TEATR SNÓW
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Spektakl_uliczny_Teatru_Snów.JPG|thumb|Spektakl uliczny Teatru Snów]] | [[File:Spektakl_uliczny_Teatru_Snów.JPG|thumb|Spektakl uliczny Teatru Snów]] | ||
| − | '''TEATR SNÓW''', alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy [[GÓRSKI ZDZISŁAW | Zdzisława Górskiego]] i Alicji Mojko po spektaklu ''Album snów'', powstałym w 1983 | + | '''TEATR SNÓW''', alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy [[GÓRSKI ZDZISŁAW, reżyser, aktor | Zdzisława Górskiego]] i Alicji Mojko po spektaklu ''Album snów'', powstałym w 1983. Premiera w lutym 1984, w lipcu Teatr Snów wspólnie z teatrem Tako założył Gdański Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Oruni. Od września 1996 prywatny, w 2002 przeniesiony do [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | nowej siedziby Klubu Studentów Wybrzeża Żak]] przy al. Grunwaldzkiej 195/197.<br/><br/> |
| − | Wypracował język teatralny, na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji literackich znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: ''Pokusa'' (1987), ''W drodze do raju'' (1988), ''Republika marzeń'' (1989), ''Sanatorium'' (1989), ''Powrót'' (1990), ''Podróże'' (1991), ''Wizyta'' (1993), ''Ogród'' (1995), ''Księga utopii'' (1999), ''Żuraw i Rejs'' (2000), ''Szafarz'' (2002), ''Pokój'' (2005), ''Imitacje'' (2008), ''Remus'' (2009), ''Ulro'' (2011), ''Pielgrzymka'' (2012), ''Rudymenty'' (2014). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem ''Sanatorium'', ''Żurawia'' oraz ''Imitacji''. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia ''Republika marzeń'' dla TV Gdańsk, z ''Sanatorium'' dla II programu TVP, film dokumentalny ''Niczym ptaki''. | + | Wypracował język teatralny, na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji literackich znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: ''Pokusa'' (1987), ''W drodze do raju'' (1988), ''Republika marzeń'' (1989), ''Sanatorium'' (1989), ''Powrót'' (1990), ''Podróże'' (1991), ''Wizyta'' (1993), ''Ogród'' (1995), ''Księga utopii'' (1999), ''Żuraw i Rejs'' (2000), ''Szafarz'' (2002), ''Pokój'' (2005), ''Imitacje'' (2008), ''Remus'' (2009), ''Ulro'' (2011), ''Pielgrzymka'' (2012), ''Rudymenty'' (2014). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem ''Sanatorium'', ''Żurawia'' oraz ''Imitacji''. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia ''Republika marzeń'' dla TV Gdańsk, z ''Sanatorium'' dla II programu TVP, film dokumentalny ''Niczym ptaki''.<br/><br/> |
| − | Teatr występował na festiwalach w Polsce, a także w Archangielsku, Petersburgu, Awinionie, Brnie, Delft, Edynburgu, Gandawie, Stockton i w wielu innych miejscowościach w Czechach, Belgii, Francji, Holandii, Hiszpanii, Włoch, Rumunii, Mołdawii, Ukrainy i wielokrotnie w Niemczech. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w | + | Teatr występował na festiwalach w Polsce, a także w Archangielsku, Petersburgu, Awinionie, Brnie, Delft, Edynburgu, Gandawie, Stockton i w wielu innych miejscowościach w Czechach, Belgii, Francji, Holandii, Hiszpanii, Włoch, Rumunii, Mołdawii, Ukrainy i wielokrotnie w Niemczech. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w 1992 spektakl ''Sanatorium'' wyróżniono nagrodami za reżyserię (Zdzisława Górskiego), za aktorstwo (Izabelę Terek) oraz nagrodą dla zespołu. W 1992 spektakl otrzymał Nagrodę Młodych i Nagrodę red. Tadeusza Burzyńskiego podczas Ogólnopolskich Zderzeń Teatrów Kameralnych w Płocku. Podczas Międzynarodowych Targów Inicjatyw Teatralnych w 1993 w Pile teatr zdobył Wielką Nagrodę Jury Młodzieżowego. 2 II 2021 ukazała się monografia Barbary Świąder-Puchowskiej ''Dosięgnąć nieba. Teatr Snów''. {{author: ED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 18:54, 21 gru 2022
TEATR SNÓW, alternatywny, uliczny, grający również na scenie. Utworzony z inicjatywy Zdzisława Górskiego i Alicji Mojko po spektaklu Album snów, powstałym w 1983. Premiera w lutym 1984, w lipcu Teatr Snów wspólnie z teatrem Tako założył Gdański Ośrodek Teatralny w Domu Kultury na Oruni. Od września 1996 prywatny, w 2002 przeniesiony do nowej siedziby Klubu Studentów Wybrzeża Żak przy al. Grunwaldzkiej 195/197.
Wypracował język teatralny, na który składa się muzyka, ruch, rytm, plastyka, stosowanie szczudeł. W spektaklach ulicznych słowo ustępuje miejsca muzyce. W kręgu inspiracji literackich znajdują się: Bruno Schulz, Miguel de Cervantes, Witold Gombrowicz. Najważniejsze spektakle: Pokusa (1987), W drodze do raju (1988), Republika marzeń (1989), Sanatorium (1989), Powrót (1990), Podróże (1991), Wizyta (1993), Ogród (1995), Księga utopii (1999), Żuraw i Rejs (2000), Szafarz (2002), Pokój (2005), Imitacje (2008), Remus (2009), Ulro (2011), Pielgrzymka (2012), Rudymenty (2014). Większość to przedstawienia uliczne, za wyjątkiem Sanatorium, Żurawia oraz Imitacji. Powstały zapisy filmowe z przedstawienia Republika marzeń dla TV Gdańsk, z Sanatorium dla II programu TVP, film dokumentalny Niczym ptaki.
Teatr występował na festiwalach w Polsce, a także w Archangielsku, Petersburgu, Awinionie, Brnie, Delft, Edynburgu, Gandawie, Stockton i w wielu innych miejscowościach w Czechach, Belgii, Francji, Holandii, Hiszpanii, Włoch, Rumunii, Mołdawii, Ukrainy i wielokrotnie w Niemczech. Na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w 1992 spektakl Sanatorium wyróżniono nagrodami za reżyserię (Zdzisława Górskiego), za aktorstwo (Izabelę Terek) oraz nagrodą dla zespołu. W 1992 spektakl otrzymał Nagrodę Młodych i Nagrodę red. Tadeusza Burzyńskiego podczas Ogólnopolskich Zderzeń Teatrów Kameralnych w Płocku. Podczas Międzynarodowych Targów Inicjatyw Teatralnych w 1993 w Pile teatr zdobył Wielką Nagrodę Jury Młodzieżowego. 2 II 2021 ukazała się monografia Barbary Świąder-Puchowskiej Dosięgnąć nieba. Teatr Snów.
