ORGANY KOŚCIOŁA ŚW. MIKOŁAJA
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ORGANY [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | KOŚCIOŁA ŚW. MIKOŁAJA]]'''. Jedyne z gdańskich wielkich organów, które przetrwały zniszczenia II wojny światowej w pierwotnej lokalizacji (nie zdemontowane i nie wywiezione z Gdańska). Dawniej uważane za jedne z najlepszych organów gdańskich. Pośrednio o obecności organów w kościele już w XV wieku dowodzi powołanie 29 IX 1450 na urząd organisty dominikanina ze Słupska, Georga Sweythyna. Kolejnymi wzmiankowanymi w źródłach organistami byli: brat Peter (około 1461), Paul Valentin (świecki organista, około 1590), o. Adam (1631), o. Dominik (od maja 1635), o. Jacek Polsinger (1665?), o. Jacek (od sierpnia 1668), o. Damazy Walter (około 1708–1722), o. Alan Płachta (około 1753), o. Lambert Liszner (1769–1790), o. Antonin Lipski (od 1785 pomocnik, potem od 1792), Witt (świecki organista, XVIII wiek). O grze organowej w kościele wzmiankuje między innymi w swoich pamiętnikach [[OGIER CHARLES | Charles Ogier]]. <br/><br/> | + | [[File: Kościół_św._Mikołaja,_organy.jpg | thumb| Organy kościoła św. Mikołaja, 2018]] |
| − | Do XVIII wieku brak informacji o instrumentach. Dopiero podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska w 1734 roku]] wspomniano, że w wyniku bombardowania miasta i kościoła zniszczono nowe organy, będące jeszcze w trakcie budowy. Do 1813 roku inny instrument mieścił się także w kaplicy św. Urszuli. W 1755 | + | '''ORGANY [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | KOŚCIOŁA ŚW. MIKOŁAJA]]'''. Jedyne z gdańskich wielkich organów, które przetrwały zniszczenia II wojny światowej w pierwotnej lokalizacji (nie zdemontowane i nie wywiezione z Gdańska). Dawniej uważane za jedne z najlepszych organów gdańskich. Pośrednio o obecności organów w kościele już w XV wieku dowodzi powołanie 29 IX 1450 na urząd organisty dominikanina ze Słupska, Georga Sweythyna. Kolejnymi wzmiankowanymi w źródłach organistami byli: brat Peter (około 1461), Paul Valentin (świecki organista, około 1590), o. Adam (1631), o. Dominik (od maja 1635), Albrecht (Albertus) Nowogorski (świecki organista, 1641–1652), o. Jacek Polsinger (1665?), o. Jacek (od sierpnia 1668), Daniel Scharff (świecki organista, XVII wiek?), o. Damazy Walter (około 1708–1722), o. Alan Płachta (około 1753), o. Lambert Liszner (1769–1790), o. Antonin Lipski (od 1785 pomocnik, potem od 1792), Witt (świecki organista, XVIII wiek). O grze organowej w kościele wzmiankuje między innymi w swoich pamiętnikach [[OGIER CHARLES, dyplomata, literat | Charles Ogier]]. <br/><br/> |
| − | Po II wojnie światowej instrument był wielokrotnie remontowany przez Zbigniewa Zająca z Gdańska, po 1960 naprawy były dokonywane między innymi przez Fryderyka Szwarca z Gdańska oraz E. Penkałę ze Stanowic koło Rybnika. Roman Przytulski wykonał | + | Do XVIII wieku brak informacji o instrumentach. Dopiero podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska w 1734 roku]] wspomniano, że w wyniku bombardowania miasta i kościoła zniszczono nowe organy, będące jeszcze w trakcie budowy. Do 1813 roku inny instrument mieścił się także w kaplicy św. Urszuli. W 1755 [[RHODE JOHANN FRIEDRICH, organmistrz, fortepianmistrz | Johann Friedrich Rhode]] lub [[DALITZ FRIEDRICH RUDOLPH, budowniczy organów i fortepianów | Friedrich Rudolph Dalitz]] wybudował nowe wielkie organy na zachodniej ścianie nawy głównej (wcześniej mieściły się na północnej ścianie, między dwoma wejściowymi drzwiami prowadzącymi do nieistniejącego już klasztoru). Instrument posiadał jeden manuał, pedał, 25 głosów, rokokowy prospekt (zachowany). W 1788 roku dodano drugi manuał. W 1846 roku ograny poddano naprawie, w 1866 Friedrich Wilhelm Kaltschmidt ze Szczecina wykonał gruntowny remont i rozbudowę (dodano trzeci manuał). W 1907 i w 1932 firma Goebel z Królewca i Gdańska rozbudowała i usprawniła instrument (między innymi przebudowa traktury na pneumatyczną), a także zmian w prospekcie: górna partia (Kronpositiv) została przeniesiona do nawy bocznej po stronie wschodniej (siedem ostatnich rejestrów Manuału I). <br/><br/> |
| + | Po II wojnie światowej instrument był wielokrotnie remontowany przez Zbigniewa Zająca z Gdańska, po 1960 naprawy były dokonywane między innymi przez Fryderyka Szwarca z Gdańska (naprawiał rejestr Rohrflöte (flet rurowy), miechy i wiatrownice) oraz E. Penkałę ze Stanowic koło Rybnika (naprawiał rejestr Dulcian). Roman Przytulski wykonał stół gry wolno stojący i powiększył klawiaturę pedałową o pięć klawiszów. W latach siedemdziesiątych XX wieku podjęto decyzję o demontażu i gruntownym remoncie instrumentu, a także rekonstrukcji dyspozycji do stanu z XVIII wieku. Pracami kierował prof. Jan Jargoń z Akademii Muzycznej w Krakowie, wykonawcą było [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków w Gdańsku]] oraz dwie firmy organmistrzowskie: Hamera z Hanoweru oraz Truszczyńskiego z Warszawy. Organy oddane do użytku w 1977 posiadają 35 głosów, dwa manuały, pedał, trakturę mechaniczną z wiatrownicami zasuwowo-klapowymi, klawiaturami wbudowanymi w przednią ścianę szafy. Przywrócono także pierwotny kształt prospektu (sprzed 1932). {{author: ALL}} <br/><br/> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
| − | |+ Organy kościoła św. Mikołaja – porównanie dyspozycji <br/>z około 1800 | + | |+ Organy kościoła św. Mikołaja – porównanie dyspozycji <br/>z około 1800 i współczesnej |
|- | |- | ||
| − | ! style="width: 160px" | Około 1800 | + | ! style="width: 160px" | Około 1800 <br/> (za J. E. Eggertem) |
! style="width: 160px" | 1977 rok | ! style="width: 160px" | 1977 rok | ||
|- | |- | ||
| Linia 164: | Linia 165: | ||
|- | |- | ||
| class="authorEgTab" | {{author: ALL}} | | class="authorEgTab" | {{author: ALL}} | ||
| − | |} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | + | |} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Popinigis Danuta, ''Forschungsstand und Forschungsperspektiven zum Thema Orgelbau, Orgelmusik und Organisten in Danzig im 17. Jahrhundert'', w: ''Orgelbau, Orgelmusik und Organisten des Ostseeraums im 17. und 19. Jahrhundert'', Frankfurt am Main 2006, s. 14.<br/> | ||
| + | Rauschning Hermann, ''Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen'', Danzig 1931, s. 213, 217.<br/> | ||
| + | Simson Paul, ''Geschichte der Stadt Danzig'', Gdańsk 1918, Bd. II, s. 427. | ||
Aktualna wersja na dzień 17:20, 19 gru 2022
ORGANY KOŚCIOŁA ŚW. MIKOŁAJA. Jedyne z gdańskich wielkich organów, które przetrwały zniszczenia II wojny światowej w pierwotnej lokalizacji (nie zdemontowane i nie wywiezione z Gdańska). Dawniej uważane za jedne z najlepszych organów gdańskich. Pośrednio o obecności organów w kościele już w XV wieku dowodzi powołanie 29 IX 1450 na urząd organisty dominikanina ze Słupska, Georga Sweythyna. Kolejnymi wzmiankowanymi w źródłach organistami byli: brat Peter (około 1461), Paul Valentin (świecki organista, około 1590), o. Adam (1631), o. Dominik (od maja 1635), Albrecht (Albertus) Nowogorski (świecki organista, 1641–1652), o. Jacek Polsinger (1665?), o. Jacek (od sierpnia 1668), Daniel Scharff (świecki organista, XVII wiek?), o. Damazy Walter (około 1708–1722), o. Alan Płachta (około 1753), o. Lambert Liszner (1769–1790), o. Antonin Lipski (od 1785 pomocnik, potem od 1792), Witt (świecki organista, XVIII wiek). O grze organowej w kościele wzmiankuje między innymi w swoich pamiętnikach Charles Ogier.
Do XVIII wieku brak informacji o instrumentach. Dopiero podczas oblężenia Gdańska w 1734 roku wspomniano, że w wyniku bombardowania miasta i kościoła zniszczono nowe organy, będące jeszcze w trakcie budowy. Do 1813 roku inny instrument mieścił się także w kaplicy św. Urszuli. W 1755 Johann Friedrich Rhode lub Friedrich Rudolph Dalitz wybudował nowe wielkie organy na zachodniej ścianie nawy głównej (wcześniej mieściły się na północnej ścianie, między dwoma wejściowymi drzwiami prowadzącymi do nieistniejącego już klasztoru). Instrument posiadał jeden manuał, pedał, 25 głosów, rokokowy prospekt (zachowany). W 1788 roku dodano drugi manuał. W 1846 roku ograny poddano naprawie, w 1866 Friedrich Wilhelm Kaltschmidt ze Szczecina wykonał gruntowny remont i rozbudowę (dodano trzeci manuał). W 1907 i w 1932 firma Goebel z Królewca i Gdańska rozbudowała i usprawniła instrument (między innymi przebudowa traktury na pneumatyczną), a także zmian w prospekcie: górna partia (Kronpositiv) została przeniesiona do nawy bocznej po stronie wschodniej (siedem ostatnich rejestrów Manuału I).
Po II wojnie światowej instrument był wielokrotnie remontowany przez Zbigniewa Zająca z Gdańska, po 1960 naprawy były dokonywane między innymi przez Fryderyka Szwarca z Gdańska (naprawiał rejestr Rohrflöte (flet rurowy), miechy i wiatrownice) oraz E. Penkałę ze Stanowic koło Rybnika (naprawiał rejestr Dulcian). Roman Przytulski wykonał stół gry wolno stojący i powiększył klawiaturę pedałową o pięć klawiszów. W latach siedemdziesiątych XX wieku podjęto decyzję o demontażu i gruntownym remoncie instrumentu, a także rekonstrukcji dyspozycji do stanu z XVIII wieku. Pracami kierował prof. Jan Jargoń z Akademii Muzycznej w Krakowie, wykonawcą było Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków w Gdańsku oraz dwie firmy organmistrzowskie: Hamera z Hanoweru oraz Truszczyńskiego z Warszawy. Organy oddane do użytku w 1977 posiadają 35 głosów, dwa manuały, pedał, trakturę mechaniczną z wiatrownicami zasuwowo-klapowymi, klawiaturami wbudowanymi w przednią ścianę szafy. Przywrócono także pierwotny kształt prospektu (sprzed 1932).
| Około 1800 (za J. E. Eggertem) |
1977 rok |
|---|---|
| Manual | Manuał I |
| Bourdun 16’ | Bourdun 16’ |
| Principal 8’ | Pryncypał 8’ |
| Flaut allamande 8’ | Flet rurkowy 8’ |
| Flaut douse 8’ | Viola 4’ |
| Flaut traverse 4’ | Oktawa 4’ |
| Octava 4’ | Flet 2 2/3’ |
| Rohrflӧt 4’ | Nasard 2’ |
| Spiel Flӧt 2’ | Oktawa 1 3/5’ |
| Octava 2’ | Tercja |
| Waldflӧte | Mixtura 6x 16’ |
| Mixtur 6fach 16’ | Fagot 8’ |
| Dulcian 8’ | Trompet |
| Trompet | |
| Ober-Werck (1788?) | Manuał II |
| Flӧt major 8’ | Quintadena 8’ |
| Fugar Flӧt 8’ | Flet drewniany 8’ |
| Quintadӧna 8’ | Salicjonał 8’ |
| Principal 4’ | Bifra 4’ |
| Flӧt minor 4’ | Praestant 4’ |
| Octava 2’ | Flet prosty 2’ |
| Bauerflӧt 2’ | Róg nocny 1 1/3’ |
| Mixtur 3fach 8’ | Quinta |
| Hoboe | Sesquialtera 2x 16’ |
| Acuta 4-6x 8’ | |
| Dulcian | |
| Regał | |
| Pedał | Pedał |
| Principal 16’ + | Subcontra 32’ |
| Violono 16’+ | Pryncypał 16’ |
| Subbaß 16’ | Subbass 15’ |
| Bourdun 16’ + | Oktawa 8’ |
| Quintadӧna 16’ | Gemshorn 8’ |
| Quinta 12’ + | Oktawa 4’ |
| Octava 8’ | Flet polny 2’ |
| Spielflӧt 8’ | Mixtura 6x |
| Hollflӧt 8’+ | Alikwoty 3x |
| Viol di Gamba 8’+ | Puzon 16’ |
| Salicinal 8’ | Trompet 8’ |
| Octava 4’ | |
| Bauer Flӧt 4’ | |
| Octava 2’ | |
| Mixtur 6’ [=fach] | |
| Posaune 16’ | |
| Trompet 8’ | |
| Cornetto 2’ | |
| Neubezünge | |
| Timpani 16’ | |
| Manualkoppel | |
| Manuale C-c[‘’’], Ped. C-d[‘], | |
| 6 Bälge | |
Bibliografia:
Popinigis Danuta, Forschungsstand und Forschungsperspektiven zum Thema Orgelbau, Orgelmusik und Organisten in Danzig im 17. Jahrhundert, w: Orgelbau, Orgelmusik und Organisten des Ostseeraums im 17. und 19. Jahrhundert, Frankfurt am Main 2006, s. 14.
Rauschning Hermann, Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen, Danzig 1931, s. 213, 217.
Simson Paul, Geschichte der Stadt Danzig, Gdańsk 1918, Bd. II, s. 427.
