RATHS JOHANN JACOB, złotnik
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Johann_J._Raths.jpg |thumb| Johann Jacob Raths, kubek, srebro]] | ||
| + | [[File: J._J._Raths.jpg |thumb| Johann Jacob Raths, imbryk]] | ||
[[File:Johann_Jacob_Raths.jpg|thumb|Johann Jacob Raths, srebrna łyżeczka deserowa]] | [[File:Johann_Jacob_Raths.jpg|thumb|Johann Jacob Raths, srebrna łyżeczka deserowa]] | ||
| − | '''JOHANN JACOB RATHS''' (1784 Gdańsk – 1 VIII 1859 Gdańsk), złotnik, | + | '''JOHANN JACOB RATHS''' (1784 Gdańsk – 1 VIII 1859 Gdańsk), złotnik. Wnuk urodzonego w Gdańsku złotnika Wilhelma (7 IX 1699 – 23 XI 1772), który 12 II 1728 wystarał się o [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo tego miasta]]. Syn złotnika Carla Davida Rathsa (7 IV 1736 – 17 IV 1796), od 24 I 1765 posiadającego potwierdzenie gdańskiego obywatelstwa już jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli; 21 czerwca tego roku kupieckie obywatelstwo na tej samej zasadzie uzyskał jego brat Johann Gottlieb), prowadzącego warsztat w wynajętych pomieszczeniach w kamienicy należącej do złotnika [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM, złotnik | Friedricha Wilhelma Sponholtza]] przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników), i jego od 1779 drugiej żony Anny Agaty, córki Salomona Seybrowskiego. Brat jubilera Carla Friedricha Rathsa (1782 Gdańsk – 20 XII 1814 Gdańsk), ucznia mistrza [[ULRICH JOHANN GOTTLIEB, jubiler | Johanna Gottlieba Ulricha]], Dawida Wilhelma, Johanna Eduarda oraz Emilii Christiny (1787 Gdańsk – 1812 Gdańsk), pierwszej żony [[STUMPF CARL, złotnik | Carla Stumpfa]].<br/><br/> |
| − | Uprawnienia mistrzowskie uzyskał w 1811 | + | Uprawnienia mistrzowskie uzyskał w 1811 w pracowni Christiana Wandela. 9 XII 1811 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W latach 1829–1833 i 1836 starszy cechu złotników gdańskich, w 1835 kompan (podstarszy) (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]). <br/><br/> |
| − | W okresie | + | W okresie 1817–1859 jego warsztat wraz ze sklepem mieścił się w nabytej na własność kamienicy przy Goldschmiedegasse 32 (ul. Złotników). Około 1820 używał sygnatury „JR” w owalnym polu, znanej z plakietki wotywnej z kościoła w Pucku, następnie „J.RATHS”. W 1908 odnotowano jego pracę w kościele malborskim. W zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku znajdują się pochodzące z jego warsztatu srebrna plakietka cechu młynarzy i srebrna cukiernica, [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]] posiada srebrną cukiernicę; łyżki stołowe i grawerowany kubek.<br/><br/> |
| − | 9 II 1817 | + | 9 II 1817 ożenił się z Marią Louisą z domu Timm (14 IV 1799 – 17 IX 1866 Gdańsk). Ojciec [[RATHS FERDINAND ROBERT, jubiler | Ferdinanda Roberta]], [[RATHS CARL LEOPOLD, jubiler | Carla Leopolda]], Rudolfa Constantina i Adolfa Gustava.<br/><br/> |
| − | Jego uczniami przez sześć lat (do uzyskania stopnia czeladnika) byli: od 1811 Friedrich Wilhelm Hein, od 1816 Carl Adolf Klein, od 1817 Christian Pott, od 1820 Otto Robert Schultz, od 1823 także wszyscy jego synowie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Jego uczniami przez sześć lat (do uzyskania stopnia czeladnika) byli: od 1811 Friedrich Wilhelm Hein, od 1816 Carl Adolf Klein, od 1817 Christian Pott, od 1820 Otto Robert Schultz, od 1823 także wszyscy jego synowie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 273, 524.<br/> | ||
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 88. <br/> | ||
| + | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 182. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:18, 14 paź 2023
JOHANN JACOB RATHS (1784 Gdańsk – 1 VIII 1859 Gdańsk), złotnik. Wnuk urodzonego w Gdańsku złotnika Wilhelma (7 IX 1699 – 23 XI 1772), który 12 II 1728 wystarał się o obywatelstwo tego miasta. Syn złotnika Carla Davida Rathsa (7 IV 1736 – 17 IV 1796), od 24 I 1765 posiadającego potwierdzenie gdańskiego obywatelstwa już jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli; 21 czerwca tego roku kupieckie obywatelstwo na tej samej zasadzie uzyskał jego brat Johann Gottlieb), prowadzącego warsztat w wynajętych pomieszczeniach w kamienicy należącej do złotnika Friedricha Wilhelma Sponholtza przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników), i jego od 1779 drugiej żony Anny Agaty, córki Salomona Seybrowskiego. Brat jubilera Carla Friedricha Rathsa (1782 Gdańsk – 20 XII 1814 Gdańsk), ucznia mistrza Johanna Gottlieba Ulricha, Dawida Wilhelma, Johanna Eduarda oraz Emilii Christiny (1787 Gdańsk – 1812 Gdańsk), pierwszej żony Carla Stumpfa.
Uprawnienia mistrzowskie uzyskał w 1811 w pracowni Christiana Wandela. 9 XII 1811 otrzymał obywatelstwo Gdańska. W latach 1829–1833 i 1836 starszy cechu złotników gdańskich, w 1835 kompan (podstarszy) (zob. złotnictwo).
W okresie 1817–1859 jego warsztat wraz ze sklepem mieścił się w nabytej na własność kamienicy przy Goldschmiedegasse 32 (ul. Złotników). Około 1820 używał sygnatury „JR” w owalnym polu, znanej z plakietki wotywnej z kościoła w Pucku, następnie „J.RATHS”. W 1908 odnotowano jego pracę w kościele malborskim. W zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku znajdują się pochodzące z jego warsztatu srebrna plakietka cechu młynarzy i srebrna cukiernica, Muzeum Gdańska posiada srebrną cukiernicę; łyżki stołowe i grawerowany kubek.
9 II 1817 ożenił się z Marią Louisą z domu Timm (14 IV 1799 – 17 IX 1866 Gdańsk). Ojciec Ferdinanda Roberta, Carla Leopolda, Rudolfa Constantina i Adolfa Gustava.
Jego uczniami przez sześć lat (do uzyskania stopnia czeladnika) byli: od 1811 Friedrich Wilhelm Hein, od 1816 Carl Adolf Klein, od 1817 Christian Pott, od 1820 Otto Robert Schultz, od 1823 także wszyscy jego synowie.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 273, 524.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 88.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 182.
