RICKERT HEINRICH II, profesor filozofii
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Heinrich_Rickert_II.jpg|thumb|Heinrich Rickert II]] | [[File:Heinrich_Rickert_II.jpg|thumb|Heinrich Rickert II]] | ||
| − | '''HEINRICH RICKERT II''' (25 V 1863 Gdańsk – 28 VII 1937 Heidelberg), | + | '''HEINRICH RICKERT II''' (25 V 1863 Gdańsk – 28 VII 1937 Heidelberg), profesor filozofii. Syn [[RICKERT HEINRICH I, polityk, honorowy obywatel Gdańska, były patron ulicy | Heinricha Rickerta]]. Uczył się w gdańskim gimnazjum, następnie w Berlinie, studiował filozofię, w 1888 uzyskał doktorat na uniwersytecie w Strasburgu, habilitował się w 1891 na uniwersytecie we Fryburgu. Tam od 1894 profesor filozofii, od 1916 profesor uniwersytetu w Heidelbergu. Był czołowym twórcą tzw. badeńskiej szkoły neokantyzmu w filozofii niemieckiej przełomu XIX i XX wieku. Zajmował się głównie teorią poznania, ogólną teorią wartości oraz teorią kultury i metodologii humanistyki. Zwolennik idiograficznej koncepcji poznania historii. Głoszone przez niego teorie mają obecnie wartość tylko historyczną. Był honorowym doktorem [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. <br/><br/> |
| − | Od 1888 | + | Od 1888 był żonaty z rzeźbiarką Sophie Keibel (1864–1951), córką Hermanna Keibela, właściciela ziemskiego. Miał dwóch synów: Arnolda (1889–1974), rzeźbiarza, profesora w szkole plastycznej Werkkunstschule w Bielefeld, oraz Franza (1904–1991), profesora w Akademie für angewandte Kunst (Akademia Sztuk Stosowanych) w Monachium, specjalizującego się w artystycznej obróbce metali szlachetnych, akcjonariusza gdańskiej spółki wydawniczej [[KAFEMANN OTTO JULIUS, wydawca | Ottona Juliusa Kafemanna]] (wydającej m.in. [[DANZIGER ZEITUNG (II), dziennik | „Danziger Zeitung”]]), żonatego z Gertrudą von Seydlitz-Kurzbach, ojca zmarłej w niemowlęctwie córki Annetty Hedwigi Emilii (17 XII 1912 Gdańsk – 25 II 1913 Gdańsk). <br/><br/> |
| + | W 2013 [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnika Gdańska]] zorganizowała konferencję naukową „Ekonomia, kultura, wartości. U źródeł nauk społecznych oraz nauk o kulturze w 150. rocznicę urodzin Heinricha Rickerta”, poświęconą metodologicznym podstawom ekonomii, nauk społecznych oraz nauk o kulturze. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:02, 20 lip 2024
HEINRICH RICKERT II (25 V 1863 Gdańsk – 28 VII 1937 Heidelberg), profesor filozofii. Syn Heinricha Rickerta. Uczył się w gdańskim gimnazjum, następnie w Berlinie, studiował filozofię, w 1888 uzyskał doktorat na uniwersytecie w Strasburgu, habilitował się w 1891 na uniwersytecie we Fryburgu. Tam od 1894 profesor filozofii, od 1916 profesor uniwersytetu w Heidelbergu. Był czołowym twórcą tzw. badeńskiej szkoły neokantyzmu w filozofii niemieckiej przełomu XIX i XX wieku. Zajmował się głównie teorią poznania, ogólną teorią wartości oraz teorią kultury i metodologii humanistyki. Zwolennik idiograficznej koncepcji poznania historii. Głoszone przez niego teorie mają obecnie wartość tylko historyczną. Był honorowym doktorem Technische Hochschule Danzig.
Od 1888 był żonaty z rzeźbiarką Sophie Keibel (1864–1951), córką Hermanna Keibela, właściciela ziemskiego. Miał dwóch synów: Arnolda (1889–1974), rzeźbiarza, profesora w szkole plastycznej Werkkunstschule w Bielefeld, oraz Franza (1904–1991), profesora w Akademie für angewandte Kunst (Akademia Sztuk Stosowanych) w Monachium, specjalizującego się w artystycznej obróbce metali szlachetnych, akcjonariusza gdańskiej spółki wydawniczej Ottona Juliusa Kafemanna (wydającej m.in. „Danziger Zeitung”), żonatego z Gertrudą von Seydlitz-Kurzbach, ojca zmarłej w niemowlęctwie córki Annetty Hedwigi Emilii (17 XII 1912 Gdańsk – 25 II 1913 Gdańsk).
W 2013 Politechnika Gdańska zorganizowała konferencję naukową „Ekonomia, kultura, wartości. U źródeł nauk społecznych oraz nauk o kulturze w 150. rocznicę urodzin Heinricha Rickerta”, poświęconą metodologicznym podstawom ekonomii, nauk społecznych oraz nauk o kulturze.
