DIAKONISY
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DIAKONISY''' (służebnice, siostry luterańskie) | + | |
| + | [[File:6_Szpital_diakonis_ewangelickich.jpg|thumb|Diakonisy w sali operacyjnej szpitala przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody)]] | ||
| + | [[File: Gdańska_diakonisa.jpg |thumb| Gdańska diakonisa]] | ||
| + | [[File: Diakonisy_nowicjuszki.jpg |thumb| Gdańskie diakonisy nowicjuszki, przełom XIX/XX wieku]] | ||
| + | |||
| + | '''DIAKONISY''' (służebnice, siostry luterańskie) przybywały do Gdańska z terenów Niemiec w 2. połowie XIX wieku (Westpreußisches Diakonissen-Mutterhaus 1857–1920), by pracować w nowo powstałym szpitalu dziecięcym. Były to kobiety stanu wolnego, które posiadały wiedzę na temat opatrywania ran i podstawowych czynności medycznych wykorzystywaną do opieki nad chorymi ubogimi i słabszymi przy obopólnej korzyści: z jednej strony pomocy osobom potrzebującym, a z drugiej aktywizacji kobiet, które mogły włączyć się w życie parafii. Gdańskie diakonisy wywodziły się ponadto z filii macierzystego domu w Berlin-Zehlendorf (Diakonissen-Mutterhaus 1920–1945). Siostry pracowały w [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitalu diakonis ewangelickich]] przy Neugarten 1/5 (ul. Nowe Ogrody), w [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Sandgrube)| Szpitalu Miejskim (Lazarecie)]] przy Sandgrube 5/19 (ul. Rogaczewskiego), następnie przy Eichenallee (ul. Dębinki), [[SZPITAL CHORÓB KOBIECYCH | Szpitalu Położnictwa i Chorób Kobiecych]] przy Schellmühler Weg 1 (ul. Kliniczna), przychodniach lekarskich i w domach opieki społecznej w Gdańsku i na Pomorzu, prowadziły przedszkola, m.in. w Oliwie, w zabudowaniach po [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztorze cystersów]]. {{author: MrGl }} <br/><br/> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Aktualna wersja na dzień 16:23, 17 kwi 2024
DIAKONISY (służebnice, siostry luterańskie) przybywały do Gdańska z terenów Niemiec w 2. połowie XIX wieku (Westpreußisches Diakonissen-Mutterhaus 1857–1920), by pracować w nowo powstałym szpitalu dziecięcym. Były to kobiety stanu wolnego, które posiadały wiedzę na temat opatrywania ran i podstawowych czynności medycznych wykorzystywaną do opieki nad chorymi ubogimi i słabszymi przy obopólnej korzyści: z jednej strony pomocy osobom potrzebującym, a z drugiej aktywizacji kobiet, które mogły włączyć się w życie parafii. Gdańskie diakonisy wywodziły się ponadto z filii macierzystego domu w Berlin-Zehlendorf (Diakonissen-Mutterhaus 1920–1945). Siostry pracowały w szpitalu diakonis ewangelickich przy Neugarten 1/5 (ul. Nowe Ogrody), w Szpitalu Miejskim (Lazarecie) przy Sandgrube 5/19 (ul. Rogaczewskiego), następnie przy Eichenallee (ul. Dębinki), Szpitalu Położnictwa i Chorób Kobiecych przy Schellmühler Weg 1 (ul. Kliniczna), przychodniach lekarskich i w domach opieki społecznej w Gdańsku i na Pomorzu, prowadziły przedszkola, m.in. w Oliwie, w zabudowaniach po klasztorze cystersów.
| Rok | Liczba diakonis |
|---|---|
| 1861 | 2 |
| 1877 | 40 |
| 1890 | 166 |
| 1900 | 312 |
| 1905 | 348 |
| 1910 | 371 |
| 1915 | 434 |
| 1920 | 384 |
| 1925 | 346 |
| 1930 | 385 |
| 1932 | 403 |
