PANNENBERG CARL FERDINAND, aptekarz, radny
(wstawienie ilustracji (e-mail z 23.07.2018)) |
|||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2._Conrad_Heinrich_Pannenberg.jpg|thumb|Conrad Heinrich Pannenberg]] | [[File:2._Conrad_Heinrich_Pannenberg.jpg|thumb|Conrad Heinrich Pannenberg]] | ||
| − | '''CARL FERDINAND PANNENBERG''' (5 VI 1795 – 28 XI 1863 Gdańsk) | + | '''CARL FERDINAND PANNENBERG''' (5 VI 1795 – 28 XI 1863 Gdańsk), aptekarz I kategorii, kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Od 1 I 1828 do 1832 właściciel „Altstädtische Apotheke” („Apteka Staromiejska”) na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]] ([[APTEKI | apteki]]), zakupionej od spadkobierców [[HILDEBRANDT NATHANAEL EPHRAIM, aptekarz, ławnik | Nathanaela Ephraima Hildebrandta]]. Jej tradycyjną siedzibę 27 X 1829 przeniósł ze Schmiedegasse 286 (ul. Kowalska 23) na Holzmarkt 91 ([[TARG DRZEWNY | Targ Drzewny]] 1), z wejściem od obecnej ul. Kowalskiej. 1 X 1832 sprzedał ją Heinrichowi Eduardowi Falkenbergowi.<br/><br/> |
| + | 15 XI 1832 przeprowadził się do domu przy Langer Markt 433 (Długi Targ 11), zajmując się hurtowym handlem zbożem. Był właścicielem firmy „C.F. Pannenberg” z siedzibą w 1854 przy Neugarten 502/503 (ul. Nowe Ogrody 17). W latach 1822–1825 i 1843–1854 członek Rady Miejskiej, 1831–1841 nieetatowy członek Zarządu Miasta. W 1839 był prowizorem [[DOM DZIECKA (Dom Dziecka i Sierot) | Domu Dziecka i Sierot]]. Od 1823 członek [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] i loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]), w 1846 należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (zob. też [[WYSTAWY DZIEŁ SZTUKI W GDAŃSKU W XIX I POCZĄTKACH XX WIEKU | wystawy dzieł sztuki w Gdańsku w XIX wieku]]). <br/><br/> | ||
| + | 24 VI 1818 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Louisą Augustą Wilhelminą (30 IV 1798 – 24 III 1865 Gdańsk), córką zbożowego kupca hurtowego Johanna Jacoba Zacherta (1772–1824), któremu w 1807 zarekwirowano spichlerz Drujägerhörner (300 łasztów pojemności) na tymczasowe koszary dla wojsk napoleońskich, od 1809 właściciela kamienicy przy Langgasse 405 (ul. Długa 40) (nabytej po Renacie Wilhelminie von Gralath, żonie burmistrza [[CONRADI EDUARD FRIEDRICH, burmistrz Gdańska | Eduarda Friedricha Conradiego]]). <br/><br/> | ||
| + | Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA| cmentarzu Bożego Ciała]]. Starszy z jego synów, Rudolf Carl Beniamin (14 V 1825 Gdańsk – 13 IX 1882 Gdańsk), w 1846 absolwent [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]], był prawnikiem, sędzią w Świeciu i Gdańsku (od 1 X 1879 dyrektor Sądu Powiatowego, Landgericht, w Gdańsku), w 1867 mieszkał przy Langer Markt 35 (Długi Targ). Młodszy syn Conrad Heinrich (1 II 1834 Gdańsk – 19 V 1868 Gdańsk) od 1861 był współwłaścicielem spółki handlowej „Johann Jacob Zachert” (wspólnikiem był Albert Jacob Fuhrmann, 24 V 1831 Gdańsk – 22 XI 1878 Gdańsk), członek [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. Za zgodą sądu handlowego 11 I 1863 przejął także firmę ojca „C.F. Pannenberg”, od grudnia 1863 był po ojcu gdańskim przedstawicielem firmy ubezpieczeniowej od klęski pożaru (Gothaer Feuerversicherungsbank) z Gothy (koło Erfurtu). W 1867 mieszkał przy Ankerschmiedegasse 13 (ul. Kotwiczników). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | „Danziger Dampfboot”, 1 XII 1863 (nekrolog).<br/> | ||
| + | „Danziger Zeitung”, 18 XI 1863 i 1 XII 1863 (nekrologi).<br/> | ||
| + | Schumann Eduard, ''Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892'', „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, s. 92. | ||
Aktualna wersja na dzień 06:28, 29 cze 2024
CARL FERDINAND PANNENBERG (5 VI 1795 – 28 XI 1863 Gdańsk), aptekarz I kategorii, kupiec, radny Gdańska. Od 1 I 1828 do 1832 właściciel „Altstädtische Apotheke” („Apteka Staromiejska”) na Starym Mieście ( apteki), zakupionej od spadkobierców Nathanaela Ephraima Hildebrandta. Jej tradycyjną siedzibę 27 X 1829 przeniósł ze Schmiedegasse 286 (ul. Kowalska 23) na Holzmarkt 91 ( Targ Drzewny 1), z wejściem od obecnej ul. Kowalskiej. 1 X 1832 sprzedał ją Heinrichowi Eduardowi Falkenbergowi.
15 XI 1832 przeprowadził się do domu przy Langer Markt 433 (Długi Targ 11), zajmując się hurtowym handlem zbożem. Był właścicielem firmy „C.F. Pannenberg” z siedzibą w 1854 przy Neugarten 502/503 (ul. Nowe Ogrody 17). W latach 1822–1825 i 1843–1854 członek Rady Miejskiej, 1831–1841 nieetatowy członek Zarządu Miasta. W 1839 był prowizorem Domu Dziecka i Sierot. Od 1823 członek Towarzystwa Przyrodniczego i loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo), w 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (zob. też wystawy dzieł sztuki w Gdańsku w XIX wieku).
24 VI 1818 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Louisą Augustą Wilhelminą (30 IV 1798 – 24 III 1865 Gdańsk), córką zbożowego kupca hurtowego Johanna Jacoba Zacherta (1772–1824), któremu w 1807 zarekwirowano spichlerz Drujägerhörner (300 łasztów pojemności) na tymczasowe koszary dla wojsk napoleońskich, od 1809 właściciela kamienicy przy Langgasse 405 (ul. Długa 40) (nabytej po Renacie Wilhelminie von Gralath, żonie burmistrza Eduarda Friedricha Conradiego).
Pochowany na cmentarzu Bożego Ciała. Starszy z jego synów, Rudolf Carl Beniamin (14 V 1825 Gdańsk – 13 IX 1882 Gdańsk), w 1846 absolwent Gimnazjum Miejskiego, był prawnikiem, sędzią w Świeciu i Gdańsku (od 1 X 1879 dyrektor Sądu Powiatowego, Landgericht, w Gdańsku), w 1867 mieszkał przy Langer Markt 35 (Długi Targ). Młodszy syn Conrad Heinrich (1 II 1834 Gdańsk – 19 V 1868 Gdańsk) od 1861 był współwłaścicielem spółki handlowej „Johann Jacob Zachert” (wspólnikiem był Albert Jacob Fuhrmann, 24 V 1831 Gdańsk – 22 XI 1878 Gdańsk), członek Korporacji Kupców. Za zgodą sądu handlowego 11 I 1863 przejął także firmę ojca „C.F. Pannenberg”, od grudnia 1863 był po ojcu gdańskim przedstawicielem firmy ubezpieczeniowej od klęski pożaru (Gothaer Feuerversicherungsbank) z Gothy (koło Erfurtu). W 1867 mieszkał przy Ankerschmiedegasse 13 (ul. Kotwiczników).
Bibliografia:
„Danziger Dampfboot”, 1 XII 1863 (nekrolog).
„Danziger Zeitung”, 18 XI 1863 i 1 XII 1863 (nekrologi).
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, s. 92.
