DIRCKSEN ERNST, budowniczy
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ERNST DIRCKSEN''' (31 V 1830 Gdańsk – 11 V 1899 Erfurt), budowniczy. Syn Friedricha, nauczyciela gdańskich szkół elementarnych. Uczęszczał do [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkół św. Jana]] i [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | św. Piotra i Pawła]]. Po uzyskaniu stypendium z [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]] studiował w Królewskim Instytucie Przemysłowym w Berlinie. W 1853 | + | '''ERNST DIRCKSEN''' (31 V 1830 Gdańsk – 11 V 1899 Erfurt), budowniczy. Syn Friedricha, nauczyciela gdańskich szkół elementarnych. Uczęszczał do [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkół św. Jana]] i [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | św. Piotra i Pawła]]. Po uzyskaniu stypendium z [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]] studiował w Królewskim Instytucie Przemysłowym w Berlinie. W 1853 otrzymał uprawnienia budowlane. Pracował w ramach stażu w kilku firmach budowlanych, następnie poświęcił się budownictwu kolejowemu.<br/><br/> |
| + | W latach 1859–1867 pracował jako inspektor nadzorujący budownictwo kolejowe w Wielkopolsce i na Śląsku, w czasie wojny prusko-francuskiej (1870–1871) był odpowiedzialny za linie kolejowe w centralnej części frontu. Zbudował 37-kilometrową linię kolejową z Remilly do Pont à Mousson, co przyśpieszyło zdobycie francuskiej twierdzy Metz i zadecydowało o ostatecznej klęsce Francji.<br/><br/> | ||
| + | Od 1874 jako tajny radca zaprojektował i zbudował nowoczesny berliński węzeł kolejowy (wraz z istniejącą obecnie obwodnicą). Podobne rozwiązania techniczne zastosował w budownictwie kolejowym w Erfurcie (od 1890). Kierował z Erfurtu budową nowych linii na całym górzystym terenie Lasu Turyńskiego i w rejonie Frankfurtu nad Odrą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:56, 10 wrz 2022
ERNST DIRCKSEN (31 V 1830 Gdańsk – 11 V 1899 Erfurt), budowniczy. Syn Friedricha, nauczyciela gdańskich szkół elementarnych. Uczęszczał do szkół św. Jana i św. Piotra i Pawła. Po uzyskaniu stypendium z Towarzystwa Pokoju studiował w Królewskim Instytucie Przemysłowym w Berlinie. W 1853 otrzymał uprawnienia budowlane. Pracował w ramach stażu w kilku firmach budowlanych, następnie poświęcił się budownictwu kolejowemu.
W latach 1859–1867 pracował jako inspektor nadzorujący budownictwo kolejowe w Wielkopolsce i na Śląsku, w czasie wojny prusko-francuskiej (1870–1871) był odpowiedzialny za linie kolejowe w centralnej części frontu. Zbudował 37-kilometrową linię kolejową z Remilly do Pont à Mousson, co przyśpieszyło zdobycie francuskiej twierdzy Metz i zadecydowało o ostatecznej klęsce Francji.
Od 1874 jako tajny radca zaprojektował i zbudował nowoczesny berliński węzeł kolejowy (wraz z istniejącą obecnie obwodnicą). Podobne rozwiązania techniczne zastosował w budownictwie kolejowym w Erfurcie (od 1890). Kierował z Erfurtu budową nowych linii na całym górzystym terenie Lasu Turyńskiego i w rejonie Frankfurtu nad Odrą.
