STUMPF ERICH ALBERT MORITZ, złotnik
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | |||
[[File:Erich_Albert_Moritz_Stumpf.jpg|thumb|Erich Albert Moritz Stumpf]] | [[File:Erich_Albert_Moritz_Stumpf.jpg|thumb|Erich Albert Moritz Stumpf]] | ||
[[File:Karafka ze srebra i szkła z firmy Moritz Stumpf Sohn,1888 .JPG|thumb|Karafka ze srebra i szkła z firmy Moritz Stumpf & Sohn, 1888]] | [[File:Karafka ze srebra i szkła z firmy Moritz Stumpf Sohn,1888 .JPG|thumb|Karafka ze srebra i szkła z firmy Moritz Stumpf & Sohn, 1888]] | ||
[[File:Sklepy firmy Moritz Stumpf Sohn przy ul. Długiej, lata 20. XX wieku.JPG|thumb|Sklepy firmy Moritz Stumpf & Sohn przy ul. Długiej, lata 20. XX wieku]] | [[File:Sklepy firmy Moritz Stumpf Sohn przy ul. Długiej, lata 20. XX wieku.JPG|thumb|Sklepy firmy Moritz Stumpf & Sohn przy ul. Długiej, lata 20. XX wieku]] | ||
| − | [[File:Erlich_Albert_Moritz_Stumpf.jpg|thumb|Sklepy firmy Moritz Stumpf & Sohn przy ul. Długiej (z prawej, czerwone witryny) na obrazie [[URTNOWSKI THEODOR BOLESŁAW| Theodora Urtnowskiego]], stanowiącym niegdyś własność firmy]] | + | [[File:Erlich_Albert_Moritz_Stumpf.jpg|thumb|Sklepy firmy Moritz Stumpf & Sohn przy ul. Długiej (z prawej, czerwone witryny) na obrazie [[URTNOWSKI THEODOR BOLESŁAW, artysta malarz, grafik| Theodora Urtnowskiego]], stanowiącym niegdyś własność firmy]] |
| − | '''ERICH ALBERT MORITZ STUMPF''' (14 XI 1877 Gdańsk – 6 IX 1943 Gdańsk-Wrzeszcz), złotnik | + | '''ERICH ALBERT MORITZ STUMPF''' (14 XI 1877 Gdańsk – 6 IX 1943 Gdańsk-Wrzeszcz), złotnik, wnuk [[STUMPF CARL MORITZ, złotnik | Carla Moritza Stumpfa]], syn [[STUMPF ALBERT MORITZ, złotnik| Alberta Moritza]]. Zawodu uczył się w Hanau, Paryżu, Londynie, Monachium i Berlinie, zdobył umiejętności z zakresu złotnictwa, metaloznawstawa, obróbki kamieni szlachetnych, zapoznał się (i później stosował w Gdańsku) z nowymi technologiami, do produkcji w firmie wprowadził także bursztyn. Od 1895 był po ojcu właścicielem i szefem rodzinnej firmy złotniczej, do 1898 wspólnie z siostrą Fridą Marią. W 1900 przeniósł jej siedzibę do wynajętego salonu sprzedaży przy Langgasse 15 (ul. Długa), 30 XI 1903 do zakupionej kamienicy pod nr 30, w 1907 nabył kamienicę nr 29 i połączył partery obu w jeden lokal sklepowy, gdzie firma mieściła się do 1945. W oficynie tego domu znajdowała się wytwórnia wyrobów firmy, zatrudniająca kilkadziesiąt osób. Filia sklepu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) funkcjonowała do 1912. Miał sklep w Sopocie przy Domu Zdrojowym (otwarty w 1904) i we Wrzeszczu przy Am Markt 10, przy ówczesnym rynku (otwarty w 1910), od 1923 przy Haupstrasse 4 (al. Grunwaldzka). W latach 1927–1939 należała do niego także kamienica przy Langgasse 26, którą wynajmował. Od 1912 był właścicielem nowo wybudowanej wilii w Sopocie przy Bulow-Allee 23 (ul. Mickiewicza), sprzedał ją jednak już w 1916 gdańskiemu kupcowi Paulowi Ilgnerowi.<br/><br/> |
| − | Od 1907 do 1912 i w 1939 | + | Od 1907 do 1912 i w 1939 był starszym cechu jubilerów i złotników okręgu gdańskiego. 5 IV 1929 uroczyście obchodził 125-lecie działalności firmy, połączone z uroczystym bankietem w Domu Strzeleckim przy Promenade 7 (ul. 3 Maja) ([[OGRÓD STRZELECKI I DOM STRZELECKI IM. FRYDERYKA WILHELMA| Ogród Strzelecki i Dom Strzelecki im. Fryderyka Wilhelma]]).<br/><br/> |
| − | Podczas I wojny światowej służył na froncie w stopniu majora. Był doktorem honoris causa [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. | + | Podczas I wojny światowej służył na froncie w stopniu majora. Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. Był doktorem honoris causa [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. <br/><br/> |
| − | Zmarł w swojej willi przy Steffensweg 14 (ul. Batorego). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 29 X 1901 był żonaty z Wilhelminą Elisbethą (ur. 2 XI 1881 Gdańsk), córką rentiera Gottlieba Roberta Foedischa, zamieszkałego przy Dominikswall 7 (ul. Wały Jagiellońskie), i Johanny Theresy z domu Mrozek. Syn Karl Heinz działał w branży jubilerskiej w Gdańsku, w 1940–1942 był starszym cechu złotników i wytwórców wyrobów ze srebra okręgu gdańskiego, młodszy Fritz Klaus Jürgen zginął w 1941 w stopniu lejtnanta (w wieku 29 lat) w Afryce Północnej, nie są znane losy syna Hansa (ur. 1904) i córki Brigitty (ur. 1908).<br/><br/> |
| + | Zmarł w swojej willi przy Steffensweg 14 (ul. Batorego). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 675, nr 1044/1901 (akt ślubu).<br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten”, 8 IX 1943 (nekrolog).<br/> | ||
| + | ''125 Jahre Stumpf-Danzig. 5. April 1804-1929'', Danzig 1929. <br/> | ||
| + | Abramowicz Mieczysław, Frąckowska Anna, ''Srebra od pokoleń. Zarys dziejów firmy i rodziny Stumfów'', w: ''Gdańscy złotnicy Stumpfowie'', Gdańsk 2019.<br/> | ||
| + | Rembowska Irena, ''Stumpfowie'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1977, s. 288–290. | ||
Aktualna wersja na dzień 10:47, 12 lip 2024
ERICH ALBERT MORITZ STUMPF (14 XI 1877 Gdańsk – 6 IX 1943 Gdańsk-Wrzeszcz), złotnik, wnuk Carla Moritza Stumpfa, syn Alberta Moritza. Zawodu uczył się w Hanau, Paryżu, Londynie, Monachium i Berlinie, zdobył umiejętności z zakresu złotnictwa, metaloznawstawa, obróbki kamieni szlachetnych, zapoznał się (i później stosował w Gdańsku) z nowymi technologiami, do produkcji w firmie wprowadził także bursztyn. Od 1895 był po ojcu właścicielem i szefem rodzinnej firmy złotniczej, do 1898 wspólnie z siostrą Fridą Marią. W 1900 przeniósł jej siedzibę do wynajętego salonu sprzedaży przy Langgasse 15 (ul. Długa), 30 XI 1903 do zakupionej kamienicy pod nr 30, w 1907 nabył kamienicę nr 29 i połączył partery obu w jeden lokal sklepowy, gdzie firma mieściła się do 1945. W oficynie tego domu znajdowała się wytwórnia wyrobów firmy, zatrudniająca kilkadziesiąt osób. Filia sklepu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) funkcjonowała do 1912. Miał sklep w Sopocie przy Domu Zdrojowym (otwarty w 1904) i we Wrzeszczu przy Am Markt 10, przy ówczesnym rynku (otwarty w 1910), od 1923 przy Haupstrasse 4 (al. Grunwaldzka). W latach 1927–1939 należała do niego także kamienica przy Langgasse 26, którą wynajmował. Od 1912 był właścicielem nowo wybudowanej wilii w Sopocie przy Bulow-Allee 23 (ul. Mickiewicza), sprzedał ją jednak już w 1916 gdańskiemu kupcowi Paulowi Ilgnerowi.
Od 1907 do 1912 i w 1939 był starszym cechu jubilerów i złotników okręgu gdańskiego. 5 IV 1929 uroczyście obchodził 125-lecie działalności firmy, połączone z uroczystym bankietem w Domu Strzeleckim przy Promenade 7 (ul. 3 Maja) ( Ogród Strzelecki i Dom Strzelecki im. Fryderyka Wilhelma).
Podczas I wojny światowej służył na froncie w stopniu majora. Należał do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. Był doktorem honoris causa Technische Hochschule Danzig.
Od 29 X 1901 był żonaty z Wilhelminą Elisbethą (ur. 2 XI 1881 Gdańsk), córką rentiera Gottlieba Roberta Foedischa, zamieszkałego przy Dominikswall 7 (ul. Wały Jagiellońskie), i Johanny Theresy z domu Mrozek. Syn Karl Heinz działał w branży jubilerskiej w Gdańsku, w 1940–1942 był starszym cechu złotników i wytwórców wyrobów ze srebra okręgu gdańskiego, młodszy Fritz Klaus Jürgen zginął w 1941 w stopniu lejtnanta (w wieku 29 lat) w Afryce Północnej, nie są znane losy syna Hansa (ur. 1904) i córki Brigitty (ur. 1908).
Zmarł w swojej willi przy Steffensweg 14 (ul. Batorego).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 675, nr 1044/1901 (akt ślubu).
„Danziger Neueste Nachrichten”, 8 IX 1943 (nekrolog).
125 Jahre Stumpf-Danzig. 5. April 1804-1929, Danzig 1929.
Abramowicz Mieczysław, Frąckowska Anna, Srebra od pokoleń. Zarys dziejów firmy i rodziny Stumfów, w: Gdańscy złotnicy Stumpfowie, Gdańsk 2019.
Rembowska Irena, Stumpfowie, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1977, s. 288–290.
