GOTTSCHALCK HEINRICH, złotnik
(dodanie logotypów) |
|||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''HEINRICH GOTTSCHALCK''' ( | + | '''HEINRICH GOTTSCHALCK''' (Hans) (chrzest 25 V 1595 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) Gdańsk – przed 1650 Gdańsk), złotnik. Syn Dietricha (Dirrich, Dirk) (1545 Zutphen (Holandia) – pochowany 12 VII 1599 wraz z żoną), mistrza złotniczego, od 30 VII 1588 posiadającego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], zamieszkałego przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) i jego poślubionej w 1585 pierwszej żony Catheriny (pochowana 4 X 1597 w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele NMP). Brat zmarłej w niemowlęctwie Anny (chrzest 30 IV 1589 tamże) oraz Dietricha II (pochowany 23 XII 1664 w wieku 76 lat pod organami kościoła NMP), dwukrotnie żonatego.<br/><br/> |
| − | Używał znaku warsztatowego HG w polu o formie pionowego owalu. Dotychczas znane są jedynie cztery jego dzieła: dzbanuszek (Zamek Królewski na Wawelu), dwa kufle świadczące o dużych umiejętnościach: srebrny z personifikacjami wojny i pokoju (Muzeum Moskiewski Kreml) oraz z korpusem z kości słoniowej (zbiory prywatne), a także niezachowany obecnie kielich (dawniej Prabuty). | + | Zawodu uczył się u Albrechta Weimera I w Toruniu. Pracę mistrzowską wykonał w 1624 w gdańskim warsztacie Hansa Peckbernera. Funkcję kompana [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu złotników]] w Gdańsku pełnił w 1630 i 1635, starszego cechu – w 1631 i 1636. W 1630, wraz ze starszym cechu, Hansem Jürgenem, podjęli próbę (kolejną od zlecenia jej cechowi przez Radę Miejską w 1623) zorganizowania loterii na pokrycie poniesionych strat, która podobnie jak poprzednie zakończyła się niepowodzeniem wskutek wielu błędów i nadużyć. W 1638 zapisał na naukę zawodu syna Daniela (ur. 6 XII 1626), o którym brak dalszych informacji. Pracę mistrzowską wykonał w 1631 w jego warsztacie [[RENNEN PETER van den, złotnik | Peter van den Rennen]].<br/><br/> |
| − | Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Używał znaku warsztatowego HG w polu o formie pionowego owalu. Dotychczas znane są jedynie cztery jego dzieła: dzbanuszek (Zamek Królewski na Wawelu), dwa kufle świadczące o dużych umiejętnościach: srebrny, pozłacany, z personifikacjami wojny i pokoju (Muzeum Moskiewski Kreml) oraz z korpusem z kości słoniowej (zbiory prywatne), a także niezachowany obecnie srebrny, puncowany, wewnątrz pozłacany kielich (dawniej Prabuty). Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| + | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 33.<br/> | ||
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. X, 18, 52, 56, 92. <br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 309. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:55, 20 wrz 2023
HEINRICH GOTTSCHALCK (Hans) (chrzest 25 V 1595 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Gdańsk – przed 1650 Gdańsk), złotnik. Syn Dietricha (Dirrich, Dirk) (1545 Zutphen (Holandia) – pochowany 12 VII 1599 wraz z żoną), mistrza złotniczego, od 30 VII 1588 posiadającego obywatelstwo Gdańska, zamieszkałego przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) i jego poślubionej w 1585 pierwszej żony Catheriny (pochowana 4 X 1597 w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele NMP). Brat zmarłej w niemowlęctwie Anny (chrzest 30 IV 1589 tamże) oraz Dietricha II (pochowany 23 XII 1664 w wieku 76 lat pod organami kościoła NMP), dwukrotnie żonatego.
Zawodu uczył się u Albrechta Weimera I w Toruniu. Pracę mistrzowską wykonał w 1624 w gdańskim warsztacie Hansa Peckbernera. Funkcję kompana cechu złotników w Gdańsku pełnił w 1630 i 1635, starszego cechu – w 1631 i 1636. W 1630, wraz ze starszym cechu, Hansem Jürgenem, podjęli próbę (kolejną od zlecenia jej cechowi przez Radę Miejską w 1623) zorganizowania loterii na pokrycie poniesionych strat, która podobnie jak poprzednie zakończyła się niepowodzeniem wskutek wielu błędów i nadużyć. W 1638 zapisał na naukę zawodu syna Daniela (ur. 6 XII 1626), o którym brak dalszych informacji. Pracę mistrzowską wykonał w 1631 w jego warsztacie Peter van den Rennen.
Używał znaku warsztatowego HG w polu o formie pionowego owalu. Dotychczas znane są jedynie cztery jego dzieła: dzbanuszek (Zamek Królewski na Wawelu), dwa kufle świadczące o dużych umiejętnościach: srebrny, pozłacany, z personifikacjami wojny i pokoju (Muzeum Moskiewski Kreml) oraz z korpusem z kości słoniowej (zbiory prywatne), a także niezachowany obecnie srebrny, puncowany, wewnątrz pozłacany kielich (dawniej Prabuty). Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 33.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. X, 18, 52, 56, 92.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 309.
