MATYNIA JÓZEF, dziennikarz radiowy
(wstawienie ilustracji (e-mail z 22.07.2019)) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:Józef_Matynia.jpg|thumb|Józef Matynia jako więzień KL Auschwitz]] | [[File:Józef_Matynia.jpg|thumb|Józef Matynia jako więzień KL Auschwitz]] | ||
| − | + | [[File: 2_Józef_Matynia.jpg |thumb| Józef Matynia]] | |
| − | '''JÓZEF MATYNIA''' (26 X 1919 Borkowice, województwo kieleckie – 1 III 2012 Sopot), dziennikarz radiowy, historyk. Maturę zdał w 1938 roku. W czasie wojny, po wykryciu grupy konspiracyjnej Szarych Szeregów w Pułtusku, od początku marca 1941 przebywał w KL Auschwitz. Przeżył transport więźniów do Buchenwaldu w marcu 1943 roku i marsz śmierci do Dachau w kwietniu 1945. W 1951 | + | '''JÓZEF MATYNIA''' (26 X 1919 Borkowice, województwo kieleckie – 1 III 2012 Sopot), dziennikarz radiowy, historyk. Maturę zdał w 1938 roku. W czasie wojny, po wykryciu grupy konspiracyjnej Szarych Szeregów w Pułtusku, od początku marca 1941 przebywał w KL Auschwitz. Przeżył transport więźniów do Buchenwaldu w marcu 1943 roku i marsz śmierci do Dachau w kwietniu 1945.<br/><br/> |
| + | W 1951 absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, od 1969 doktor nauk humanistycznych (historia) na podstawie pracy o [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], obronionej w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] (promotor: [[DREWNIAK BOGUSŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | prof. Bogusław Drewniak]]). Od 1950 dyrektor i redaktor naczelny rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu. We wrześniu 1954 przeniesiony na to samo stanowisko w [[RADIO GDAŃSK | Radiu Gdańsk]]. W lutym 1957 został kierownikiem redakcji ekonomiczno-społecznej, a następnie redakcji audycji dla wsi. W czerwcu 1977 roku z powodu pogarszającego się stanu zdrowia przeszedł na wcześniejszą emeryturę.<br/><br/> | ||
| + | Autor ponad 240 reportaży o charakterze historyczno-dokumentalnym, stworzył cykliczne audycje radiowe, między innymi magazyny „Ludziom godnym uznania”, „Aktualności dla wsi”. Wiceprzewodniczący Zarządu Głównego Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem, od 1984 roku redaktor „Biuletynu Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem”. Opublikował książki ''Na szlakach walki i męczeństwa województwa gdańskiego'' (1967), ''Młodość utracona za drutami'' (2011) i inne.<br/><br/> | ||
| + | Laureat Bursztynowego Mikrofonu za cykl audycji o powojennym dwudziestoleciu Wybrzeża (1964), trzykrotnie zdobywał nagrody za audycje o tematyce pamięci narodowej, kilkakrotnie nagrody klubowe Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za audycje o tematyce wiejskiej. Po 1945 roku członek związków kombatanckich. Od 1982 w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (po 1989 Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej). Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1970), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Medalem Oświęcimskim (1985), Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” z Rozetą z Mieczami (1988; harcerz od 1932 roku, stopień harcmistrza). {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 22:49, 6 gru 2022
JÓZEF MATYNIA (26 X 1919 Borkowice, województwo kieleckie – 1 III 2012 Sopot), dziennikarz radiowy, historyk. Maturę zdał w 1938 roku. W czasie wojny, po wykryciu grupy konspiracyjnej Szarych Szeregów w Pułtusku, od początku marca 1941 przebywał w KL Auschwitz. Przeżył transport więźniów do Buchenwaldu w marcu 1943 roku i marsz śmierci do Dachau w kwietniu 1945.
W 1951 absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, od 1969 doktor nauk humanistycznych (historia) na podstawie pracy o obozie Stutthof, obronionej w Wyższej Szkole Pedagogicznej (promotor: prof. Bogusław Drewniak). Od 1950 dyrektor i redaktor naczelny rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu. We wrześniu 1954 przeniesiony na to samo stanowisko w Radiu Gdańsk. W lutym 1957 został kierownikiem redakcji ekonomiczno-społecznej, a następnie redakcji audycji dla wsi. W czerwcu 1977 roku z powodu pogarszającego się stanu zdrowia przeszedł na wcześniejszą emeryturę.
Autor ponad 240 reportaży o charakterze historyczno-dokumentalnym, stworzył cykliczne audycje radiowe, między innymi magazyny „Ludziom godnym uznania”, „Aktualności dla wsi”. Wiceprzewodniczący Zarządu Głównego Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem, od 1984 roku redaktor „Biuletynu Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem”. Opublikował książki Na szlakach walki i męczeństwa województwa gdańskiego (1967), Młodość utracona za drutami (2011) i inne.
Laureat Bursztynowego Mikrofonu za cykl audycji o powojennym dwudziestoleciu Wybrzeża (1964), trzykrotnie zdobywał nagrody za audycje o tematyce pamięci narodowej, kilkakrotnie nagrody klubowe Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za audycje o tematyce wiejskiej. Po 1945 roku członek związków kombatanckich. Od 1982 w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (po 1989 Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej). Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1970), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Medalem Oświęcimskim (1985), Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” z Rozetą z Mieczami (1988; harcerz od 1932 roku, stopień harcmistrza).
