JASTRZĘBOWSKI JERZY, piłkarz, trener
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Jastrzębowski_Jerzy.JPG |thumb| Jerzy Jastrzębowski (trzeci od prawej w pierwszym rzędzie) z drużyną Lechii Gdańsk, która w sezonie 1971/1972 wywalczyła awans do II ligi]] | ||
| + | [[File: J._Jastrzębowski.JPG |thumb| Jerzy Jastrzębowski (czwarty z prawej w pierwszym rzędzie) z drużyną Lechii Gdańsk, marzec 1973]] | ||
[[File:Jerzy_Jastrzębowski.jpg|thumb|Trenerzy Lechii Gdańska, Jerzy Jastrzębowski w środku, czwarty z lewej]] | [[File:Jerzy_Jastrzębowski.jpg|thumb|Trenerzy Lechii Gdańska, Jerzy Jastrzębowski w środku, czwarty z lewej]] | ||
| − | '''JERZY JASTRZĘBOWSKI''' (ur. 14 I 1951 Gdańsk), piłkarz (napastnik, pomocnik) [[LECHIA| Lechii Gdańsk]] (1963–1971, III i II liga), Zawiszy Bydgoszcz (1974–1976, II liga), Brdy Bydgoszcz (1976–1978, III i II liga), Goplanii Inowrocław (1978–1980, III liga), trener. Ukończył klasę sportową w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, VII| Liceum Ogólnokształcącym nr VII]] na Oruni, po maturze uczył się również w Technikum Budowy Okrętów ([[CONRADINUM| Szkoły Okrętowe i Ogólnokształcące „Conradinum"]]). W 1990 | + | [[File: 5_Jerzy_Jastrzębowski.jpg |thumb| Tablica Jerzego Jastrzębowskiego w Alei Gwiazd na stadionie przy ul. Traugutta 29]] |
| − | Treningi w Lechii rozpoczął w 1963 | + | '''JERZY JASTRZĘBOWSKI''' (ur. 14 I 1951 Gdańsk), piłkarz (napastnik, pomocnik) [[LECHIA| Lechii Gdańsk]] (1963–1971, III i II liga), Zawiszy Bydgoszcz (1974–1976, II liga), Brdy Bydgoszcz (1976–1978, III i II liga), Goplanii Inowrocław (1978–1980, III liga), trener. Ukończył klasę sportową w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, VII| Liceum Ogólnokształcącym nr VII]] na Oruni, po maturze uczył się również w Technikum Budowy Okrętów ([[CONRADINUM| Szkoły Okrętowe i Ogólnokształcące „Conradinum"]]). W 1990 absolwent [[AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO I SPORTU IM. JĘDRZEJA ŚNIADECKIEGO| Akademii Wychowania Fizycznego]] w Gdańsku, trener II klasy z licencją Polskiego Związku Piłki Nożnej.<br/><br/> |
| − | W sezonie 1971/1972 przyczynił się do awansu seniorów Lechii do II ligi, rozegrał 21 spotkań, z 44 bramek zdobytych przez zespół strzelił najwięcej – jedenaście. W sezonie 1972/1973 w II lidze (ostatecznie na siódmej pozycji na szesnaście zespołów) rozegrał dziewiętnaście spotkań, zdobył dwie bramki (w meczach z AKS Niwka i Widzewem Łódź), w sezonie 1973/1974 (zespół zajął czwartą pozycję, rozegrał dwanaście spotkań (bez bramek)). Po raz ostatni w zespole Lechii wystąpił 5 V 1974 w spotkaniu wyjazdowym z Zawiszą Bydgoszcz (0:2). Powołany do służby wojskowej grał w zespole Zawiszy Bydgoszcz (II liga), między innymi 27 X 1974 | + | Treningi w Lechii rozpoczął w 1963 pod kierunkiem [[ROGOCZ ROMAN HUBERT, piłkarz, trener| Romana Rogocza]]. W 1968 w finałach Mistrzostw Polski juniorów zajął z drużyną czwarte miejsce. Debiutował jako napastnik w I drużynie seniorów Lechii w III lidze 17 IX 1967, w meczu z Turem Turek (4:2) strzelił pierwszą bramkę. W 1968 występował w reprezentacji Polski juniorów, rozegrał cztery mecze podczas lipcowego turnieju o Puchar Skandynawii w Islandii. Za niezgłoszenie kierownictwu kradzieży w sklepach, której dokonali koledzy z zespołu, został usunięty z kadry i zawieszony na dwa lata (koledzy na pięć lat, wśród nich był piłkarz Lechii Andrzej Głownia). Ostatecznie karę zmniejszono, do gry powrócił wiosną 1969.<br/><br/> |
| − | Po zakończeniu służby wojskowej zawodnik Budowlanych Bydgoszcz, w sezonie 1976/1977 awansował z zespołem do II ligi, w sezonie 1978/1979 zawodnik Goplanii Inowrocław (beniaminek II ligi, pod koniec sezonu degradacja do III ligi). Karierę zakończył w 1980 | + | W sezonie 1971/1972 przyczynił się do awansu seniorów Lechii do II ligi, rozegrał 21 spotkań, z 44 bramek zdobytych przez zespół strzelił najwięcej – jedenaście. W sezonie 1972/1973 w II lidze (ostatecznie na siódmej pozycji na szesnaście zespołów) rozegrał dziewiętnaście spotkań, zdobył dwie bramki (w meczach z AKS Niwka i Widzewem Łódź), w sezonie 1973/1974 (zespół zajął czwartą pozycję, rozegrał dwanaście spotkań (bez bramek)). Po raz ostatni w zespole Lechii wystąpił 5 V 1974 w spotkaniu wyjazdowym z Zawiszą Bydgoszcz (0:2). Powołany do służby wojskowej grał w zespole Zawiszy Bydgoszcz (II liga), między innymi 27 X 1974 w spotkaniu z Lechią w Gdańsku (1:1) zdobył bramkę, którą uznano za najładniejszą w jego karierze.<br/><br/> |
| − | Po uzyskaniu uprawnień instruktora piłki nożnej w 1981 | + | Po zakończeniu służby wojskowej zawodnik Budowlanych Bydgoszcz, w sezonie 1976/1977 awansował z zespołem do II ligi, w sezonie 1978/1979 zawodnik Goplanii Inowrocław (beniaminek II ligi, pod koniec sezonu degradacja do III ligi). Karierę zakończył w 1980 w wieku 28 lat, po wypadku trzyletniego syna (złamanie nogi w biodrze, konieczność udziału w rehabilitacji, brak zgody Goplanii na zwolnienie lekarskie). <br/><br/> |
| − | Od 1972 | + | Po uzyskaniu uprawnień instruktora piłki nożnej w 1981 trenował zespół rezerw Lechii Gdańsk (klasa okręgowa). W lipcu 1982 został trenerem I zespołu (III liga), z którym w 1983 zdobył Puchar Polski, awansował do II ligi, a w 1984 do I ligi (obecnie ekstraklasy) i zdobył Superpuchar Polski. W I lidze prowadził zespół przez osiem pierwszych kolejek, zastąpiony we wrześniu 1984 przez Wojciecha Łazarka. W latach 1984–1986 trenował zespół Gryfa Słupsk (III liga), 1986–1987 Igloopolu Dębica (II liga), 1987–1989 Arki Gdynia (III liga), z którą w 1988 awansował do II ligi, 1989–1991 Miedzi Legnica (II liga), z którą w 1991 roku przegrał baraże o wejście do I ligi. W latach 1991–1992 trener Pregotoru (Igloopolu) Dębica (I liga, spadek), 1992–1995 Pomezanii Malbork, którą w 1994 wprowadził do II ligi, 1995–1996 Polonii Gdańsk (III liga), 1996–1997 ponownie Pomezanii Malbork (II liga, spadek do III), 1997–1999 Jezioraka Iława (II liga), czerwiec 1999 – 9 III 2000 Lechii-Polonii Gdańsk (II liga), od kwietnia do lipca 2000 menedżer Jezioraka Iława (II liga), 2000 – listopad 2001 trener Sparty Brodnica (III liga), grudzień 2001– grudzień 2002 Unii Tczew (IV liga, awans do III ligi w 2002), styczeń 2003 – maj 2004 Lechii Gdańsk (V liga, awans do IV ligi), 2004–2005 Sparty Brodnica (IV liga), 2005–2006 Jezioraka Iława (III liga), 2006–2009 Bałtyku Gdynia, 2009–2010 Orła Trąbki Wielkie (IV liga), 2010–2011 Kaszubii Kościerzyna, 2011–2013 Cartusii 1923 Kartuzy (III liga), 2013–2014 Orła Trąbki Wielkie (V liga), 2015 Gryfa 2009 Tczew, od 2015 Bałtyku Gdynia (rezerwy - wprowadził zespół z B-klasy do V liga, od styczna 2020 I drużyna - III liga, runda jesienna 2021 - III drużyna, B klasa), od stycznia 2022 Stolema Gniewino (III liga), a także oldboyów Lechii Gdańsk (m.in. w meczach Pucharu Polski na szczeblu wojewódzkim). <br/><br/> |
| + | W 2003 w plebiscycie [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta| „Głosu Wybrzeża”]] został uznany za najlepszego trenera Wybrzeża za poprzedni rok. Uhonorowany spiżową tablicą w Alei Gwiazd na [[STADION MIEJSKIEGO OŚRODKA SPORTU I REKREACJI (tzw. stadion Lechii)| stadionie przy ul. Traugutta 29]]. W 2018 odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. | ||
| + | Od 1972 żonaty z Janiną, ojciec Macieja. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:31, 1 lip 2023
JERZY JASTRZĘBOWSKI (ur. 14 I 1951 Gdańsk), piłkarz (napastnik, pomocnik) Lechii Gdańsk (1963–1971, III i II liga), Zawiszy Bydgoszcz (1974–1976, II liga), Brdy Bydgoszcz (1976–1978, III i II liga), Goplanii Inowrocław (1978–1980, III liga), trener. Ukończył klasę sportową w Liceum Ogólnokształcącym nr VII na Oruni, po maturze uczył się również w Technikum Budowy Okrętów ( Szkoły Okrętowe i Ogólnokształcące „Conradinum"). W 1990 absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku, trener II klasy z licencją Polskiego Związku Piłki Nożnej.
Treningi w Lechii rozpoczął w 1963 pod kierunkiem Romana Rogocza. W 1968 w finałach Mistrzostw Polski juniorów zajął z drużyną czwarte miejsce. Debiutował jako napastnik w I drużynie seniorów Lechii w III lidze 17 IX 1967, w meczu z Turem Turek (4:2) strzelił pierwszą bramkę. W 1968 występował w reprezentacji Polski juniorów, rozegrał cztery mecze podczas lipcowego turnieju o Puchar Skandynawii w Islandii. Za niezgłoszenie kierownictwu kradzieży w sklepach, której dokonali koledzy z zespołu, został usunięty z kadry i zawieszony na dwa lata (koledzy na pięć lat, wśród nich był piłkarz Lechii Andrzej Głownia). Ostatecznie karę zmniejszono, do gry powrócił wiosną 1969.
W sezonie 1971/1972 przyczynił się do awansu seniorów Lechii do II ligi, rozegrał 21 spotkań, z 44 bramek zdobytych przez zespół strzelił najwięcej – jedenaście. W sezonie 1972/1973 w II lidze (ostatecznie na siódmej pozycji na szesnaście zespołów) rozegrał dziewiętnaście spotkań, zdobył dwie bramki (w meczach z AKS Niwka i Widzewem Łódź), w sezonie 1973/1974 (zespół zajął czwartą pozycję, rozegrał dwanaście spotkań (bez bramek)). Po raz ostatni w zespole Lechii wystąpił 5 V 1974 w spotkaniu wyjazdowym z Zawiszą Bydgoszcz (0:2). Powołany do służby wojskowej grał w zespole Zawiszy Bydgoszcz (II liga), między innymi 27 X 1974 w spotkaniu z Lechią w Gdańsku (1:1) zdobył bramkę, którą uznano za najładniejszą w jego karierze.
Po zakończeniu służby wojskowej zawodnik Budowlanych Bydgoszcz, w sezonie 1976/1977 awansował z zespołem do II ligi, w sezonie 1978/1979 zawodnik Goplanii Inowrocław (beniaminek II ligi, pod koniec sezonu degradacja do III ligi). Karierę zakończył w 1980 w wieku 28 lat, po wypadku trzyletniego syna (złamanie nogi w biodrze, konieczność udziału w rehabilitacji, brak zgody Goplanii na zwolnienie lekarskie).
Po uzyskaniu uprawnień instruktora piłki nożnej w 1981 trenował zespół rezerw Lechii Gdańsk (klasa okręgowa). W lipcu 1982 został trenerem I zespołu (III liga), z którym w 1983 zdobył Puchar Polski, awansował do II ligi, a w 1984 do I ligi (obecnie ekstraklasy) i zdobył Superpuchar Polski. W I lidze prowadził zespół przez osiem pierwszych kolejek, zastąpiony we wrześniu 1984 przez Wojciecha Łazarka. W latach 1984–1986 trenował zespół Gryfa Słupsk (III liga), 1986–1987 Igloopolu Dębica (II liga), 1987–1989 Arki Gdynia (III liga), z którą w 1988 awansował do II ligi, 1989–1991 Miedzi Legnica (II liga), z którą w 1991 roku przegrał baraże o wejście do I ligi. W latach 1991–1992 trener Pregotoru (Igloopolu) Dębica (I liga, spadek), 1992–1995 Pomezanii Malbork, którą w 1994 wprowadził do II ligi, 1995–1996 Polonii Gdańsk (III liga), 1996–1997 ponownie Pomezanii Malbork (II liga, spadek do III), 1997–1999 Jezioraka Iława (II liga), czerwiec 1999 – 9 III 2000 Lechii-Polonii Gdańsk (II liga), od kwietnia do lipca 2000 menedżer Jezioraka Iława (II liga), 2000 – listopad 2001 trener Sparty Brodnica (III liga), grudzień 2001– grudzień 2002 Unii Tczew (IV liga, awans do III ligi w 2002), styczeń 2003 – maj 2004 Lechii Gdańsk (V liga, awans do IV ligi), 2004–2005 Sparty Brodnica (IV liga), 2005–2006 Jezioraka Iława (III liga), 2006–2009 Bałtyku Gdynia, 2009–2010 Orła Trąbki Wielkie (IV liga), 2010–2011 Kaszubii Kościerzyna, 2011–2013 Cartusii 1923 Kartuzy (III liga), 2013–2014 Orła Trąbki Wielkie (V liga), 2015 Gryfa 2009 Tczew, od 2015 Bałtyku Gdynia (rezerwy - wprowadził zespół z B-klasy do V liga, od styczna 2020 I drużyna - III liga, runda jesienna 2021 - III drużyna, B klasa), od stycznia 2022 Stolema Gniewino (III liga), a także oldboyów Lechii Gdańsk (m.in. w meczach Pucharu Polski na szczeblu wojewódzkim).
W 2003 w plebiscycie „Głosu Wybrzeża” został uznany za najlepszego trenera Wybrzeża za poprzedni rok. Uhonorowany spiżową tablicą w Alei Gwiazd na stadionie przy ul. Traugutta 29. W 2018 odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”.
Od 1972 żonaty z Janiną, ojciec Macieja.
