STUMPF CARL, złotnik
(Utworzył nową stronę „{{paper}} STUMPF CARL (10 IV 1784 Bickern, k. Rygi – 2 i 1830 Gdańsk), złotnik, syn Johanna Wilhelma (ur. 10 IX 1746 w Brzegu na Dolnym Śląsku). Zawodu uczył ...”) |
|||
| (Nie pokazano 34 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | [[File:2_Carl_Stumpf.jpg|thumb|Renate Concordia Stumpf]] | |
| + | [[File:Carl_Stumpf.jpg|thumb|Carl Stumpf]] | ||
| + | [[File:3_Carl_Stumpf.jpg|thumb|Kamienica przy Goldschmiedegasse 4 (ul. Złotników) w latach 1830–1832, siedziba firmy do 1855]] | ||
| + | [[File:4_Carl_Stumpf.jpg|thumb|Kamienice przy Goldschmiedegasse 3–4 (ul. Złotników) w latach 1862–1877, siedziba firmy do 1900]] | ||
| + | |||
| + | '''CARL STUMPF''' (10 IV 1784 Bickern, koło Rygi – 2 I 1830 Gdańsk), złotnik. Syn miedziorytnika Johanna Wilhelma (ur. 10 IX 1746 w Brzegu na Dolnym Śląsku), który po emigracji ze Śląska był właścicielem wydawnictwa (mapy, widoki, karty do gry) w Baumhof koło Rygi, oraz Anny Marii Hofmann, córki wrocławskiego złotnika. Zawodu uczył się w Rydze, około 1803 uzyskał tytuł czeladnika. W ramach czeladniczej wędrówki przybył w 1804 do Gdańska. Z polecenia cechu został czeladnikiem i opiekunem firmy złotniczej przy Goldschmiedegasse 1097 (u. Złotników 32), prowadzonej przez wdowę po [[RATHS JOHANN JACOB, złotnik | Carlu Davidzie Rathsie]] (7 IV 1736 Gdańsk – 18 IV 1796 Gdańsk). W grudniu 1806 ożenił się z jej córką Emilią Christiną Raths (1787 Gdańsk – 1812 Gdańsk), co ułatwiło mu karierę. W tym samym roku pracował jako czeladnik u [[ELLERHOLTZ EMMANUEL, jubiler | Emmanuela Jacoba Ellerholtza]], w 1807 uzyskał dyplom mistrzowski u złotnika [[ENDE FRIEDRICH WILHELM II, złotnik, jubiler | Friedricha Wilhelma Endego]].<br/><br/> | ||
| + | Od 5 IV 1804 prowadził własny warsztat produkcji użytkowych i artystycznych wyrobów ze złota w kamienicy Rathsów przy Goldschmiedegasse 1097 (ul. Złotników 32), w 1806 otworzył sklep z własnymi wyrobami. W posagu drugiej żony (ślub 12 VI 1814), Renaty Concordii Rathke (12 III 1785 Gdańsk – 20 X 1857 Gdańsk), także córki złotnika, otrzymał kamienicę z warsztatem przy Goldschmiedegasse 1069 (ul. Złotników 4), która (wraz z dokupionymi domami nr 2 i 3) do 1945 stała się siedzibą rodzinnej firmy.<br/><br/> | ||
| + | W latach 1814, 1818 i 1819 był starszym cechu złotników, w 1813 i 1817 kompanem (podstarszym). Jednym z jego uczniów był syn [[STUMPF CARL MORITZ, złotnik | Carl Moritz]], który dyplomem zakończył rozpoczętą w 1811 naukę zawodu. Dyplomów nie uzyskali pozostali jego uczniowie: Valentin Gosewsky (zapisany na naukę w 1807), Albrecht Kleiff (1809), August Wilhelm Dietrich (1811), August Wilhelm Gröning (1811), Johann Jacob (1815), Albert Bielan (1823), August Hiller (1828) i August Friedrich Kauffmann.<br/><br/> | ||
| + | Po jego śmierci wdowa prowadziła warsztat do 1832, następnie 1838 wspólnie z pasierbem Carlem Moritzem.<br/><br/> | ||
| + | Wyroby jego firmy znajdują się w wielu muzeach polskich i zagranicznych, kolekcjach prywatnych, w Gdańsku w [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]], [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]] i [[NARODOWE MUZEUM MORSKIE | Narodowym Muzeum Morskim]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | „Danziger Intelligenzblatt”, nr 3, 5 I 1830, s. 19 (nekrolog).<br/> | ||
| + | ''125 Jahre Stumpf-Danzig. 5. April 1804-1929'', Danzig 1929. <br/> | ||
| + | Abramowicz Mieczysław, Frąckowska Anna, ''Srebra od pokoleń. Zarys dziejów firmy i rodziny Stumfów'', w: ''Gdańscy złotnicy Stumpfowie'', Gdańsk 2019, s. 14–17.<br/> | ||
| + | Rembowska Irena, ''Stumpfowie'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1977, s. 288–289. | ||
Aktualna wersja na dzień 10:18, 12 lip 2024
CARL STUMPF (10 IV 1784 Bickern, koło Rygi – 2 I 1830 Gdańsk), złotnik. Syn miedziorytnika Johanna Wilhelma (ur. 10 IX 1746 w Brzegu na Dolnym Śląsku), który po emigracji ze Śląska był właścicielem wydawnictwa (mapy, widoki, karty do gry) w Baumhof koło Rygi, oraz Anny Marii Hofmann, córki wrocławskiego złotnika. Zawodu uczył się w Rydze, około 1803 uzyskał tytuł czeladnika. W ramach czeladniczej wędrówki przybył w 1804 do Gdańska. Z polecenia cechu został czeladnikiem i opiekunem firmy złotniczej przy Goldschmiedegasse 1097 (u. Złotników 32), prowadzonej przez wdowę po Carlu Davidzie Rathsie (7 IV 1736 Gdańsk – 18 IV 1796 Gdańsk). W grudniu 1806 ożenił się z jej córką Emilią Christiną Raths (1787 Gdańsk – 1812 Gdańsk), co ułatwiło mu karierę. W tym samym roku pracował jako czeladnik u Emmanuela Jacoba Ellerholtza, w 1807 uzyskał dyplom mistrzowski u złotnika Friedricha Wilhelma Endego.
Od 5 IV 1804 prowadził własny warsztat produkcji użytkowych i artystycznych wyrobów ze złota w kamienicy Rathsów przy Goldschmiedegasse 1097 (ul. Złotników 32), w 1806 otworzył sklep z własnymi wyrobami. W posagu drugiej żony (ślub 12 VI 1814), Renaty Concordii Rathke (12 III 1785 Gdańsk – 20 X 1857 Gdańsk), także córki złotnika, otrzymał kamienicę z warsztatem przy Goldschmiedegasse 1069 (ul. Złotników 4), która (wraz z dokupionymi domami nr 2 i 3) do 1945 stała się siedzibą rodzinnej firmy.
W latach 1814, 1818 i 1819 był starszym cechu złotników, w 1813 i 1817 kompanem (podstarszym). Jednym z jego uczniów był syn Carl Moritz, który dyplomem zakończył rozpoczętą w 1811 naukę zawodu. Dyplomów nie uzyskali pozostali jego uczniowie: Valentin Gosewsky (zapisany na naukę w 1807), Albrecht Kleiff (1809), August Wilhelm Dietrich (1811), August Wilhelm Gröning (1811), Johann Jacob (1815), Albert Bielan (1823), August Hiller (1828) i August Friedrich Kauffmann.
Po jego śmierci wdowa prowadziła warsztat do 1832, następnie 1838 wspólnie z pasierbem Carlem Moritzem.
Wyroby jego firmy znajdują się w wielu muzeach polskich i zagranicznych, kolekcjach prywatnych, w Gdańsku w Muzeum Narodowym, Muzeum Gdańska i Narodowym Muzeum Morskim.
Bibliografia:
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 3, 5 I 1830, s. 19 (nekrolog).
125 Jahre Stumpf-Danzig. 5. April 1804-1929, Danzig 1929.
Abramowicz Mieczysław, Frąckowska Anna, Srebra od pokoleń. Zarys dziejów firmy i rodziny Stumfów, w: Gdańscy złotnicy Stumpfowie, Gdańsk 2019, s. 14–17.
Rembowska Irena, Stumpfowie, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1977, s. 288–289.
