce o gazetę'' (o „Dzienniku Bałtyckim”).<br/><br/> | ||
| + | W latach 1963–1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w 1982 współzałożyciel Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polskiej (SDPRL), przez dwie kadencje był przewodniczącym Oddziału Morskiego, następnie członkiem Zarządu Oddziału i Terenowego Sądu Dziennikarskiego. Był członkiem Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO).<br/><br/> | ||
W 1977 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1987 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz uhonorowany odznakami [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] i [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]]. W 1984 wyróżniony nagrodą prezesa RSW „Prasa” za osiągnięcia w redagowaniu „Wieczoru Wybrzeża”. | W 1977 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1987 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz uhonorowany odznakami [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] i [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]]. W 1984 wyróżniony nagrodą prezesa RSW „Prasa” za osiągnięcia w redagowaniu „Wieczoru Wybrzeża”. | ||
| − | Pochowany w kolumbarium na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Pochowany w kolumbarium na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | |||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Gdańsku [1945] 1983-1990: Akta osobowe członka ORMO: Jerzy Waczyński.<br/> | ||
| + | Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945–2005, red. Jerzy Model, Gdańsk 2008. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:47, 29 lis 2023
JERZY WACZYŃSKI (3 I 1932 Warszawa – 20 II 2017 Gdańsk), dziennikarz, redaktor naczelny „Wieczoru Wybrzeża” i „Dziennika Bałtyckiego”. Syn Józefa. W latach 1950–1953 studiował na Wydziale Filozoficzno-Społecznym (sekcja dziennikarska) Uniwersytetu Warszawskiego (UW), a 1966–1971 w Instytucie Dziennikarstwa UW. Podczas studiów podjął współpracę z warszawską prasą: „Głosem Pracy” oraz tygodnikami „Pokolenie” i „Wieś”.
Pracę etatową rozpoczął w 1953 w Gdańsku, w „Głosie Wybrzeża”: był aplikantem w dziale zagranicznym, pracownikiem sekretariatu redakcji, redaktorem depeszowym. W lutym 1957 oddelegowany do zespołu tworzącego „Wieczór Wybrzeża”, gdzie w latach 1957–1960 pracował jako redaktor depeszowy, 1960–1970 sekretarz redakcji, 1970–1976 zastępca redaktora naczelnego, 1976–1986 redaktor naczelny. Od września 1986 do czerwca 1990 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. W następnych latach, po przejściu na emeryturę w 1991, m.in. redaktor naczelny tygodnika reklamowo-informacyjnego „7 Dni Gratis”, współtwórca i sekretarz redakcji „Gazety Portowej” (Gdynia), redaktor naczelny dwóch pism gdańskiej lewicy – „Trybuny Nadmorskiej” i „Faktów i Opinii”, sekretarz redakcji tygodnika „Gromada – Rolnik Pomorski”.
W pracy dziennikarskiej przede wszystkim redaktor, publicystyką społeczno-polityczną zajmował się okazjonalnie. Doprowadził do powstania magazynu sobotnio-niedzielnego i osiągnięcia w 1988 przez „Dziennik Bałtycki” 300 000 egzemplarzy nakładu wydania magazynowego. W latach 2000–2003 na łamach „Głosu Wybrzeża" publikował artykuły wspomnieniowe Kartki z historii Domu Prasy, Do 12 953 razy sztuka (o „Wieczorze Wybrzeża”) oraz Prawda i fałsz w walce o gazetę (o „Dzienniku Bałtyckim”).
W latach 1963–1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w 1982 współzałożyciel Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polskiej (SDPRL), przez dwie kadencje był przewodniczącym Oddziału Morskiego, następnie członkiem Zarządu Oddziału i Terenowego Sądu Dziennikarskiego. Był członkiem Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO).
W 1977 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1987 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz uhonorowany odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” i „Za zasługi dla Gdańska”. W 1984 wyróżniony nagrodą prezesa RSW „Prasa” za osiągnięcia w redagowaniu „Wieczoru Wybrzeża”.
Pochowany w kolumbarium na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Gdańsku [1945] 1983-1990: Akta osobowe członka ORMO: Jerzy Waczyński.
Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945–2005, red. Jerzy Model, Gdańsk 2008.
