DANZIG, korweta (1850)
(uzupelnienie LM (17.04.2020)) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Danzig_korweta_1850.jpg|thumb|Korweta „Danzig”]] | [[File:Danzig_korweta_1850.jpg|thumb|Korweta „Danzig”]] | ||
[[File:Danzig_korweta_18501123.jpg|thumb|Korweta „Danzig”, na podstawie obrazu Lüdera Arenholda (1854 – 1915)]] | [[File:Danzig_korweta_18501123.jpg|thumb|Korweta „Danzig”, na podstawie obrazu Lüdera Arenholda (1854 – 1915)]] | ||
| − | + | [[File: Danzig_korweta_1856.jpg |thumb| Korweta „Danzig” podczas desantu 7 VIII 1856 na marokańskim przylądku Ras Salasat Madari]] | |
| − | '''„DANZIG”''', korweta, pierwszy pruski okręt napędzany silnikiem, parowy bocznokołowiec z ożaglowaniem pomocniczym (trzy maszty). Budowę jednostki, zaprojektowanej przez inżyniera Johna Scotta Russella, planowano w Anglii, jednak decyzją księcia Adalberta von Hohenzollerna, odpowiadającego za rozwój pruskiej floty, została zbudowana jako pierwszy okręt w [[STOCZNIA KRÓLEWSKA | Stoczni Królewskiej]] przez [[KLAWITTER JOHANN WILHELM | Johanna W. Klawittera]] przy współudziale [[DEVRIENT CARL FELIX | Carla Devrienta]]. Do budowy wykorzystano materiały żelazne przywiezione z Anglii, miedziane sprowadzone z Berlina i drewniane pozyskane z okolic Gdańska. Stępkę położono 24 X 1850 | + | '''„DANZIG”''', korweta, pierwszy pruski okręt napędzany silnikiem, parowy bocznokołowiec z ożaglowaniem pomocniczym (trzy maszty). Budowę jednostki, zaprojektowanej przez inżyniera Johna Scotta Russella, planowano w Anglii, jednak decyzją księcia Adalberta von Hohenzollerna, odpowiadającego za rozwój pruskiej floty, została zbudowana jako pierwszy okręt w [[STOCZNIA KRÓLEWSKA | Stoczni Królewskiej]] przez [[KLAWITTER JOHANN WILHELM, właściciel stoczni, radny | Johanna W. Klawittera]] przy współudziale [[DEVRIENT CARL FELIX, właściciel stoczni, radny | Carla Devrienta]]. Do budowy wykorzystano materiały żelazne przywiezione z Anglii, miedziane sprowadzone z Berlina i drewniane pozyskane z okolic Gdańska. Stępkę położono 24 X 1850, okręt zwodowano 13 XI 1851. <br/><br/> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
| class="authorEgTab" | {{author: BŚ}} | | class="authorEgTab" | {{author: BŚ}} | ||
|} <br/> | |} <br/> | ||
| − | W pierwszy rejs, do Anglii, wypłynął 12 VII 1853 | + | W pierwszy rejs, do Anglii, wypłynął 12 VII 1853 – po odbiór uzbrojenia ze stoczni w Deptford (z powodu tzw. wojny krymskiej Anglia nie eksportowała wówczas broni). W latach 1853–1854, w czasie wojny Rosji z Turcją, znajdował się w składzie pruskiej eskadry śródziemnomorskiej stacjonującej w Konstantynopolu, a od kwietnia do czerwca 1854 w Pireusie – z zadaniem ochrony przed rewolucjonistami króla greckiego Ottona I Wittelsbacha. W drodze powrotnej do Gdańska zabrał z wyspy Syra bloki marmuru do berlińskich muzeów. W 1856 jako flagowy okręt księcia Adalberta von Hohenzollerna brał udział w rejsie atlantyckim i po Morzu Śródziemnym. W Cherbourgu wizytował go cesarz Napoleon III. 7 VIII 1856 dwie łodzie z korwety (14 oficerów i 53 marynarzy z księciem Adalbertem włącznie) pod osłoną jej ognia dokonały desantu na marokański przylądek Ras Salasat Madari, podejmując walkę z berberyjskimi piratami (straty: siedmiu poległych – pochowani w Gibraltarze, 22 rannych, w tym książę Adalbert). Następnie okręt służył na Morzu Bałtyckim. Ponieważ z powodu bocznych kół łopatkowych był mało przydatny do działań wojennych (napęd łatwy do uszkodzenia przez przeciwnika), zwłaszcza w warunkach pełnomorskich (różne zanurzenie w wyniku falowania), a drewniany kadłub szybko podlegał procesom gnilnym (tzw. mursz, zgnilizna drewna), w 1860 „Danzig” został przeniesiony do rezerwy. <br/><br/> 1 IX 1862 skreślono go ze służby, w 1864 sprzedano za 56 000 talarów do Wielkiej Brytanii, firmie Dorset and Blyhe; zmienił też nazwę na „Eagle”. W tym samym roku został sprzedany za 186 000 dolarów do Japonii, do szogunatu Tokugawa (na półwyspie Hokkaido), gdzie pod nazwą „Kaiten” („Powrót do nieba”) był wykorzystywany do walki z przemytnikami na wodach wokół Nagasaki. W 1869 pływał pod flagą powołanej właśnie przez zwolenników szogunatu republiki Ezo. Odegrał ważną rolę w końcowej fazie tzw. wojny boshin (wojna między republiką a siłami japońskiego cesarstwa), będąc wówczas okrętem flagowym republiki. W bitwie pod Miyako Bay 6 V 1869 uszkodził trzy okręty przeciwnika. Dzień później, trafiony w maszynownię, osiadł na brzegu w pobliżu miasta Aomori; został spalony przez załogę 20 VI 1869. Przypadkowym świadkiem spalenia była patrolująca okolice pruska korweta SMS „Medusa”, również zbudowana w gdańskiej Stoczni Królewskiej (zob. [[NYMPHE, korweta| „Nymphe”]];[[STOCZNIA KRÓLEWSKA | Stocznia Królewska. Tabela: Okręty zbudowane w Stoczni Królewskiej (1850–1870))]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 15:59, 9 lis 2022
„DANZIG”, korweta, pierwszy pruski okręt napędzany silnikiem, parowy bocznokołowiec z ożaglowaniem pomocniczym (trzy maszty). Budowę jednostki, zaprojektowanej przez inżyniera Johna Scotta Russella, planowano w Anglii, jednak decyzją księcia Adalberta von Hohenzollerna, odpowiadającego za rozwój pruskiej floty, została zbudowana jako pierwszy okręt w Stoczni Królewskiej przez Johanna W. Klawittera przy współudziale Carla Devrienta. Do budowy wykorzystano materiały żelazne przywiezione z Anglii, miedziane sprowadzone z Berlina i drewniane pozyskane z okolic Gdańska. Stępkę położono 24 X 1850, okręt zwodowano 13 XI 1851.
| Wyporność | 1920 ton |
| Długość | 75,66 m |
| Szerokość | 16,5 m |
| Zanurzenie | 4,27 m |
| Moc maszyny | 1800 KM (dwa koła łopatkowe o średnicy 7,75 m) |
| Prędkość pod parą | 11,6 węzła |
| Ożaglowanie | 3 maszty; powierzchnia żagli: 1620 m² |
| Załoga | 220 osób |
| Uzbrojenie | 12 dział gwintowanych 68-funtowych na obracanych lawetach |
W pierwszy rejs, do Anglii, wypłynął 12 VII 1853 – po odbiór uzbrojenia ze stoczni w Deptford (z powodu tzw. wojny krymskiej Anglia nie eksportowała wówczas broni). W latach 1853–1854, w czasie wojny Rosji z Turcją, znajdował się w składzie pruskiej eskadry śródziemnomorskiej stacjonującej w Konstantynopolu, a od kwietnia do czerwca 1854 w Pireusie – z zadaniem ochrony przed rewolucjonistami króla greckiego Ottona I Wittelsbacha. W drodze powrotnej do Gdańska zabrał z wyspy Syra bloki marmuru do berlińskich muzeów. W 1856 jako flagowy okręt księcia Adalberta von Hohenzollerna brał udział w rejsie atlantyckim i po Morzu Śródziemnym. W Cherbourgu wizytował go cesarz Napoleon III. 7 VIII 1856 dwie łodzie z korwety (14 oficerów i 53 marynarzy z księciem Adalbertem włącznie) pod osłoną jej ognia dokonały desantu na marokański przylądek Ras Salasat Madari, podejmując walkę z berberyjskimi piratami (straty: siedmiu poległych – pochowani w Gibraltarze, 22 rannych, w tym książę Adalbert). Następnie okręt służył na Morzu Bałtyckim. Ponieważ z powodu bocznych kół łopatkowych był mało przydatny do działań wojennych (napęd łatwy do uszkodzenia przez przeciwnika), zwłaszcza w warunkach pełnomorskich (różne zanurzenie w wyniku falowania), a drewniany kadłub szybko podlegał procesom gnilnym (tzw. mursz, zgnilizna drewna), w 1860 „Danzig” został przeniesiony do rezerwy.
1 IX 1862 skreślono go ze służby, w 1864 sprzedano za 56 000 talarów do Wielkiej Brytanii, firmie Dorset and Blyhe; zmienił też nazwę na „Eagle”. W tym samym roku został sprzedany za 186 000 dolarów do Japonii, do szogunatu Tokugawa (na półwyspie Hokkaido), gdzie pod nazwą „Kaiten” („Powrót do nieba”) był wykorzystywany do walki z przemytnikami na wodach wokół Nagasaki. W 1869 pływał pod flagą powołanej właśnie przez zwolenników szogunatu republiki Ezo. Odegrał ważną rolę w końcowej fazie tzw. wojny boshin (wojna między republiką a siłami japońskiego cesarstwa), będąc wówczas okrętem flagowym republiki. W bitwie pod Miyako Bay 6 V 1869 uszkodził trzy okręty przeciwnika. Dzień później, trafiony w maszynownię, osiadł na brzegu w pobliżu miasta Aomori; został spalony przez załogę 20 VI 1869. Przypadkowym świadkiem spalenia była patrolująca okolice pruska korweta SMS „Medusa”, również zbudowana w gdańskiej Stoczni Królewskiej (zob. „Nymphe”; Stocznia Królewska. Tabela: Okręty zbudowane w Stoczni Królewskiej (1850–1870)).
