GRONOWSKI ROBERT HENRYK, piłkarz
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ROBERT HENRYK GRONOWSKI''' (właściwie Gruner | + | '''ROBERT HENRYK GRONOWSKI''' (właściwie Gruner, 5 VIII 1948 przyjął nazwisko Gronowski, 11 VIII 1988 powrócił do rodowego nazwiska Gruner) (13 V 1926 Gliwice – 24 II 1994 Hamburg), piłkarz (napastnik) [[LECHIA | Lechii Gdańsk]]. Brat [[GRONOWSKI HENRYK TEODOR, piłkarz, trener | Henryka Gronowskiego]]. Wychowanek Reichsbahn SG Gleiwitz (Gliwice). 8 VII 1944 wcielony do Wehrmachtu, 5 IV 1945 – 21 XII 1946 w niewoli francuskiej. Po powrocie do Polski grał w Piaście Gliwice. W Gdańsku od wiosny 1949, zatwierdzony do Lechii Gdańsk 25 IV 1949, pierwszy mecz w barwach tego klubu rozegrał 22 V 1949. Występował w Lechii do 1958, rozegrał 121 spotkań w I lidze (obecnej ekstraklasie) (35 bramek) i 70 w II lidze. W listopadzie 1950 oddelegowany decyzją władz Zrzeszenia Budowlani do wzmocnienia I-ligowego zespołu Budowlani Chorzów. Brał udział w spotkaniach tego klubu z CWKS Warszawa (5 listopada, 1:0, strzelił nieuznaną bramkę), ze Związkowcem Kraków (12 listopada; 6:1, bramka) i z Górnikiem Bytom (19 listopada, 1:2). <br/><br/> |
| − | 29 XI 1953 zagrał w Tiranie w pierwszej reprezentacji Polski przeciwko Albanii 0:2. Występował też w nieoficjalnej reprezentacji Polski: 2 VII 1952 | + | 29 XI 1953 zagrał w Tiranie w pierwszej reprezentacji Polski przeciwko Albanii 0:2. Występował też w nieoficjalnej reprezentacji Polski: 2 VII 1952 w Lublinie Reprezentacja I Ligi Polskiej – FAC Wiedeń 0:4, 7 IV 1955 we Wrocławiu Kadra Polski – White Star (II liga Szwajcaria) 3:3 (bramka), 20 V 1955 w Toruniu Kadra Polski B – Reprezentacja Pomorza 4:0 (bramka), 26 VI 1956 w Rzeszowie Polska B – Bułgaria B 1:1 (1:1) (asysta), 4 X 1956 w Warszawie Polska B – AFC Belo Horizonte (Brazylia) 2:2 (2:1), 7 X 1956 w Warszawie Polska B – Francja B 1:1. Grał w reprezentacji Wybrzeża (Gdańska): 16 VI 1949 Gdańsk – Warszawa 4:3; 4 VI 1950 Gdańsk – Szczecin 6:0 (strzelił trzy bramki), 8 X 1950 Łódź – Gdańsk 3:2 (bramka), 22 VII 1950 Gdańsk – Kadra Narodowa Polski 4:3; 30 VIII 1953 Gdańsk – Ruda Hvezda Bratysława (wicemistrz CSRS) 2:3 (bramka), 31 V 1959 Gdańsk – Poznań 2:2. <br/><br/> |
| − | W latach 1959–1960 grał w [[POLONIA | Polonii Gdańsk]], w II lidze w 1959 strzelił osiem bramek (najwięcej w drużynie), następnie szkolił w tym klubie młodzież. Wyjechał do Australii, był grającym trenerem Polonii Melbourne. Po powrocie od sierpnia 1966 trener Lechii (II liga), od stycznia 1967 trener rezerw Lechii (III liga), w 1971 | + | W latach 1959–1960 grał w [[POLONIA GDAŃSK, klub sportowy | Polonii Gdańsk]], w II lidze w 1959 strzelił osiem bramek (najwięcej w drużynie), następnie szkolił w tym klubie młodzież. Wyjechał do Australii, w latach 1961–1962 był grającym trenerem Polonii Melbourne, |
| + | w 1962–1963 Polonii Sydney. Po powrocie od sierpnia 1966 trener Lechii (II liga), od stycznia 1967 trener rezerw Lechii (III liga), w 1971 trener Wisły Tczew. Pod koniec lat 80. XX wieku wyjechał do Niemiec, mieszkał w Hamburgu. Pochowany na cmentarzu w Hamburgu-Bergedorf. 22 VI 2003 uhonorowany w Alei Gwiazd na stadionie przy ul. Traugutta 29. <br/><br/> | ||
| + | Dziadek Jakuba (ur. 8 IV 1983 Puck), także piłkarza (napastnik), zawodnika m.in. Lechii Gdańsk (2003–2004, 2005–2006). {{author: PCH}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:19, 6 paź 2024
ROBERT HENRYK GRONOWSKI (właściwie Gruner, 5 VIII 1948 przyjął nazwisko Gronowski, 11 VIII 1988 powrócił do rodowego nazwiska Gruner) (13 V 1926 Gliwice – 24 II 1994 Hamburg), piłkarz (napastnik) Lechii Gdańsk. Brat Henryka Gronowskiego. Wychowanek Reichsbahn SG Gleiwitz (Gliwice). 8 VII 1944 wcielony do Wehrmachtu, 5 IV 1945 – 21 XII 1946 w niewoli francuskiej. Po powrocie do Polski grał w Piaście Gliwice. W Gdańsku od wiosny 1949, zatwierdzony do Lechii Gdańsk 25 IV 1949, pierwszy mecz w barwach tego klubu rozegrał 22 V 1949. Występował w Lechii do 1958, rozegrał 121 spotkań w I lidze (obecnej ekstraklasie) (35 bramek) i 70 w II lidze. W listopadzie 1950 oddelegowany decyzją władz Zrzeszenia Budowlani do wzmocnienia I-ligowego zespołu Budowlani Chorzów. Brał udział w spotkaniach tego klubu z CWKS Warszawa (5 listopada, 1:0, strzelił nieuznaną bramkę), ze Związkowcem Kraków (12 listopada; 6:1, bramka) i z Górnikiem Bytom (19 listopada, 1:2).
29 XI 1953 zagrał w Tiranie w pierwszej reprezentacji Polski przeciwko Albanii 0:2. Występował też w nieoficjalnej reprezentacji Polski: 2 VII 1952 w Lublinie Reprezentacja I Ligi Polskiej – FAC Wiedeń 0:4, 7 IV 1955 we Wrocławiu Kadra Polski – White Star (II liga Szwajcaria) 3:3 (bramka), 20 V 1955 w Toruniu Kadra Polski B – Reprezentacja Pomorza 4:0 (bramka), 26 VI 1956 w Rzeszowie Polska B – Bułgaria B 1:1 (1:1) (asysta), 4 X 1956 w Warszawie Polska B – AFC Belo Horizonte (Brazylia) 2:2 (2:1), 7 X 1956 w Warszawie Polska B – Francja B 1:1. Grał w reprezentacji Wybrzeża (Gdańska): 16 VI 1949 Gdańsk – Warszawa 4:3; 4 VI 1950 Gdańsk – Szczecin 6:0 (strzelił trzy bramki), 8 X 1950 Łódź – Gdańsk 3:2 (bramka), 22 VII 1950 Gdańsk – Kadra Narodowa Polski 4:3; 30 VIII 1953 Gdańsk – Ruda Hvezda Bratysława (wicemistrz CSRS) 2:3 (bramka), 31 V 1959 Gdańsk – Poznań 2:2.
W latach 1959–1960 grał w Polonii Gdańsk, w II lidze w 1959 strzelił osiem bramek (najwięcej w drużynie), następnie szkolił w tym klubie młodzież. Wyjechał do Australii, w latach 1961–1962 był grającym trenerem Polonii Melbourne,
w 1962–1963 Polonii Sydney. Po powrocie od sierpnia 1966 trener Lechii (II liga), od stycznia 1967 trener rezerw Lechii (III liga), w 1971 trener Wisły Tczew. Pod koniec lat 80. XX wieku wyjechał do Niemiec, mieszkał w Hamburgu. Pochowany na cmentarzu w Hamburgu-Bergedorf. 22 VI 2003 uhonorowany w Alei Gwiazd na stadionie przy ul. Traugutta 29.
Dziadek Jakuba (ur. 8 IV 1983 Puck), także piłkarza (napastnik), zawodnika m.in. Lechii Gdańsk (2003–2004, 2005–2006).
