DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA DZIEWCZĄT
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
'''DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA DZIEWCZĄT''' (Mädchenwaisenhaus), przy [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitalu Najświętszej Marii Panny]] na Dolnym Mieście. Powstał z inicjatywy Społecznego Komitetu Pań i Panien (Frauen und Jungfraukomitee), zawiązanego po [[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemiach cholery]] z połowy XIX wieku, z przeznaczeniem dla osieroconych dziewcząt.<br/><br/> | '''DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA DZIEWCZĄT''' (Mädchenwaisenhaus), przy [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitalu Najświętszej Marii Panny]] na Dolnym Mieście. Powstał z inicjatywy Społecznego Komitetu Pań i Panien (Frauen und Jungfraukomitee), zawiązanego po [[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemiach cholery]] z połowy XIX wieku, z przeznaczeniem dla osieroconych dziewcząt.<br/><br/> | ||
| − | W grudniu 1861 | + | W grudniu 1861 Zarząd Szpitala NMP otrzymał zgodę na otwarcie sierocińca. Początkowo mieścił się on w czterech izbach nabytego w 1862 domu przy Schleusengasse 140 (ul. Kieturakisa). 1 I 1865 oddano do użytku pięć pokoi w sąsiednim, zakupionym budynku. Rosnące potrzeby spowodowały konieczność wybudowania nowego budynku. Wybudowany został obok budynku szpitalnego dzięki darowiźnie około 4000 talarów uczynionej przez kupca gdańskiego (w 1844 miał kantor firmy przy Hundegasse 21 (ul. Ogarna)) i taksatora bankowego Roberta Antona Mehlmanna (1812–1884). Oddany do użytku 15 II 1867 przyjął 35 dziewcząt. Zamknięty 1 X 1877 na polecenie władz pruskich (restrykcje wobec Kościoła katolickiego w ramach Kulturkampfu), ponownie otwarty 15 XI 1888 dla 60 podopiecznych, dziewcząt i chłopców. W 1896 chłopców przeniesiono do wybudowanego dla nich budynku przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. IGNACEGO | kościele św. Ignacego]] w Starych Szkotach, dla dziewcząt wybudowano obok szpitala, przy Bastion Bär (ul. Reduta Miś 3/4), nowy gmach z sypialniami, zapleczem sanitarnym i klasami do nauki zawodu, w tym krawieckiego, oddany do użytku 17 XII 1908. Część wychowanek przyuczano do pracy w szpitalach.<br/><br/> |
| − | Działał do października 1945 | + | Działał do października 1945, do 2002 budynek wykorzystywany był przez Medyczne Studium Zawodowe im. PCK (Wydziały Higieny, Stomatologii i Pracowników Socjalnych), następnie opuszczony. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 13:44, 18 lut 2023
DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA DZIEWCZĄT (Mädchenwaisenhaus), przy szpitalu Najświętszej Marii Panny na Dolnym Mieście. Powstał z inicjatywy Społecznego Komitetu Pań i Panien (Frauen und Jungfraukomitee), zawiązanego po epidemiach cholery z połowy XIX wieku, z przeznaczeniem dla osieroconych dziewcząt.
W grudniu 1861 Zarząd Szpitala NMP otrzymał zgodę na otwarcie sierocińca. Początkowo mieścił się on w czterech izbach nabytego w 1862 domu przy Schleusengasse 140 (ul. Kieturakisa). 1 I 1865 oddano do użytku pięć pokoi w sąsiednim, zakupionym budynku. Rosnące potrzeby spowodowały konieczność wybudowania nowego budynku. Wybudowany został obok budynku szpitalnego dzięki darowiźnie około 4000 talarów uczynionej przez kupca gdańskiego (w 1844 miał kantor firmy przy Hundegasse 21 (ul. Ogarna)) i taksatora bankowego Roberta Antona Mehlmanna (1812–1884). Oddany do użytku 15 II 1867 przyjął 35 dziewcząt. Zamknięty 1 X 1877 na polecenie władz pruskich (restrykcje wobec Kościoła katolickiego w ramach Kulturkampfu), ponownie otwarty 15 XI 1888 dla 60 podopiecznych, dziewcząt i chłopców. W 1896 chłopców przeniesiono do wybudowanego dla nich budynku przy kościele św. Ignacego w Starych Szkotach, dla dziewcząt wybudowano obok szpitala, przy Bastion Bär (ul. Reduta Miś 3/4), nowy gmach z sypialniami, zapleczem sanitarnym i klasami do nauki zawodu, w tym krawieckiego, oddany do użytku 17 XII 1908. Część wychowanek przyuczano do pracy w szpitalach.
Działał do października 1945, do 2002 budynek wykorzystywany był przez Medyczne Studium Zawodowe im. PCK (Wydziały Higieny, Stomatologii i Pracowników Socjalnych), następnie opuszczony.
