JÜNCKE ALBERT THEODOR HEINRICH, kupiec
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Jüncke Albert Theodor Heinrich.JPG|thumb|Albert Theodor Heinrich Jüncke]] | [[File:Jüncke Albert Theodor Heinrich.JPG|thumb|Albert Theodor Heinrich Jüncke]] | ||
| − | [[File: Winter_Leopold_obraz.jpg |thumb| Jeden z olejnych obrazów ufundowanych około 1890 do Wielkiej Sali Wety (Białej) w Ratuszu Głównego Miasta: cesarz Wilhelm I w towarzystwie nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]] ogląda panoramę Gdańska (malował | + | [[File: Winter_Leopold_obraz.jpg |thumb| Jeden z olejnych obrazów ufundowanych około 1890 do Wielkiej Sali Wety (Białej) w Ratuszu Głównego Miasta: cesarz Wilhelm I w towarzystwie nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von, nadburmistrz Gdańska | Leopolda Wintera]] ogląda panoramę Gdańska (malował Carl Röchling, obraz zaginiony)]] |
| − | '''ALBERT THEODOR HEINRICH JÜNCKE''' (27 X 1835 Gdańsk – 12 I 1898 Gdańsk), kupiec. Syn [[JÜNCKE FRIEDRICH ANTON JOHANN | Friedricha Antona Johanna Jünckego]]. Przejął ojcowską firmę handlu hurtowego i detalicznego winem z całej Europy, z magazynami składowymi, sklepami sprzedaży detalicznej i z dzierżawą ekskluzywnej winiarni „Rathskeller” („Piwnica Rajców”) pod [[DWÓR ARTUSA| Dworem Artusa]]. Firmę prowadził wraz z matką i braćmi [[JÜNCKE FRIEDRICH WILHELM | Friedrichem Wilhelmem]] oraz [[JÜNCKE LOUIS EDUARD | Louisem Eduardem]] pod nazwą F.A.J. Jüncke, z głównym kantorem przy Milchkannengasse 2/3 (ul. Stągiewna). Po jego śmierci kierownictwo firmy przejął młodszy brat Louis Eduard, udziały miała też siostra Marie | + | '''ALBERT THEODOR HEINRICH JÜNCKE''' (27 X 1835 Gdańsk – 12 I 1898 Gdańsk), kupiec. Syn [[JÜNCKE FRIEDRICH ANTON JOHANN, kupiec, radny | Friedricha Antona Johanna Jünckego]]. Przejął ojcowską firmę handlu hurtowego i detalicznego winem z całej Europy, z magazynami składowymi, sklepami sprzedaży detalicznej i z dzierżawą ekskluzywnej winiarni „Rathskeller” („Piwnica Rajców”) pod [[DWÓR ARTUSA| Dworem Artusa]]. Firmę prowadził wraz z matką i braćmi [[JÜNCKE FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedrichem Wilhelmem]] oraz [[JÜNCKE LOUIS EDUARD, kupiec | Louisem Eduardem]] pod nazwą F.A.J. Jüncke, z głównym kantorem przy Milchkannengasse 2/3 (ul. Stągiewna). Po jego śmierci kierownictwo firmy przejął młodszy brat Louis Eduard, udziały miała też siostra Marie Elisabeth, żona |
| − | Z bratem Friedrichem ufundował do wnętrz Wielkiej Sali Wety (Białej) w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] sześć wielkich obrazów związanych tematycznie z dziejami Gdańska. Obaj czynili również zapisy na rzecz instytucji charytatywnych. Od 1860 | + | kupca Heinricha Emila Rovenhagena (1824–1882), właściciela kamienicy przy Langgasse 81 (ul. Długa). <br/><br/> |
| − | W latach 1873–1898 właściciel kamienicy przy Jopengasse 11 (ul. Piwna), którą wynajmował. Mieszkał w rodzinnym domu przy tej samej ulicy pod numerem 21 oraz w swej wilii w Sopocie przy Rickerstraße 3 (ul. Obrońców Westerplatte), która po jego śmierci została sprzedana (w okresie 1916–1945 był własnością sióstr elżbietanek nyskich, zajmujących się pielęgnacją osób chorych i niedołężnych (Konvent der Grauen Schwestern Sankt Elisabeth)). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Z bratem Friedrichem ufundował do wnętrz Wielkiej Sali Wety (Białej) w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] sześć wielkich obrazów związanych tematycznie z dziejami Gdańska. Obaj czynili również zapisy na rzecz instytucji charytatywnych. Od 1860 należał do loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Kawaler, zapisał testamentem kolekcję liczącą 2000 monet (wśród nich unikatowe monety rzymskie) i medali [[MUZEUM RZEMIOSŁA ARTYSTYCZNEGO | Muzeum Rzemiosła Artystycznego]]. <br/><br/> |
| + | W latach 1873–1898 właściciel kamienicy przy Jopengasse 11 (ul. Piwna), którą wynajmował. Mieszkał w rodzinnym domu przy tej samej ulicy pod numerem 21 oraz w swej wilii w Sopocie przy Rickerstraße 3 (ul. Obrońców Westerplatte), która po jego śmierci została sprzedana (w okresie 1916–1945 był własnością sióstr elżbietanek nyskich, zajmujących się pielęgnacją osób chorych i niedołężnych (Konvent der Grauen Schwestern Sankt Elisabeth)). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 590, nr 112/98 (akt zgonu).<br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten”, 12 i 13 I 1898; 22 II 1898 (nekrolog). | ||
Aktualna wersja na dzień 16:37, 13 lip 2024
ALBERT THEODOR HEINRICH JÜNCKE (27 X 1835 Gdańsk – 12 I 1898 Gdańsk), kupiec. Syn Friedricha Antona Johanna Jünckego. Przejął ojcowską firmę handlu hurtowego i detalicznego winem z całej Europy, z magazynami składowymi, sklepami sprzedaży detalicznej i z dzierżawą ekskluzywnej winiarni „Rathskeller” („Piwnica Rajców”) pod Dworem Artusa. Firmę prowadził wraz z matką i braćmi Friedrichem Wilhelmem oraz Louisem Eduardem pod nazwą F.A.J. Jüncke, z głównym kantorem przy Milchkannengasse 2/3 (ul. Stągiewna). Po jego śmierci kierownictwo firmy przejął młodszy brat Louis Eduard, udziały miała też siostra Marie Elisabeth, żona
kupca Heinricha Emila Rovenhagena (1824–1882), właściciela kamienicy przy Langgasse 81 (ul. Długa).
Z bratem Friedrichem ufundował do wnętrz Wielkiej Sali Wety (Białej) w Ratuszu Głównego Miasta sześć wielkich obrazów związanych tematycznie z dziejami Gdańska. Obaj czynili również zapisy na rzecz instytucji charytatywnych. Od 1860 należał do loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo). Kawaler, zapisał testamentem kolekcję liczącą 2000 monet (wśród nich unikatowe monety rzymskie) i medali Muzeum Rzemiosła Artystycznego.
W latach 1873–1898 właściciel kamienicy przy Jopengasse 11 (ul. Piwna), którą wynajmował. Mieszkał w rodzinnym domu przy tej samej ulicy pod numerem 21 oraz w swej wilii w Sopocie przy Rickerstraße 3 (ul. Obrońców Westerplatte), która po jego śmierci została sprzedana (w okresie 1916–1945 był własnością sióstr elżbietanek nyskich, zajmujących się pielęgnacją osób chorych i niedołężnych (Konvent der Grauen Schwestern Sankt Elisabeth)).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 590, nr 112/98 (akt zgonu).
„Danziger Neueste Nachrichten”, 12 i 13 I 1898; 22 II 1898 (nekrolog).
