O ilustracjach
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Kilka zdań o ilustracjach W wydaniu książkowym Encyklopedii Gdańska zaproponowałem nową koncepcję ilustrowania publikacji o charakterze encyklopedy...”) |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{off}} |
| − | + | W wydaniu książkowym ''Encyklopedii Gdańska'' zaproponowałem nową koncepcję ilustrowania publikacji o charakterze encyklopedycznym. Przyjąłem założenie, że wydanie książkowe ''Encyklopedii'' nie będzie ani jedynym, ani najważniejszym źródłem informacji o Gdańsku – w epoce mediów elektronicznych stanie się nim wersja internetowa. Będzie dostępna bez opłat, będzie pełniejsza, bo poszerzona o setki haseł, aneks z tabelami i ponad tysiąc ilustracji. Będzie także dokładniejsza, ponieważ wydawcy będą w następnych latach kontynuowali prace redakcyjne – dodawali ilustracje, opracowywali kolejne hasła, a w hasłach istniejących poprawiali błędy i niedokładności. Wydawcy spodziewają się także bardzo wielu uwag krytycznych, uzupełnień i poprawek od użytkowników ''Encyklopedii''. Liczą szczególnie na ogromną wiedzę tak licznych w Gdańsku pasjonatów, kolekcjonerów i miłośników historii. Gedanopedia stanie się formum, na którym wiedza o Gdańsku będzie rozwijana i pogłębiana. <br /><br /> Wydaniu książkowemu może dzięki temu przypaść zupełnie nowa rola. Może stać się opowieścią o Gdańsku, książką, którą w zimowy wieczór bierzemy do ręki i zanurzamy się w niej na całe godziny. Chciałem, żeby pomogły w tym ilustracje, chociaż nie jest ich wcale więcej niż w innych encyklopediach. Ale w ''Encyklopedii Gdańska'' zostały bardzo starannie wybrane, a niezwykle ważnym kryterium wyboru była ich uroda. Mają pokazać, jak bogata, niezwykła i dramatyczna była historia naszego miasta oraz jak ładny jest Gdańsk dzisiaj. Dlatego barokowa rycina przedstawiająca któregoś z gdańskich burmistrzów zajmuje pół kolumny – żeby czytelnik mógł docenić zarówno wyrafinowanie i bogactwo stroju miejskiego notabla, jak i mistrzostwo rytownika. Dlatego każda z najważniejszych gdańskich budowli przedstawiona jest na kilku ilustracjach. I tak sąsiadują ze sobą siedemnastowieczna ręcznie kolorowana rycina z dzieła Curickego, czarno-biała fotografia z przełomu XIX i XX wieku, sepiowana przedwojenna pocztówka, reporterskie zdjęcie Zbigniewa Kosycarza z lat pięćdziesiątych i kolorowa fotografia współczesna. Możemy obserwować, z jednej strony, jak z biegiem stuleci zmieniało się miasto i jego mieszkańcy, ale z drugiej – jak niezmiennie trwały w nim gotyckie i renesansowe budowle. I tylko, niekiedy, ich historię dramatycznie przerywa zdjęcie z 1945 roku, na którym nie ma nic oprócz ruin. Niektóre ilustracje publikowane są po raz pierwszy, na przykład zdjęcia wykonane przez warszawskiego fotografika Karola Beyera w 1855 roku, inne można było dotąd znaleźć tylko w niskonakładowych książkach naukowych. <br /><br /> | |
| − | + | Janusz Górski [[Category:static]] | |
| − | W wydaniu książkowym Encyklopedii Gdańska zaproponowałem nową koncepcję ilustrowania publikacji o charakterze encyklopedycznym. Przyjąłem założenie, że wydanie książkowe Encyklopedii nie będzie ani jedynym, ani najważniejszym źródłem informacji o Gdańsku – w epoce mediów elektronicznych stanie się nim wersja internetowa. Będzie dostępna bez opłat, będzie pełniejsza, bo poszerzona o setki haseł, aneks z tabelami i ponad tysiąc ilustracji. Będzie także dokładniejsza, ponieważ wydawcy będą w następnych latach kontynuowali prace redakcyjne – dodawali ilustracje, opracowywali kolejne hasła, a w hasłach istniejących poprawiali błędy i niedokładności. Wydawcy spodziewają się także bardzo wielu uwag krytycznych, uzupełnień i poprawek od użytkowników Encyklopedii. Liczą szczególnie na ogromną wiedzę tak licznych w Gdańsku pasjonatów, kolekcjonerów i miłośników historii. Gedanopedia stanie się formum, na którym wiedza o Gdańsku będzie rozwijana i pogłębiana. | + | |
| − | + | ||
| − | Wydaniu książkowemu może dzięki temu przypaść zupełnie nowa rola. Może stać się opowieścią o Gdańsku, książką, którą w zimowy wieczór bierzemy do ręki i zanurzamy się w niej na całe godziny. Chciałem, żeby pomogły w tym ilustracje, chociaż nie jest ich wcale więcej niż w innych encyklopediach. Ale w Encyklopedii Gdańska zostały bardzo starannie wybrane, a niezwykle ważnym kryterium wyboru była ich uroda. Mają pokazać, jak bogata, niezwykła i dramatyczna była historia naszego miasta oraz jak ładny jest Gdańsk dzisiaj. Dlatego barokowa rycina przedstawiająca któregoś z gdańskich burmistrzów zajmuje pół kolumny – żeby czytelnik mógł docenić zarówno wyrafinowanie i bogactwo stroju miejskiego notabla, jak i mistrzostwo rytownika. Dlatego każda z najważniejszych gdańskich budowli przedstawiona jest na kilku ilustracjach. I tak sąsiadują ze sobą siedemnastowieczna ręcznie kolorowana rycina z dzieła Curickego, czarno-biała fotografia z przełomu XIX i XX wieku, sepiowana przedwojenna pocztówka, reporterskie zdjęcie Zbigniewa Kosycarza z lat pięćdziesiątych i kolorowa fotografia współczesna. Możemy obserwować, z jednej strony, jak z biegiem stuleci zmieniało się miasto i jego mieszkańcy, ale z drugiej – jak niezmiennie trwały w nim gotyckie i renesansowe budowle. I tylko, niekiedy, ich historię dramatycznie przerywa zdjęcie z 1945 roku, na którym nie ma nic oprócz ruin. Niektóre ilustracje publikowane są po raz pierwszy, na przykład zdjęcia wykonane przez warszawskiego fotografika Karola Beyera w 1855 roku, inne można było dotąd znaleźć tylko w niskonakładowych książkach naukowych. | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | Janusz Górski | + | |
Aktualna wersja na dzień 17:40, 5 cze 2013
W wydaniu książkowym Encyklopedii Gdańska zaproponowałem nową koncepcję ilustrowania publikacji o charakterze encyklopedycznym. Przyjąłem założenie, że wydanie książkowe Encyklopedii nie będzie ani jedynym, ani najważniejszym źródłem informacji o Gdańsku – w epoce mediów elektronicznych stanie się nim wersja internetowa. Będzie dostępna bez opłat, będzie pełniejsza, bo poszerzona o setki haseł, aneks z tabelami i ponad tysiąc ilustracji. Będzie także dokładniejsza, ponieważ wydawcy będą w następnych latach kontynuowali prace redakcyjne – dodawali ilustracje, opracowywali kolejne hasła, a w hasłach istniejących poprawiali błędy i niedokładności. Wydawcy spodziewają się także bardzo wielu uwag krytycznych, uzupełnień i poprawek od użytkowników Encyklopedii. Liczą szczególnie na ogromną wiedzę tak licznych w Gdańsku pasjonatów, kolekcjonerów i miłośników historii. Gedanopedia stanie się formum, na którym wiedza o Gdańsku będzie rozwijana i pogłębiana.
Wydaniu książkowemu może dzięki temu przypaść zupełnie nowa rola. Może stać się opowieścią o Gdańsku, książką, którą w zimowy wieczór bierzemy do ręki i zanurzamy się w niej na całe godziny. Chciałem, żeby pomogły w tym ilustracje, chociaż nie jest ich wcale więcej niż w innych encyklopediach. Ale w Encyklopedii Gdańska zostały bardzo starannie wybrane, a niezwykle ważnym kryterium wyboru była ich uroda. Mają pokazać, jak bogata, niezwykła i dramatyczna była historia naszego miasta oraz jak ładny jest Gdańsk dzisiaj. Dlatego barokowa rycina przedstawiająca któregoś z gdańskich burmistrzów zajmuje pół kolumny – żeby czytelnik mógł docenić zarówno wyrafinowanie i bogactwo stroju miejskiego notabla, jak i mistrzostwo rytownika. Dlatego każda z najważniejszych gdańskich budowli przedstawiona jest na kilku ilustracjach. I tak sąsiadują ze sobą siedemnastowieczna ręcznie kolorowana rycina z dzieła Curickego, czarno-biała fotografia z przełomu XIX i XX wieku, sepiowana przedwojenna pocztówka, reporterskie zdjęcie Zbigniewa Kosycarza z lat pięćdziesiątych i kolorowa fotografia współczesna. Możemy obserwować, z jednej strony, jak z biegiem stuleci zmieniało się miasto i jego mieszkańcy, ale z drugiej – jak niezmiennie trwały w nim gotyckie i renesansowe budowle. I tylko, niekiedy, ich historię dramatycznie przerywa zdjęcie z 1945 roku, na którym nie ma nic oprócz ruin. Niektóre ilustracje publikowane są po raz pierwszy, na przykład zdjęcia wykonane przez warszawskiego fotografika Karola Beyera w 1855 roku, inne można było dotąd znaleźć tylko w niskonakładowych książkach naukowych.
Janusz Górski
