GACYK WOJCIECH, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku

Aktualna wersja na dzień 07:51, 3 lip 2023

Portret Wojciecha Gacyka w Budynku nr 3 Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, ul Dębinki 7

WOJCIECH GACYK (3 XI 1940 Gumino, powiat Płońsk – 19 XII 1997 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I (1969) i II stopnia (1973) z chirurgii ogólnej, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Tadeusza i Modesty z domu Żukowskiej. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Guminie, w 1951 zamieszkał z rodzicami w Pruszczu Gdańskim, gdzie ukończył szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące. Po maturze od 1958 do 1964 studiował w AMG. W latach 1964–1966 odbywał staż w Szpitalu Wojewódzkim w Gdańsku, następnie od 1966 do 1968 był asystentem na Oddziale Chirurgii Szpitala Wojewódzkiego w Zielonej Górze. Od 1968 ponownie w Gdańsku, gdzie pracował jako asystent w I Klinice Chirurgii AMG. Od 1972 doktor nauk medycznych, od 1974 pracował na stanowisku adiunkta. W latach 1977–1978 przebywał na stażu naukowym w zakresie transplantacji nerek w John Hopkins University w Baltimore i University of California w San Francisco, 1982–1983 w zakresie nadciśnienia wrotnego w Emory University w Atlancie. Od 1984 był zastępcą kierownika I Katedry i Kliniki Chirurgii AMG. W 1985 uzyskał habilitację, od 1986 pracował na stanowisku docenta, od 1991 profesor nadzwyczajny (uczelniany). W 1991 został pełnomocnikiem rektora AMG do spraw transplantacji. Od 1994 profesor tytularny i kierownik I Katedry i Kliniki Chirurgii AMG, od 1995 profesor zwyczajny.

Badał zagadnienia związane z transplantologią narządów, chirurgią trzustki i zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych, leczeniem torbieli rzekomych i raka trzustki, leczeniem nadciśnienia wrotnego i żylaków przełyku, leczeniem przepuklin pachwinowych metodą mesh-plug. 31 III 1980 wraz z Jerzym Dybickim dokonał pierwszego w Gdańsku przeszczepu nerki. Od 1985 był jednym z nielicznych lekarzy w Polsce przeprowadzających zabiegi metodą otwartego drenażu, tzw. metodą Bradleya, w leczeniu zakażonej martwicy trzustki i mucosal-graft w leczeniu kalectwa dróg żółciowych. Był prekursorem stosowania klejów tkankowych do opanowywania krwawienia z przewodu pokarmowego.

Autor wielu prac, m.in. artykułów Próba zastosowania kleju tkankowego Chirurcoll-Polfa w tamowaniu rozsianych krwawień ze śluzówki żołądka (XLVIII Zjazd Towarzystwa Chirurgów Polskich, 1976, wspólnie z Markiem Dobke), Wyniki leczenia krwawiących żylaków żołądkowo-przełykowych operacją Sugiura oraz metodą własną (Materiały naukowe LII Zjazdu Towarzystwa Chirurgów Polskich, 1987, wspólnie z Sylwią Raczyńską i Tomaszem Drączkowskim), Wyniki operacji naprawczych w kalectwie dróg żółciowych („Wiadomości Lekarskie” 1997, wspólnie z Sylwią Raczyńską i Tomaszem Drączkowskim), Powtarzalna laparostomia – drenaż otwarty u chorych z zakażoną martwicą trzustki („Wiadomości Lekarskie” 1997, wspólnie z Marią Ignacym Pirskim, Dariuszem Zadrożnym, Tomaszem Drączkowskim i Maciejem Śmietańskim).

Był członkiem Komisji Terapii Chirurgicznej (od 1975) i Zespołu Koordynacyjnego do spraw Zwalczania Skutków Urazów Wielonarządowych przy Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej. W latach 1987–1991 przewodniczący gdańskiego oddziału Towarzystwa Chirurgów Polskich, 1991–1993 członek Komisji Rewizyjnej, następnie wiceprzewodniczący Zarządu Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego i sekretarz Oddziału Polskiego Towarzystwa Lekarskiego w Zielonej Górze. Należał do Związku Młodzieży Polskiej, Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i NSZZ „Solidarność”. Został odznaczony m.in. Srebrnym (1980) i Złotym (1981) Krzyżem Zasługi, medalami 30-lecia i 50-lecia AMG (1975, 1995).

Był żonaty z Wandą z domu Kuzian, anestezjologiem. Ojciec Aleksandry i Magdaleny. Pochowany na cmentarzu w Pruszczu Gdańskim. SeKo PP