KOSTKA JAN I, kasztelan gdański
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JAN KOSTKA I''' herbu Dąbrowa (około 1529 – 31 V 1581), [[KASZTELAN | kasztelan gdański]]. Syn wojewody chełmińskiego Stanisława, stryj opata oliwskiego [[KOSTKA JAN II | Jana Kostki II]]. Od 1546 | + | '''JAN KOSTKA I''' herbu Dąbrowa (około 1529 – 31 V 1581), [[KASZTELAN | kasztelan gdański]]. Syn wojewody chełmińskiego Stanisława, stryj opata oliwskiego [[KOSTKA JAN II, opat oliwski | Jana Kostki II]]. Od 1546 studiował w Królewcu (Königsberg) i Tybindze (Tübingen), w 1550 rozpoczął służbę na dworze króla polskiego Zygmunta Augusta. W związku z tym otrzymał liczne stanowiska, między innymi w 1554 starosty puckiego, w 1555 podskarbiego pruskiego i skarbnika malborskiego. Mianowany 5 I 1556 kasztelanem gdańskim, skupił swoją działalność na sprawach morskich, realizując politykę króla Zygmunta Augusta. <br/><br/> |
| + | Od 1567 wyłącznie jemu byli podporządkowani królewscy kaprowie (dla których stworzył bazę w Pucku), w 1568 został przewodniczącym [[KOMISJA MORSKA | Komisji Morskiej]], uczestniczył w pracach tzw. [[KOMISJA KARNKOWSKIEGO | komisji Karnkowskiego]]. Dał się poznać jako przeciwnik władz miejskich Gdańska, czego dowodem była pobłażliwość wobec rozbojów kaprów, a także występowanie przeciwko miastu na sejmach. Podczas dwóch pierwszych wolnych elekcji był wymieniany pośród kandydatów do objęcia korony. Podczas [[WOJNA GDAŃSKA Z KRÓLEM POLSKIM STEFANEM BATORYM | wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym]] w 1577 zwolennik obozu królewskiego. Ostatnie lata życia spędził w majątkach na Rusi, pochowany w Jarosławiu. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:40, 4 paź 2022
JAN KOSTKA I herbu Dąbrowa (około 1529 – 31 V 1581), kasztelan gdański. Syn wojewody chełmińskiego Stanisława, stryj opata oliwskiego Jana Kostki II. Od 1546 studiował w Królewcu (Königsberg) i Tybindze (Tübingen), w 1550 rozpoczął służbę na dworze króla polskiego Zygmunta Augusta. W związku z tym otrzymał liczne stanowiska, między innymi w 1554 starosty puckiego, w 1555 podskarbiego pruskiego i skarbnika malborskiego. Mianowany 5 I 1556 kasztelanem gdańskim, skupił swoją działalność na sprawach morskich, realizując politykę króla Zygmunta Augusta.
Od 1567 wyłącznie jemu byli podporządkowani królewscy kaprowie (dla których stworzył bazę w Pucku), w 1568 został przewodniczącym Komisji Morskiej, uczestniczył w pracach tzw. komisji Karnkowskiego. Dał się poznać jako przeciwnik władz miejskich Gdańska, czego dowodem była pobłażliwość wobec rozbojów kaprów, a także występowanie przeciwko miastu na sejmach. Podczas dwóch pierwszych wolnych elekcji był wymieniany pośród kandydatów do objęcia korony. Podczas wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym w 1577 zwolennik obozu królewskiego. Ostatnie lata życia spędził w majątkach na Rusi, pochowany w Jarosławiu.
