BEHNKE UND SIEG, firma handlowo–żeglugowa
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:1_Behenke_und_Sieg.jpg|thumb|Kamienica (z prawej) przy Langer Markt 20 (Długi Targ), w latach 1921–1945 własność firmy | [[File:1_Behenke_und_Sieg.jpg|thumb|Kamienica (z prawej) przy Langer Markt 20 (Długi Targ), w latach 1921–1945 własność firmy | ||
| − | + | Behnke und Sieg i rodziny Sieg, 1938]] | |
| − | [[File: Parowiec_Etzel.jpg |thumb| Należący do firmy | + | [[File: Parowiec_Etzel.jpg |thumb| Należący do firmy Behnke und Sieg parowiec „Etzel”, zbudowany w Glasgow w 1878, złomowany w Gdańsku w 1933]] |
| − | [[File:1_Behnke_und_Sieg.jpg|thumb| | + | [[File:1_Behnke_und_Sieg.jpg|thumb| Należący do firmy Behnke und Sieg parowiec „Susa”, zbudowany w 1883 w Szwecji, złomowany w 1936 w Gdańsku]] |
| − | [[File:2_Behenke_und_Sieg.jpg|thumb| | + | [[File: Marie_Therese_1888_Behenke_i_Sieg.jpg |thumb| Należący do firmy Behenke und Sieg parowiec „Marie Therese”, zbudowany w 1893]] |
| − | [[File: | + | [[File:2_Behenke_und_Sieg.jpg|thumb| Należący do firmy Behnke und Sieg parowiec „Kommerzienrat Sieg”, zbudowany w 1911 w stoczni Nylands Vaerksted w Oslo, 1940]] |
| + | [[File: Ada__parowiec.jpg |thumb| Należący do firmy Behnke und Sieg parowiec „Ada”, 1933]] | ||
| − | '''BEHNKE UND SIEG''', firma handlowo-żeglugowa, utworzona w | + | '''BEHNKE UND SIEG''', firma handlowo-żeglugowa, utworzona w 1890 przez [[BEHNKE EMIL HEINRICH OTTO, armator | Emila Heinrich Otto Behnkego]] i [[SIEG FRIEDRICH WALDEMAR, przedsiębiorca, radny | Waldemara Siega]]. W 1894 posiadała dwa parowce zbudowane w [[STOCZNIA KLAWITTERA | Stoczni Klawittera]] o tonażu 3573 BRT, w 1914 już pięć jednostek o tonażu 2353 BRT – do rejsów kabotażowych po Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym. Główna siedziba firmy w 1897 mieściła się na Jopengasse 67 (ul. Piwna), w latach 1921–1945 przy Langer Markt 20 (ul. Długi Targ); filia – w Nowym Porcie: w 1914 przy Hafenstraße 7 (ulica obecnie nie istnieje), w 1928 Olivaer Straße 33 A (ul. Oliwska). Od 1925 do 1939 dysponowała w Gdańsku także kamienicą przy Ankerschmiedegasse 15 (ul. Kotwiczników), nabytą od spadkobierców [[STEIMMIG FRANZ RUDOLF, przedsiębiorca | Franza Rudolfa Steimmiga]]. W Gdańsku działała do 1945, następnie do 1955 w Niemczech.<br /><br /> |
| − | + | M.in. od 1919 firma eksploatowała frachtowiec „Weischel” (ex. „Queen Alexandra”, zbudowany 1906 w Danii, od 1906 pod zmienioną nazwą własność Hamburg – Danzig Linie GmbH). Połowę udziału w statku miał polski Skarb Państwa, w związku z czym w 1945 stacjonujący w Hamburgu frachtowiec został przyznany stronie polskiej. Miał początkowo nosić nazwę „Słupsk”, ostatecznie od 1946 do 1967 pływał w PLO i PŻM jako s/s „Rataj”. Zob. też [[KATASTROFA STATKU „EMIL BERENZ” W 1902 | katastrofa statku „Emil Berenz”]]. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | |
Aktualna wersja na dzień 08:48, 27 wrz 2024
BEHNKE UND SIEG, firma handlowo-żeglugowa, utworzona w 1890 przez Emila Heinrich Otto Behnkego i Waldemara Siega. W 1894 posiadała dwa parowce zbudowane w Stoczni Klawittera o tonażu 3573 BRT, w 1914 już pięć jednostek o tonażu 2353 BRT – do rejsów kabotażowych po Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym. Główna siedziba firmy w 1897 mieściła się na Jopengasse 67 (ul. Piwna), w latach 1921–1945 przy Langer Markt 20 (ul. Długi Targ); filia – w Nowym Porcie: w 1914 przy Hafenstraße 7 (ulica obecnie nie istnieje), w 1928 Olivaer Straße 33 A (ul. Oliwska). Od 1925 do 1939 dysponowała w Gdańsku także kamienicą przy Ankerschmiedegasse 15 (ul. Kotwiczników), nabytą od spadkobierców Franza Rudolfa Steimmiga. W Gdańsku działała do 1945, następnie do 1955 w Niemczech.
M.in. od 1919 firma eksploatowała frachtowiec „Weischel” (ex. „Queen Alexandra”, zbudowany 1906 w Danii, od 1906 pod zmienioną nazwą własność Hamburg – Danzig Linie GmbH). Połowę udziału w statku miał polski Skarb Państwa, w związku z czym w 1945 stacjonujący w Hamburgu frachtowiec został przyznany stronie polskiej. Miał początkowo nosić nazwę „Słupsk”, ostatecznie od 1946 do 1967 pływał w PLO i PŻM jako s/s „Rataj”. Zob. też katastrofa statku „Emil Berenz”.
