LEITZSCH CONSTANTIN, tokarz, muzyk, lutnik
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę LEITZSCH CONSTANTIN na LEITZSCH CONSTANTIN, tokarz, muzyk, lutnik) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''CONSTANTIN''' (Konstantin) '''LEITZSCH''' (Leitsch | + | '''CONSTANTIN''' (Konstantin) '''LEITZSCH''' (Leitsch) (2 III 1835 Koszalin – 3 VI 1890 Gdańsk), tokarz, muzyk, lutnik. Syn i uczeń trąbomistrza i lutnika Johanna Leitzscha, brat lutnika i trąbomistrza Heinricha Wilhelma Leitzscha, przez osiem lat oboista koszalińskiej orkiestry wojskowej, następnie przez kilka lat muzyk nadwornej opery w Petersburgu. Około 1869–1870 osiadł w Gdańsku przy Böttchergasse 11 (ul. Bednarska), w 1872 przy Breitgasse 21 (ul. Szeroka).<br/><br/> |
| − | Po chorobie, od około 1873 | + | Po chorobie, od około 1873 pracował ponownie w Koszalinie, wspólnie z bratem Heinrichem Wilhelmem, okresowo odwiedzając Gdańsk. Od 1877 ponownie prowadził pracownię w Gdańsku przy 4. Damm 13 (ul. Grobla IV), od 1880 przy Heiligen-Geist-Hospitalshof 9 (obecnie nie istnieje), od około 1884 przy Paradiesgasse 19 (ul. Rajska), w 1888 przy Tobiasgasse 4 (ul. Tobiasza), w 1890 przy Drehergasse 15 (ul. Tokarska).<br/><br/> |
| − | 8 IV 1872 | + | 8 IV 1872 pruskie ministerstwo handlu przyznało mu, na wniosek władz Gdańska, nagrodę 100 talarów za wybitne osiągnięcia zawodowe. W tym roku oferował, oprócz własnych skrzypiec, między innymi altówkę Sebastiana Raucha (III) z Wrocławia sprzed 112 lat (1760?). Ożeniony z Louisą z domu Baehr (zm. po 1890). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Vogel Beniamin, ''Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku'', Bydgoszcz 2019, s. 129. | ||
Aktualna wersja na dzień 14:22, 8 paź 2022
CONSTANTIN (Konstantin) LEITZSCH (Leitsch) (2 III 1835 Koszalin – 3 VI 1890 Gdańsk), tokarz, muzyk, lutnik. Syn i uczeń trąbomistrza i lutnika Johanna Leitzscha, brat lutnika i trąbomistrza Heinricha Wilhelma Leitzscha, przez osiem lat oboista koszalińskiej orkiestry wojskowej, następnie przez kilka lat muzyk nadwornej opery w Petersburgu. Około 1869–1870 osiadł w Gdańsku przy Böttchergasse 11 (ul. Bednarska), w 1872 przy Breitgasse 21 (ul. Szeroka).
Po chorobie, od około 1873 pracował ponownie w Koszalinie, wspólnie z bratem Heinrichem Wilhelmem, okresowo odwiedzając Gdańsk. Od 1877 ponownie prowadził pracownię w Gdańsku przy 4. Damm 13 (ul. Grobla IV), od 1880 przy Heiligen-Geist-Hospitalshof 9 (obecnie nie istnieje), od około 1884 przy Paradiesgasse 19 (ul. Rajska), w 1888 przy Tobiasgasse 4 (ul. Tobiasza), w 1890 przy Drehergasse 15 (ul. Tokarska).
8 IV 1872 pruskie ministerstwo handlu przyznało mu, na wniosek władz Gdańska, nagrodę 100 talarów za wybitne osiągnięcia zawodowe. W tym roku oferował, oprócz własnych skrzypiec, między innymi altówkę Sebastiana Raucha (III) z Wrocławia sprzed 112 lat (1760?). Ożeniony z Louisą z domu Baehr (zm. po 1890).
Bibliografia:
Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Bydgoszcz 2019, s. 129.
