KROPIDŁOWSKI KAZIMIERZ, lekkoatleta, olimpijczyk
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''KAZIMIERZ KROPIDŁOWSKI''' (16 VIII 1931 Starogard Gdański – 20 XII 1998 Starogard Gdański), sportowiec, lekkoatleta (skoczek w dal), wicemistrz Europy, olimpijczyk. Syn Jana i Franciszki Banach. Miał wykształcenie podstawowe, z zawodu był krawcem. <br/><br/> | '''KAZIMIERZ KROPIDŁOWSKI''' (16 VIII 1931 Starogard Gdański – 20 XII 1998 Starogard Gdański), sportowiec, lekkoatleta (skoczek w dal), wicemistrz Europy, olimpijczyk. Syn Jana i Franciszki Banach. Miał wykształcenie podstawowe, z zawodu był krawcem. <br/><br/> | ||
| − | Od 1950 | + | Od 1950 zawodnik SKS Starogard Gdański, początkowo grał w drużynie piłkarskiej juniorów, lekkoatletykę zaczął uprawiać za namową trenera Kazimierza Domańskiego. W 1951 przeszedł do Spójni Gdańsk (do jej koła w Starogardzie Gdańskim: Spójni Starogard). Powołany do służby wojskowej, w 1952 w Szczecinku na zawodach sportowych dywizji, w której służył, zwyciężył w skoku w dal, osiągając doskonały na owe czasy rezultat 620 cm. Przeniesiony do OWKS Zawisza Bydgoszcz, w lipcu 1953 został mistrzem w skoku w dal (655 cm) Pomorskiego (Bydgoskiego) Okręgu Wojskowego, w sierpniu mistrzem Wojska Polskiego (693 cm). W latach 1954–1956 ponownie występował w barwach Spójni (wówczas pod nazwą Sparty) Gdańsk, trenował pod kierunkiem [[KRZESIŃSKI ANDRZEJ LECH, lekkoatleta, olimpijczyk, trener |Andrzeja Krzesińskiego]]. W latach 1957–1959 zawodnik Lekkoatletycznego Klubu Sportowego Sopot (sekcja przeniesiona z gdańskiej Spójni), 1960–1962 ponownie Spójni Gdańsk, 1963–1965 Startu Starogard. <br/><br/> |
| − | Dwukrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich: w Melbourne w 1956 i w Rzymie w 1960 | + | Dwukrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich: w Melbourne w 1956 i w Rzymie w 1960. W Melbourne (24 XI 1956) w eliminacjach (minimum kwalifikacyjne – 715 cm, przekroczyło je trzynastu zawodników) osiągnął odległość 722 cm (dwunasta pozycja po eliminacjach), w finale zajął szóste miejsce z wynikiem 730 cm (zwycięzca – 783 cm). W Rzymie w eliminacjach (minimum 740 cm) skoczył na odległość 733 cm i odpadł z konkursu (zwycięzca – 812 cm). <br/><br/> |
| − | W 1958 | + | W 1958 na Mistrzostwach Europy w Sztokholmie w eliminacjach osiągnął odległość 763 cm (minimum kwalifikacyjne 715 cm), w finale (20 sierpnia, w ostatnim skoku) uzyskał wynik 767 cm i zdobył srebrny medal (zwycięzca – 781 cm). <br/><br/> |
| − | Uczestnik II Międzynarodowych Igrzysk Młodzieży w Warszawie w sierpniu 1955 | + | Uczestnik II Międzynarodowych Igrzysk Młodzieży w Warszawie w sierpniu 1955, w eliminacjach był piąty (721 cm), w finale zajął drugie miejsce (724 cm). <br/><br/> |
| − | Mistrz Polski w hali w 1954 (skok na odległość 685 cm), 1956 (696 cm) i 1959 (782 cm, mistrzostwa nieoficjalne). Mistrz Polski na otwartym stadionie w 1957 (764 cm) i 1959 (782 cm – rekord Polski), srebrny medalista w 1955 (726 cm), 1958 (769 cm) i 1961 (728 cm), brązowy medalista w 1954 (723 cm) i 1956 (728 cm). W październiku 1955 | + | Mistrz Polski w hali w 1954 (skok na odległość 685 cm), 1956 (696 cm) i 1959 (782 cm, mistrzostwa nieoficjalne). Mistrz Polski na otwartym stadionie w 1957 (764 cm) i 1959 (782 cm – rekord Polski), srebrny medalista w 1955 (726 cm), 1958 (769 cm) i 1961 (728 cm), brązowy medalista w 1954 (723 cm) i 1956 (728 cm). W październiku 1955 został międzynarodowym wicemistrzem Rumunii (742 cm; w 1956 na mistrzostwach Rumunii był piąty). W 1951 mistrz Wybrzeża Zrzeszenia Sportowego Unia, w 1954 mistrz Zrzeszenia Sportowego Spójnia (727 cm – poprawił wówczas rekord życiowy o 3 cm), w 1960 mistrz CRZZ (rekordowy skok na odległość 796 cm uznano za spalony, co wzbudziło kontrowersje – uważano, że piasek przed progiem do odbicia rozsypał się nie od przekroczenia, ale od wstrząsu). <br/><br/> |
Mistrz Wybrzeża w hali w 1954 (660 cm), 1955 (667 cm) i 1958 (714 cm). Mistrz Wybrzeża na otwartym stadionie w 1955 (701 cm), 1958 (700 cm), 1960 (709 cm) i 1961 (716 cm). W 1951 brązowy medalista mistrzostw Wybrzeża (613 cm). W 1958 zdobył tytuł mistrzowski (729 cm) na tzw. mistrzostwach dzielnicowych (okręgów) Gdańsk–Bydgoszcz–Olsztyn–Koszalin, sukces powtórzył w 1959 (760 cm). <br/><br/> | Mistrz Wybrzeża w hali w 1954 (660 cm), 1955 (667 cm) i 1958 (714 cm). Mistrz Wybrzeża na otwartym stadionie w 1955 (701 cm), 1958 (700 cm), 1960 (709 cm) i 1961 (716 cm). W 1951 brązowy medalista mistrzostw Wybrzeża (613 cm). W 1958 zdobył tytuł mistrzowski (729 cm) na tzw. mistrzostwach dzielnicowych (okręgów) Gdańsk–Bydgoszcz–Olsztyn–Koszalin, sukces powtórzył w 1959 (760 cm). <br/><br/> | ||
| − | W 1954 | + | W 1954 na zawodach kontrolnych kadry CRZZ w Spale ustanowił rekord Wybrzeża (725 cm), był też rekordzistą Polski: 12 VIII 1956 podczas zawodów kontrolnych w Spale uzyskał odległość 757 cm, 23 IX 1956 w Zagrzebiu podczas spotkania Jugosławia–Polska – 770 cm, 23 VIII 1959 na Mistrzostwach Polski w Gdańsku – 782 cm. <br/><br/> |
Zwycięzca wielu mitingów, między innymi 29 VI 1951 w Erfurcie (742 cm), w 1960 Memoriału im. Janusza Kusocińskiego (735 cm), 27 II 1955 mitingu halowego w Berlinie (NRD, 695 cm), 1 VI 1955 w Jenie (728 cm), 3 VI 1956 w Zielonej Górze (701 cm – w Pucharze Ziem Nadbałtyckich i Nadodrzańskich), 17 VI 1956 w Gjøvik (Norwegia, 709 cm), 2 X 1957 w Kolonii (726 cm), 30 IX 1958 w Wilnie (725 cm), 17 V 1959 w Algierze (737 cm). <br/><br/> | Zwycięzca wielu mitingów, między innymi 29 VI 1951 w Erfurcie (742 cm), w 1960 Memoriału im. Janusza Kusocińskiego (735 cm), 27 II 1955 mitingu halowego w Berlinie (NRD, 695 cm), 1 VI 1955 w Jenie (728 cm), 3 VI 1956 w Zielonej Górze (701 cm – w Pucharze Ziem Nadbałtyckich i Nadodrzańskich), 17 VI 1956 w Gjøvik (Norwegia, 709 cm), 2 X 1957 w Kolonii (726 cm), 30 IX 1958 w Wilnie (725 cm), 17 V 1959 w Algierze (737 cm). <br/><br/> | ||
W latach 1954–1961 wystąpił 23 razy w reprezentacji Polski (23 starty, osiem zwycięstw indywidualnych). Występował też w nieoficjalnej reprezentacji kraju (między innymi 17 IX 1960 Warszawa–Londyn, 127:74) i w reprezentacji Gdańska, między innymi 28 IX 1958 Kowno–Gdańsk (200:134, wygrał z wynikiem 737 cm), 31 V 1959 Bydgoszcz–Gdańsk–Koszalin (236,5:233:122,5; wygrał z wynikiem 722 cm). <br/><br/> | W latach 1954–1961 wystąpił 23 razy w reprezentacji Polski (23 starty, osiem zwycięstw indywidualnych). Występował też w nieoficjalnej reprezentacji kraju (między innymi 17 IX 1960 Warszawa–Londyn, 127:74) i w reprezentacji Gdańska, między innymi 28 IX 1958 Kowno–Gdańsk (200:134, wygrał z wynikiem 737 cm), 31 V 1959 Bydgoszcz–Gdańsk–Koszalin (236,5:233:122,5; wygrał z wynikiem 722 cm). <br/><br/> | ||
W zawodach rozgrywanych na Wybrzeżu startował także w innych konkurencjach. W 1954 roku był halowym wicemistrzem Wybrzeża w biegu 40 m (5,1), w 1955 na tym samym dystansie halowym mistrzem (5,1). W 1955 na otwartym stadionie był mistrzem Wybrzeża w biegu na 100 m (11,0). W 1954 ustanowił również rekord Wybrzeża w biegu 200 m przez płotki (26,0); między innymi 20 V 1956 roku podczas trójmeczu w Sopocie: Sparta (Spójnia) Gdańsk – Sparta Łódź – Lechia Gdańsk wygrał skok w dal (723 cm) i bieg na 100 m (10,9); w zawodach lekkoatletycznych o mistrzostwo I ligi 28–29 V 1960 wygrał w skoku w dal, bieg na 100 m i był drugi na 200 m; 21 V 1961 na tych samych zawodach wygrał w skoku w dal, był trzeci na 100 m, czwarty w trójskoku; 10 VI 1961 drugi ze sztafetą 4×100 m. W spotkaniu reprezentacji Starogardu Gdańskiego z reprezentacją Kartuz 17 IX 1958 (105:65) wygrał w biegu na 100 m (11,6). <br/><br/> | W zawodach rozgrywanych na Wybrzeżu startował także w innych konkurencjach. W 1954 roku był halowym wicemistrzem Wybrzeża w biegu 40 m (5,1), w 1955 na tym samym dystansie halowym mistrzem (5,1). W 1955 na otwartym stadionie był mistrzem Wybrzeża w biegu na 100 m (11,0). W 1954 ustanowił również rekord Wybrzeża w biegu 200 m przez płotki (26,0); między innymi 20 V 1956 roku podczas trójmeczu w Sopocie: Sparta (Spójnia) Gdańsk – Sparta Łódź – Lechia Gdańsk wygrał skok w dal (723 cm) i bieg na 100 m (10,9); w zawodach lekkoatletycznych o mistrzostwo I ligi 28–29 V 1960 wygrał w skoku w dal, bieg na 100 m i był drugi na 200 m; 21 V 1961 na tych samych zawodach wygrał w skoku w dal, był trzeci na 100 m, czwarty w trójskoku; 10 VI 1961 drugi ze sztafetą 4×100 m. W spotkaniu reprezentacji Starogardu Gdańskiego z reprezentacją Kartuz 17 IX 1958 (105:65) wygrał w biegu na 100 m (11,6). <br/><br/> | ||
Po zakończeniu kariery wyczynowej prowadził w Starogardzie Gdańskim zakład krawiecki. Nadal występował w barwach Startu Starogard, między innymi 18 VII 1963 na międzynarodowym mitingu w Gdańsku wygrał skok w dal (721 cm), 22 IX 1963 wygrał bieg na 100 m podczas IV Spartakiady Miejskiej z Okazji Tysiąclecia, w 1967 sięgnął po tytuł mistrza Polski w skoku w dal Zrzeszenia Sportowego Start. <br/><br/> | Po zakończeniu kariery wyczynowej prowadził w Starogardzie Gdańskim zakład krawiecki. Nadal występował w barwach Startu Starogard, między innymi 18 VII 1963 na międzynarodowym mitingu w Gdańsku wygrał skok w dal (721 cm), 22 IX 1963 wygrał bieg na 100 m podczas IV Spartakiady Miejskiej z Okazji Tysiąclecia, w 1967 sięgnął po tytuł mistrza Polski w skoku w dal Zrzeszenia Sportowego Start. <br/><br/> | ||
| − | W plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] zajął trzecie miejsce w konkursie na najlepszego sportowca Wybrzeża za rok 1956, a drugie za rok 1958. Został odznaczony między innymi brązowym (1957) i srebrnym (1958) medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, medalem „Za Zasługi dla Starogardu” (1994), otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu. Na mocy uchwały Rady Miasta Starogard Gdański z 8 VI 2016 | + | W plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] zajął trzecie miejsce w konkursie na najlepszego sportowca Wybrzeża za rok 1956, a drugie za rok 1958. Został odznaczony między innymi brązowym (1957) i srebrnym (1958) medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, medalem „Za Zasługi dla Starogardu” (1994), otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu. Pośmiertnie, w 2018 roku, odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. Na mocy uchwały Rady Miasta Starogard Gdański z 8 VI 2016 jego imię nosi stadion Włókniarza Starogard przy ul. Harcerskiej. <br/><br/> |
| − | Był żonaty z Gabrielą Marią z domu Lotterhoff. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Był żonaty z Gabrielą Marią z domu Lotterhoff (10 V 1936 – 6 IV 2020 Starogard Gdański). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 10:30, 9 gru 2022
KAZIMIERZ KROPIDŁOWSKI (16 VIII 1931 Starogard Gdański – 20 XII 1998 Starogard Gdański), sportowiec, lekkoatleta (skoczek w dal), wicemistrz Europy, olimpijczyk. Syn Jana i Franciszki Banach. Miał wykształcenie podstawowe, z zawodu był krawcem.
Od 1950 zawodnik SKS Starogard Gdański, początkowo grał w drużynie piłkarskiej juniorów, lekkoatletykę zaczął uprawiać za namową trenera Kazimierza Domańskiego. W 1951 przeszedł do Spójni Gdańsk (do jej koła w Starogardzie Gdańskim: Spójni Starogard). Powołany do służby wojskowej, w 1952 w Szczecinku na zawodach sportowych dywizji, w której służył, zwyciężył w skoku w dal, osiągając doskonały na owe czasy rezultat 620 cm. Przeniesiony do OWKS Zawisza Bydgoszcz, w lipcu 1953 został mistrzem w skoku w dal (655 cm) Pomorskiego (Bydgoskiego) Okręgu Wojskowego, w sierpniu mistrzem Wojska Polskiego (693 cm). W latach 1954–1956 ponownie występował w barwach Spójni (wówczas pod nazwą Sparty) Gdańsk, trenował pod kierunkiem Andrzeja Krzesińskiego. W latach 1957–1959 zawodnik Lekkoatletycznego Klubu Sportowego Sopot (sekcja przeniesiona z gdańskiej Spójni), 1960–1962 ponownie Spójni Gdańsk, 1963–1965 Startu Starogard.
Dwukrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich: w Melbourne w 1956 i w Rzymie w 1960. W Melbourne (24 XI 1956) w eliminacjach (minimum kwalifikacyjne – 715 cm, przekroczyło je trzynastu zawodników) osiągnął odległość 722 cm (dwunasta pozycja po eliminacjach), w finale zajął szóste miejsce z wynikiem 730 cm (zwycięzca – 783 cm). W Rzymie w eliminacjach (minimum 740 cm) skoczył na odległość 733 cm i odpadł z konkursu (zwycięzca – 812 cm).
W 1958 na Mistrzostwach Europy w Sztokholmie w eliminacjach osiągnął odległość 763 cm (minimum kwalifikacyjne 715 cm), w finale (20 sierpnia, w ostatnim skoku) uzyskał wynik 767 cm i zdobył srebrny medal (zwycięzca – 781 cm).
Uczestnik II Międzynarodowych Igrzysk Młodzieży w Warszawie w sierpniu 1955, w eliminacjach był piąty (721 cm), w finale zajął drugie miejsce (724 cm).
Mistrz Polski w hali w 1954 (skok na odległość 685 cm), 1956 (696 cm) i 1959 (782 cm, mistrzostwa nieoficjalne). Mistrz Polski na otwartym stadionie w 1957 (764 cm) i 1959 (782 cm – rekord Polski), srebrny medalista w 1955 (726 cm), 1958 (769 cm) i 1961 (728 cm), brązowy medalista w 1954 (723 cm) i 1956 (728 cm). W październiku 1955 został międzynarodowym wicemistrzem Rumunii (742 cm; w 1956 na mistrzostwach Rumunii był piąty). W 1951 mistrz Wybrzeża Zrzeszenia Sportowego Unia, w 1954 mistrz Zrzeszenia Sportowego Spójnia (727 cm – poprawił wówczas rekord życiowy o 3 cm), w 1960 mistrz CRZZ (rekordowy skok na odległość 796 cm uznano za spalony, co wzbudziło kontrowersje – uważano, że piasek przed progiem do odbicia rozsypał się nie od przekroczenia, ale od wstrząsu).
Mistrz Wybrzeża w hali w 1954 (660 cm), 1955 (667 cm) i 1958 (714 cm). Mistrz Wybrzeża na otwartym stadionie w 1955 (701 cm), 1958 (700 cm), 1960 (709 cm) i 1961 (716 cm). W 1951 brązowy medalista mistrzostw Wybrzeża (613 cm). W 1958 zdobył tytuł mistrzowski (729 cm) na tzw. mistrzostwach dzielnicowych (okręgów) Gdańsk–Bydgoszcz–Olsztyn–Koszalin, sukces powtórzył w 1959 (760 cm).
W 1954 na zawodach kontrolnych kadry CRZZ w Spale ustanowił rekord Wybrzeża (725 cm), był też rekordzistą Polski: 12 VIII 1956 podczas zawodów kontrolnych w Spale uzyskał odległość 757 cm, 23 IX 1956 w Zagrzebiu podczas spotkania Jugosławia–Polska – 770 cm, 23 VIII 1959 na Mistrzostwach Polski w Gdańsku – 782 cm.
Zwycięzca wielu mitingów, między innymi 29 VI 1951 w Erfurcie (742 cm), w 1960 Memoriału im. Janusza Kusocińskiego (735 cm), 27 II 1955 mitingu halowego w Berlinie (NRD, 695 cm), 1 VI 1955 w Jenie (728 cm), 3 VI 1956 w Zielonej Górze (701 cm – w Pucharze Ziem Nadbałtyckich i Nadodrzańskich), 17 VI 1956 w Gjøvik (Norwegia, 709 cm), 2 X 1957 w Kolonii (726 cm), 30 IX 1958 w Wilnie (725 cm), 17 V 1959 w Algierze (737 cm).
W latach 1954–1961 wystąpił 23 razy w reprezentacji Polski (23 starty, osiem zwycięstw indywidualnych). Występował też w nieoficjalnej reprezentacji kraju (między innymi 17 IX 1960 Warszawa–Londyn, 127:74) i w reprezentacji Gdańska, między innymi 28 IX 1958 Kowno–Gdańsk (200:134, wygrał z wynikiem 737 cm), 31 V 1959 Bydgoszcz–Gdańsk–Koszalin (236,5:233:122,5; wygrał z wynikiem 722 cm).
W zawodach rozgrywanych na Wybrzeżu startował także w innych konkurencjach. W 1954 roku był halowym wicemistrzem Wybrzeża w biegu 40 m (5,1), w 1955 na tym samym dystansie halowym mistrzem (5,1). W 1955 na otwartym stadionie był mistrzem Wybrzeża w biegu na 100 m (11,0). W 1954 ustanowił również rekord Wybrzeża w biegu 200 m przez płotki (26,0); między innymi 20 V 1956 roku podczas trójmeczu w Sopocie: Sparta (Spójnia) Gdańsk – Sparta Łódź – Lechia Gdańsk wygrał skok w dal (723 cm) i bieg na 100 m (10,9); w zawodach lekkoatletycznych o mistrzostwo I ligi 28–29 V 1960 wygrał w skoku w dal, bieg na 100 m i był drugi na 200 m; 21 V 1961 na tych samych zawodach wygrał w skoku w dal, był trzeci na 100 m, czwarty w trójskoku; 10 VI 1961 drugi ze sztafetą 4×100 m. W spotkaniu reprezentacji Starogardu Gdańskiego z reprezentacją Kartuz 17 IX 1958 (105:65) wygrał w biegu na 100 m (11,6).
Po zakończeniu kariery wyczynowej prowadził w Starogardzie Gdańskim zakład krawiecki. Nadal występował w barwach Startu Starogard, między innymi 18 VII 1963 na międzynarodowym mitingu w Gdańsku wygrał skok w dal (721 cm), 22 IX 1963 wygrał bieg na 100 m podczas IV Spartakiady Miejskiej z Okazji Tysiąclecia, w 1967 sięgnął po tytuł mistrza Polski w skoku w dal Zrzeszenia Sportowego Start.
W plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” zajął trzecie miejsce w konkursie na najlepszego sportowca Wybrzeża za rok 1956, a drugie za rok 1958. Został odznaczony między innymi brązowym (1957) i srebrnym (1958) medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, medalem „Za Zasługi dla Starogardu” (1994), otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu. Pośmiertnie, w 2018 roku, odznaczony medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. Na mocy uchwały Rady Miasta Starogard Gdański z 8 VI 2016 jego imię nosi stadion Włókniarza Starogard przy ul. Harcerskiej.
Był żonaty z Gabrielą Marią z domu Lotterhoff (10 V 1936 – 6 IV 2020 Starogard Gdański).
