CRUSEN GEORG, prawnik, sędzia
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''GEORG CRUSEN''' (15 V 1867 Meinersen, powiat Gifhorn koło Hanoweru – 14 XI 1949 Gerlingen koło Stuttgartu), prawnik. W 1886 roku ukończył gimnazjum (Ratsgymnasium) w Hanowerze, następnie studiował prawo na uniwersytetach w Lozannie (1886–1889), Berlinie, Lipsku, Marburgu i Halle, gdzie w 1890 obronił doktorat. W latach 1890–1895 sędzia, 1895–1899 pracownik niemieckiego ministerstwa sprawiedliwości. Od końca 1899 do 1919 w dyspozycji Ministerstwa Spraw Zagranicznych.<br/><br/> | '''GEORG CRUSEN''' (15 V 1867 Meinersen, powiat Gifhorn koło Hanoweru – 14 XI 1949 Gerlingen koło Stuttgartu), prawnik. W 1886 roku ukończył gimnazjum (Ratsgymnasium) w Hanowerze, następnie studiował prawo na uniwersytetach w Lozannie (1886–1889), Berlinie, Lipsku, Marburgu i Halle, gdzie w 1890 obronił doktorat. W latach 1890–1895 sędzia, 1895–1899 pracownik niemieckiego ministerstwa sprawiedliwości. Od końca 1899 do 1919 w dyspozycji Ministerstwa Spraw Zagranicznych.<br/><br/> | ||
| − | W okresie 1900–1902 wykładowca w akademii dla pracowników policji i więziennictwa w Tokio, następnie sędzia w wydzierżawionym w 1897 Cesarstwu Niemieckiemu przez Chiny regionie i porcie wojenno-handlowym Qingdao (Tsingtau), bazie dalekowschodniej floty niemieckiej. Po zajęciu przez wojska japońsko-angielskie w | + | W okresie 1900–1902 wykładowca w akademii dla pracowników policji i więziennictwa w Tokio, następnie sędzia w wydzierżawionym w 1897 Cesarstwu Niemieckiemu przez Chiny regionie i porcie wojenno-handlowym Qingdao (Tsingtau), bazie dalekowschodniej floty niemieckiej. Po zajęciu przez wojska japońsko-angielskie w 1914 tego miasta był pracownikiem konsulatu niemieckiego w Szanghaju. Zajmował się opieką nad kolonią niemiecką w tym mieście i okolicy. Prywatnie znawca muzyki, dawał recitale pianistyczne, dyrygował chórami tworzonymi przez niemieckich mieszkańców Szanghaju.<br/><br/> |
| − | W 1919 | + | W 1919 powrócił z rodziną do Niemiec. Od 1 I 1920 tajny radca w ministerstwie sprawiedliwości. Kierował referatem do spraw rozmów pokojowych i realizacji postanowień traktatu wersalskiego. Od 1 II 1925 do 30 IX 1932 prezydent Sądu Najwyższego i Sądu Krajowego (Obergericht und Landgericht) w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG). Zachował strukturę organizacyjną wprowadzoną przez swojego poprzednika [[KIRCHNER PAUL, prawnik | Paula Kirchnera]], zwiększając tylko liczbę etatów sędziowskich i personelu administracyjnego. Mieszkał w należącej do [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II WMG]] willi w Sopocie przy Büllowallee 11 (ul. Mickiewicza). <br/><br/> |
| − | Po rezygnacji ze stanowiska (jak się przypuszcza z powodów politycznych) przeszedł na emeryturę i powrócił do Niemiec, osiedlając się w Gerlingen, gdzie wybudował sobie dom. Po | + | Po rezygnacji ze stanowiska (jak się przypuszcza z powodów politycznych) przeszedł na emeryturę i powrócił do Niemiec, osiedlając się w Gerlingen, gdzie wybudował sobie dom. Po 1945 do śmierci pracował jako sędzia izby arbitrażowej (Spruchkammer) w Ludwigsburgu.{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 09:13, 19 gru 2022
GEORG CRUSEN (15 V 1867 Meinersen, powiat Gifhorn koło Hanoweru – 14 XI 1949 Gerlingen koło Stuttgartu), prawnik. W 1886 roku ukończył gimnazjum (Ratsgymnasium) w Hanowerze, następnie studiował prawo na uniwersytetach w Lozannie (1886–1889), Berlinie, Lipsku, Marburgu i Halle, gdzie w 1890 obronił doktorat. W latach 1890–1895 sędzia, 1895–1899 pracownik niemieckiego ministerstwa sprawiedliwości. Od końca 1899 do 1919 w dyspozycji Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
W okresie 1900–1902 wykładowca w akademii dla pracowników policji i więziennictwa w Tokio, następnie sędzia w wydzierżawionym w 1897 Cesarstwu Niemieckiemu przez Chiny regionie i porcie wojenno-handlowym Qingdao (Tsingtau), bazie dalekowschodniej floty niemieckiej. Po zajęciu przez wojska japońsko-angielskie w 1914 tego miasta był pracownikiem konsulatu niemieckiego w Szanghaju. Zajmował się opieką nad kolonią niemiecką w tym mieście i okolicy. Prywatnie znawca muzyki, dawał recitale pianistyczne, dyrygował chórami tworzonymi przez niemieckich mieszkańców Szanghaju.
W 1919 powrócił z rodziną do Niemiec. Od 1 I 1920 tajny radca w ministerstwie sprawiedliwości. Kierował referatem do spraw rozmów pokojowych i realizacji postanowień traktatu wersalskiego. Od 1 II 1925 do 30 IX 1932 prezydent Sądu Najwyższego i Sądu Krajowego (Obergericht und Landgericht) w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Zachował strukturę organizacyjną wprowadzoną przez swojego poprzednika Paula Kirchnera, zwiększając tylko liczbę etatów sędziowskich i personelu administracyjnego. Mieszkał w należącej do Senatu II WMG willi w Sopocie przy Büllowallee 11 (ul. Mickiewicza).
Po rezygnacji ze stanowiska (jak się przypuszcza z powodów politycznych) przeszedł na emeryturę i powrócił do Niemiec, osiedlając się w Gerlingen, gdzie wybudował sobie dom. Po 1945 do śmierci pracował jako sędzia izby arbitrażowej (Spruchkammer) w Ludwigsburgu.
