BEHREND PAUL GERHARD, profesor Technische Hochschule Danzig
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PAUL GERHARD BEHREND''' (24 V 1853 | + | '''PAUL GERHARD BEHREND''' (24 V 1853 (Gdańsk)–Wrzeszcz – 2 IV 1905 Wrzeszcz), profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Syn [[BEHREND HEINRICH THEODOR, kupiec, radny | Heinricha Theodora Behrenda]]. Od 1863 uczył się w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], od 1866 w szkołach Genewy, Wiesbaden i Elbląga. Od 1872 studiował chemię na uniwersytecie w Heidelbergu i Lipsku, gdzie uzyskał w 1876 doktorat, w 1881 habilitację. Od 1882 profesor chemii rolniczej w Hohenheim koło Stuttgartu, od 1899 w Brunszwiku (Braunschweig).<br/><br/> |
| − | W | + | W 1904 został powołany na stanowisko profesora chemii i gospodarki rolnej w gdańskiej THD. Do czasu wyboru pierwszego rektora ([[MANGOLDT HANS von, rektor Technische Hochschule Danzig | Hansa von Mangoldta]]) zarządzał rektoratem tej uczelni. Opublikował m.in. rozprawę o angielskich doświadczeniach z nawożeniem obornikiem pól uprawnych ''Die Resultate der hauptsächlichsten in England von Lawes und Gilbert ausgeführten Felddüngungsversuche und ihre Bedeutung für die deutsche Landwirthschaft'' (Berlin 1881).<br/><br/> |
| − | Podczas pracy w Gdańsku mieszkał z rodziną w Gdańsku-Wrzeszczu, w wynajętym apartamencie przy Hauptstrasse 50 (al. Grunwaldzka), naprzeciw dawnej letniej willi dziadka Wilhelma Michaela Theodora przy Hauptstrasse 126 (wówczas nr 92). Podczas pobytu w Berlinie 26 XII 1904 doznał wylewu krwi do mózgu, przewieziony do Gdańska, zmarł w szpitalu. Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym | + | Podczas pracy w Gdańsku mieszkał z rodziną w Gdańsku-Wrzeszczu, w wynajętym apartamencie przy Hauptstrasse 50 (al. Grunwaldzka), naprzeciw dawnej letniej willi dziadka Wilhelma Michaela Theodora przy Hauptstrasse 126 (wówczas nr 92). Podczas pobytu w Berlinie 26 XII 1904 doznał wylewu krwi do mózgu, przewieziony do Gdańska, zmarł w szpitalu. Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK| cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku]].<br/><br/> |
| − | [[RÜMKER, rodzina | Justusa Heinricha Rümkera]], właściciela majątku w Kokoszkach. Po śmierci męża zamieszkała przy | + | Od 10 III 1887, po ślubie w [[KOKOSZKI | Kokoszkach]], żonaty był z Anną (18 VII 1862 – 24 II 1940 Sopot), córką |
| − | Miał synów | + | [[RÜMKER, rodzina | Justusa Heinricha Rümkera]], właściciela majątku w Kokoszkach. Po śmierci męża zamieszkała ona przy [[PLAC HANZY | pl. Hanzy 3]], następnie u syna w Sopocie, w willi przy Wäldchenstrasse 48 (ul. Bolesława Chrobrego).<br/><br/> |
| + | Miał synów Heinricha (22 VI 1888 Hohenheim – 23 X 1914), w 1907 absolwenta gdańskiego [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskiego]], agronoma, porucznika poległego podczas I wojny światowej koło Lille we Flandrii, i [[BEHREND GERHARD, prawnik, właściciel ziemski | Gerharda]] (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weissenhaus/ Holsztyn (Holstein)), po adopcji w 1909 przez [[GRASS JOHANN LEOPOLD von, właściciel ziemski, polityk | Johanna Leopolda von Grassa]], Gerharda Behrenda von Grassa, w latach 1917–1945 właściciela dóbr kłanińsko-starzyńskich w powiecie puckim. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, nr 987/05 (akt zgonu).<br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten”, 3 IV 1905 (nekrolog).<br/> | ||
| + | Altpreuss. Biogr. Bd. 4, Teil. 2, s. 1177.<br/> | ||
| + | ''Beiträge und Dokumente zur Geschichte der Technischen Hochschule Danzig 1904–1945'', Hannover 1979, s. 125. | ||
Aktualna wersja na dzień 21:45, 30 cze 2024
PAUL GERHARD BEHREND (24 V 1853 (Gdańsk)–Wrzeszcz – 2 IV 1905 Wrzeszcz), profesor Technische Hochschule Danzig (THD). Syn Heinricha Theodora Behrenda. Od 1863 uczył się w Gimnazjum Miejskim, od 1866 w szkołach Genewy, Wiesbaden i Elbląga. Od 1872 studiował chemię na uniwersytecie w Heidelbergu i Lipsku, gdzie uzyskał w 1876 doktorat, w 1881 habilitację. Od 1882 profesor chemii rolniczej w Hohenheim koło Stuttgartu, od 1899 w Brunszwiku (Braunschweig).
W 1904 został powołany na stanowisko profesora chemii i gospodarki rolnej w gdańskiej THD. Do czasu wyboru pierwszego rektora ( Hansa von Mangoldta) zarządzał rektoratem tej uczelni. Opublikował m.in. rozprawę o angielskich doświadczeniach z nawożeniem obornikiem pól uprawnych Die Resultate der hauptsächlichsten in England von Lawes und Gilbert ausgeführten Felddüngungsversuche und ihre Bedeutung für die deutsche Landwirthschaft (Berlin 1881).
Podczas pracy w Gdańsku mieszkał z rodziną w Gdańsku-Wrzeszczu, w wynajętym apartamencie przy Hauptstrasse 50 (al. Grunwaldzka), naprzeciw dawnej letniej willi dziadka Wilhelma Michaela Theodora przy Hauptstrasse 126 (wówczas nr 92). Podczas pobytu w Berlinie 26 XII 1904 doznał wylewu krwi do mózgu, przewieziony do Gdańska, zmarł w szpitalu. Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku.
Od 10 III 1887, po ślubie w Kokoszkach, żonaty był z Anną (18 VII 1862 – 24 II 1940 Sopot), córką
Justusa Heinricha Rümkera, właściciela majątku w Kokoszkach. Po śmierci męża zamieszkała ona przy pl. Hanzy 3, następnie u syna w Sopocie, w willi przy Wäldchenstrasse 48 (ul. Bolesława Chrobrego).
Miał synów Heinricha (22 VI 1888 Hohenheim – 23 X 1914), w 1907 absolwenta gdańskiego Gimnazjum Królewskiego, agronoma, porucznika poległego podczas I wojny światowej koło Lille we Flandrii, i Gerharda (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weissenhaus/ Holsztyn (Holstein)), po adopcji w 1909 przez Johanna Leopolda von Grassa, Gerharda Behrenda von Grassa, w latach 1917–1945 właściciela dóbr kłanińsko-starzyńskich w powiecie puckim.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, nr 987/05 (akt zgonu).
„Danziger Neueste Nachrichten”, 3 IV 1905 (nekrolog).
Altpreuss. Biogr. Bd. 4, Teil. 2, s. 1177.
Beiträge und Dokumente zur Geschichte der Technischen Hochschule Danzig 1904–1945, Hannover 1979, s. 125.
