EGGERT CARL FRIEDRICH, organista, carillonista
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: Zeznanie_J.E._Eggerta_i_innych.jpg |thumb| Zeznania o obowiązkach i wynagrodzeniu, złożone 19 IX 1803 przed Kolegium Kościelno-Szkolnym, przez starszego carillonistę [[EGGERT JOHANN EPHRAIM | Johanna Ephraima Eggerta]], drugiego carillonistę Carla Friedricha Eggerta oraz pomocnika w pracy przy carillonie kościoła św. Katarzyny, Gottlieba Grzymalę]] | + | [[File: Zeznanie_J.E._Eggerta_i_innych.jpg |thumb| Zeznania o obowiązkach i wynagrodzeniu, złożone 19 IX 1803 przed Kolegium Kościelno-Szkolnym, przez starszego carillonistę [[EGGERT JOHANN EPHRAIM, organista, carillonista | Johanna Ephraima Eggerta]], drugiego carillonistę Carla Friedricha Eggerta oraz pomocnika w pracy przy carillonie kościoła św. Katarzyny, Gottlieba Grzymalę]] |
| − | '''CARL FRIEDRICH EGGERT''' (8 V | + | '''CARL FRIEDRICH EGGERT''' (8 V 1766 Gdańsk – 27 IV 1843 Gdańsk), organista i [[CARILLONY | carillonista]]. Syn [[EGGERT JOHANN DANIEL, organista | Johanna Daniela Eggerta]], brat [[EGGERT GEORG FRIEDRICH, organista | Georga Friedricha]] i [[EGGERT SIMON DANIEL WILHELM, organista | Simona Daniela Wilhelma]], bratanek [[EGGERT JOHANN EPHRAIM, organista, carillonista | Johanna Ephraima Eggerta]]. <br/><br/> |
| − | Od 5 X 1788 był dyrektorem muzycznym w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]]. Przynajmniej od 1797 do czasu pożaru świątyni w 1815 pracował również jako organista w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]]. W 1794 został pomocnikiem carillonistów w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]]. W 1798, po śmierci pierwszego z nich, [[BUSCH CARL GOTTFRIED | Carla Gottfrieda Buscha]], objął stanowisko drugiego carillonisty na podstawie umowy z [[RADA MIEJSKA | Radą Starego Miasta]] z 17 II 1794, która przewidywała, że otrzyma stałą posadę po śmierci któregoś z dotychczasowych carillonistów. <br/><br/> | + | Od 5 X 1788 był dyrektorem muzycznym w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]]. Przynajmniej od 1797 do czasu pożaru świątyni w 1815 pracował również jako organista w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]]. W 1794 został pomocnikiem carillonistów w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]]. W 1798, po śmierci pierwszego z nich, [[BUSCH CARL GOTTFRIED, organista, carillonista | Carla Gottfrieda Buscha]], objął stanowisko drugiego carillonisty na podstawie umowy z [[RADA MIEJSKA | Radą Starego Miasta]] z 17 II 1794, która przewidywała, że otrzyma stałą posadę po śmierci któregoś z dotychczasowych carillonistów. <br/><br/> |
| − | Po śmierci [[EGGERT JOHANN EPHRAIM | Johanna Ephraima Eggerta]] został pierwszym carillonistą, co nastąpiło nie wcześniej niż w 1803. W 1825 otrzymywał rocznie 138 talarów 22 groszy, 6 fenigów, co obejmowało: pensję kwartalną po 25 talarów, dwa razy do roku opłatę za czynsz po 3 talary, 22 grosze i 6 fenigów, podarunek z okazji [[JARMARK ŚW. DOMINIKA | Jarmarku św. Dominika]] – 25 talarów, podarunek na Boże Narodzenie – 3 talary oraz pieniądze przeznaczone na światło – 3 talary, 7 groszy i 6 fenigów. W 1827 i 1828 wielokrotnie bezskutecznie prosił o podwyżkę pensji. Dorabiając, w 1817 prowadził sklep z materiałami tekstylnymi (łokciowymi). W 1828 dodatkowo grał na organach [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]].<br/><br/> | + | Po śmierci [[EGGERT JOHANN EPHRAIM, organista, carillonista | Johanna Ephraima Eggerta]] został pierwszym carillonistą, co nastąpiło nie wcześniej niż w 1803. W 1825 otrzymywał rocznie 138 talarów 22 groszy, 6 fenigów, co obejmowało: pensję kwartalną po 25 talarów, dwa razy do roku opłatę za czynsz po 3 talary, 22 grosze i 6 fenigów, podarunek z okazji [[JARMARK ŚW. DOMINIKA | Jarmarku św. Dominika]] – 25 talarów, podarunek na Boże Narodzenie – 3 talary oraz pieniądze przeznaczone na światło – 3 talary, 7 groszy i 6 fenigów. W 1827 i 1828 wielokrotnie bezskutecznie prosił o podwyżkę pensji. Dorabiając, w 1817 prowadził sklep z materiałami tekstylnymi (łokciowymi). W 1828 dodatkowo grał na organach [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]].<br/><br/> |
Mieszkał przy Hökergasse 1454 (ul. Straganiarska), później przy Glockenthor 1974 (nie istnieje, zob. [[BRAMA LUDWISARSKA | Brama Ludwisarska]]), po 1807 we własnej kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 1974 (ul. św. Ducha 2, od 2006 w tym miejscu Hotel Wolne Miasto), gdzie miał wspomniany sklep. <br/><br/> | Mieszkał przy Hökergasse 1454 (ul. Straganiarska), później przy Glockenthor 1974 (nie istnieje, zob. [[BRAMA LUDWISARSKA | Brama Ludwisarska]]), po 1807 we własnej kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 1974 (ul. św. Ducha 2, od 2006 w tym miejscu Hotel Wolne Miasto), gdzie miał wspomniany sklep. <br/><br/> | ||
| − | + | 2 XI 1798 poślubił w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] Christianę z domu Frost (zm. 21 IX 1826, w wieku 60 lat). Ojciec kupca Augusta Eduarda (28 III 1801 Gdańsk – 17 I 1852 Gdańsk), żonatego od 10 III 1840 z Johanną Charlottą (ur. 1814), córką Carla Gotthilfa Kühna, i upośledzonego umysłowo Friedricha Theodora (1803 – po 1856), którzy w latach 30. XIX wieku bezskutecznie ubiegali się o posadę carillonisty w kościele św. Katarzyny. Kamienicę przy Heilige-Geist-Gasse sprzedano w 1856 na pokrycie kosztów pobytu Friedricha Theodora w zakładzie psychiatrycznym Dembogorsz (Dębogórze, pow. pucki). <br/><br/> | |
Pochowany 1 V 1843 w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]] w Gdańsku. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Pochowany 1 V 1843 w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]] w Gdańsku. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| − | „Danziger Intelligenz-Blatt” 1826, | + | „Danziger Intelligenz-Blatt”, z 22 IX 1826, s. 2314 (nekrolog żony od męża i synów); nr 96 z 24 IV 1844, s. 879 (ogłoszenie o ubezwłasnowolnieniu Friedricha Theodora); z 19 I 1852, s. 191 (nekrolog Augusta Eduarda).<br/> |
„Das jetztlebende Danzig” 1809–1810.<br/> | „Das jetztlebende Danzig” 1809–1810.<br/> | ||
| − | + | „Danziger Nachrichten”, 1798, s. 925 (ślub). <br/> | |
Januszajtis Andrzej, ''Gdańskie zegary, dzwony i karyliony'', Pelplin 2003.<br/> | Januszajtis Andrzej, ''Gdańskie zegary, dzwony i karyliony'', Pelplin 2003.<br/> | ||
Popinigis Danuta, ''Carillony i muzyka carillonowa dawnego Gdańska'', Gdańsk 2014. | Popinigis Danuta, ''Carillony i muzyka carillonowa dawnego Gdańska'', Gdańsk 2014. | ||
Aktualna wersja na dzień 15:56, 15 cze 2024
CARL FRIEDRICH EGGERT (8 V 1766 Gdańsk – 27 IV 1843 Gdańsk), organista i carillonista. Syn Johanna Daniela Eggerta, brat Georga Friedricha i Simona Daniela Wilhelma, bratanek Johanna Ephraima Eggerta.
Od 5 X 1788 był dyrektorem muzycznym w kościele św. Bartłomieja. Przynajmniej od 1797 do czasu pożaru świątyni w 1815 pracował również jako organista w kościele św. Jakuba. W 1794 został pomocnikiem carillonistów w kościele św. Katarzyny. W 1798, po śmierci pierwszego z nich, Carla Gottfrieda Buscha, objął stanowisko drugiego carillonisty na podstawie umowy z Radą Starego Miasta z 17 II 1794, która przewidywała, że otrzyma stałą posadę po śmierci któregoś z dotychczasowych carillonistów.
Po śmierci Johanna Ephraima Eggerta został pierwszym carillonistą, co nastąpiło nie wcześniej niż w 1803. W 1825 otrzymywał rocznie 138 talarów 22 groszy, 6 fenigów, co obejmowało: pensję kwartalną po 25 talarów, dwa razy do roku opłatę za czynsz po 3 talary, 22 grosze i 6 fenigów, podarunek z okazji Jarmarku św. Dominika – 25 talarów, podarunek na Boże Narodzenie – 3 talary oraz pieniądze przeznaczone na światło – 3 talary, 7 groszy i 6 fenigów. W 1827 i 1828 wielokrotnie bezskutecznie prosił o podwyżkę pensji. Dorabiając, w 1817 prowadził sklep z materiałami tekstylnymi (łokciowymi). W 1828 dodatkowo grał na organach Domu Dobroczynności.
Mieszkał przy Hökergasse 1454 (ul. Straganiarska), później przy Glockenthor 1974 (nie istnieje, zob. Brama Ludwisarska), po 1807 we własnej kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 1974 (ul. św. Ducha 2, od 2006 w tym miejscu Hotel Wolne Miasto), gdzie miał wspomniany sklep.
2 XI 1798 poślubił w kościele św. Jana Christianę z domu Frost (zm. 21 IX 1826, w wieku 60 lat). Ojciec kupca Augusta Eduarda (28 III 1801 Gdańsk – 17 I 1852 Gdańsk), żonatego od 10 III 1840 z Johanną Charlottą (ur. 1814), córką Carla Gotthilfa Kühna, i upośledzonego umysłowo Friedricha Theodora (1803 – po 1856), którzy w latach 30. XIX wieku bezskutecznie ubiegali się o posadę carillonisty w kościele św. Katarzyny. Kamienicę przy Heilige-Geist-Gasse sprzedano w 1856 na pokrycie kosztów pobytu Friedricha Theodora w zakładzie psychiatrycznym Dembogorsz (Dębogórze, pow. pucki).
Pochowany 1 V 1843 w kościele Bożego Ciała w Gdańsku.
Bibliografia:
„Danziger Intelligenz-Blatt”, z 22 IX 1826, s. 2314 (nekrolog żony od męża i synów); nr 96 z 24 IV 1844, s. 879 (ogłoszenie o ubezwłasnowolnieniu Friedricha Theodora); z 19 I 1852, s. 191 (nekrolog Augusta Eduarda).
„Das jetztlebende Danzig” 1809–1810.
„Danziger Nachrichten”, 1798, s. 925 (ślub).
Januszajtis Andrzej, Gdańskie zegary, dzwony i karyliony, Pelplin 2003.
Popinigis Danuta, Carillony i muzyka carillonowa dawnego Gdańska, Gdańsk 2014.
