BODENSTEIN JOHANN CHRISTOPH, kupiec senator
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN CHRISTOPH BODENSTEIN''' (23 VII 1750 | + | '''JOHANN CHRISTOPH BODENSTEIN''' (23 VII 1750 Preußisch Friedland (Debrzno) – 29 I 1809 Gdańsk), kupiec, senator [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG). 7 V 1781 za 500 florenów uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W latach 1789–1792 przedstawiciel [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]], od lipca 1807 do śmierci jeden z 14 senatorów [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG), wybrany w pierwszej kolejności w gronie ośmiu najbogatszych gdańszczan.<br/><br/> |
| − | W | + | Właściciel dużej firmy handlu hurtowego zbożem i spichlerzy na Wyspie Spichrzów ([[SPICHLERZE | Spichlerze]]): London (Londyn) przy Hopfengasse 18 (ul. Chmielna), Schwarzer Kater (Czarny Kot) przy ul. Chmielnej 35, Kleine Waage (Mała Waga) przy ul. Chmielnej 55, Schwarzer Ochs (Czarny Wół) przy ul. Chmielnej 90, Zwei Tauben (Dwa Gołąbki) przy Schliefengasse 8 (ul. Ciesielska), Vergoldeter Schlüssel (Pozłacany Kluczyk) przy Turmgasse 5 (ul. Basztowa). W 1793 mieszkał przy Langgasse 365 (ul. Długa 7), w 1797 posiadał też kamienicę przy Ankerschmiedegasse 179 (ul. Kotwiczników 25). Wykorzystując za rządów napoleońskich ciężkie położenie wielu gdańszczan wykupywał należące do nich domy. W 1806 został właścicielem kamienicy przy Brotbänkengasse 4 (ul. Chlebnicka), w latach 1808–1809 kamienic przy Langer Markt 426 (Długi Targ 4), Langgasse 388 (ul. Długa 23) i Jopengasse 557 (ul. Piwna 2) oraz domu czynszowego przy Lastadie 435 (ul. Lastadia 10). Podczas francuskiego panowania sam jednak poniósł straty finansowe, zmuszony był sprzedać swoją kamienicę przy Langgasse 365 (ul. Długa 7) destylatorowi alkoholu Davidowi Jantzenowi, dodatkowo należące do niego spichlerze jesienią 1813 (już po jego śmierci) zostały zniszczone w czasie oblężenia miasta przez wojska rosyjskie, w ostrzale i wywołanym tym pożarze Wyspy Spichrzów. <br/><br/> |
| + | Żonaty był z Marią Gottliebą (1771 – po 1809), córką Chrystiana Friedricha Remusa z Debrzna, bezdzietny. W 1809 wdowa zmuszona była sprzedać kamienicę przy Langer Markt 426 (Długi Targ 4) kupcowi Jamesowi Balfourowi (1770–1849), przy Langgasse 388 (ul. Długa 23) kupcowi Johannowi Jacobowi Haasemu (1780–1831), przy Jopengasse 557 (ul. Piwna 2) Philippowi Jacobowi Albrechtowi ([[ALBRECHT PHILIPP, były patron gdańskiej ulicy | Philipp Albrecht]]). Pozostały majątek, w tym i spalone w 1813 spichlerze, wniosła swojemu drugiemu mężowi Andreasowi Albertowi Hildebrandtowi (1768–1814). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska, sygn. Ms 959 (wykaz spichrzy zniszczonych w 1813).<br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 169.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 45. | ||
Aktualna wersja na dzień 18:44, 11 sie 2024
JOHANN CHRISTOPH BODENSTEIN (23 VII 1750 Preußisch Friedland (Debrzno) – 29 I 1809 Gdańsk), kupiec, senator I Wolnego Miasta Gdańska (WMG). 7 V 1781 za 500 florenów uzyskał kupieckie obywatelstwo Gdańska. W latach 1789–1792 przedstawiciel Kwartału Wysokiego, od lipca 1807 do śmierci jeden z 14 senatorów I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), wybrany w pierwszej kolejności w gronie ośmiu najbogatszych gdańszczan.
Właściciel dużej firmy handlu hurtowego zbożem i spichlerzy na Wyspie Spichrzów ( Spichlerze): London (Londyn) przy Hopfengasse 18 (ul. Chmielna), Schwarzer Kater (Czarny Kot) przy ul. Chmielnej 35, Kleine Waage (Mała Waga) przy ul. Chmielnej 55, Schwarzer Ochs (Czarny Wół) przy ul. Chmielnej 90, Zwei Tauben (Dwa Gołąbki) przy Schliefengasse 8 (ul. Ciesielska), Vergoldeter Schlüssel (Pozłacany Kluczyk) przy Turmgasse 5 (ul. Basztowa). W 1793 mieszkał przy Langgasse 365 (ul. Długa 7), w 1797 posiadał też kamienicę przy Ankerschmiedegasse 179 (ul. Kotwiczników 25). Wykorzystując za rządów napoleońskich ciężkie położenie wielu gdańszczan wykupywał należące do nich domy. W 1806 został właścicielem kamienicy przy Brotbänkengasse 4 (ul. Chlebnicka), w latach 1808–1809 kamienic przy Langer Markt 426 (Długi Targ 4), Langgasse 388 (ul. Długa 23) i Jopengasse 557 (ul. Piwna 2) oraz domu czynszowego przy Lastadie 435 (ul. Lastadia 10). Podczas francuskiego panowania sam jednak poniósł straty finansowe, zmuszony był sprzedać swoją kamienicę przy Langgasse 365 (ul. Długa 7) destylatorowi alkoholu Davidowi Jantzenowi, dodatkowo należące do niego spichlerze jesienią 1813 (już po jego śmierci) zostały zniszczone w czasie oblężenia miasta przez wojska rosyjskie, w ostrzale i wywołanym tym pożarze Wyspy Spichrzów.
Żonaty był z Marią Gottliebą (1771 – po 1809), córką Chrystiana Friedricha Remusa z Debrzna, bezdzietny. W 1809 wdowa zmuszona była sprzedać kamienicę przy Langer Markt 426 (Długi Targ 4) kupcowi Jamesowi Balfourowi (1770–1849), przy Langgasse 388 (ul. Długa 23) kupcowi Johannowi Jacobowi Haasemu (1780–1831), przy Jopengasse 557 (ul. Piwna 2) Philippowi Jacobowi Albrechtowi ( Philipp Albrecht). Pozostały majątek, w tym i spalone w 1813 spichlerze, wniosła swojemu drugiemu mężowi Andreasowi Albertowi Hildebrandtowi (1768–1814).
Bibliografia:
Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska, sygn. Ms 959 (wykaz spichrzy zniszczonych w 1813).
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 169.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 45.
