HUFCE BUDOWLANE „ŚWIT”
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HUFCE BUDOWLANE „ŚWIT”''', ogólnopolska organizacja działająca od 1946 | + | '''HUFCE BUDOWLANE „ŚWIT”''', ogólnopolska organizacja działająca od 1946, podległa Ministerstwu Odbudowy. W Gdańsku funkcjonowały w latach 1947–1949, z siedzibą w czterech barakach przy al. Rokossowskiego (obecnie al. Zwycięstwa 18), z których dwa mieściły internat, a kolejne szkołę i warsztaty szkolne. Ich komendantem był mjr Jałowiecki (imię nieznane). Skupiały na trzyletniej nauce młodzież w wieku 16–20 lat, która uzupełniała wykształcenie do poziomu siedmiu lat szkoły podstawowej, przechodziła przeszkolenie wojskowe, a w dwuletniej Szkole Rzemiosł (dyrektorem był Mikołaj Suszko) zdobywała kwalifikacje w zawodach budowlanych (murarstwo, betoniarstwo, ciesielstwo, stolarstwo, hydraulika, instalatorstwo elektryczne). Kursy i szkolenia odbywały się też w Zakładzie Doskonalenia Rzemiosł przy ul. Miszewskiego 12. <br/><br/> |
| − | W 1949 | + | W 1949 w związku z reformą szkolnictwa zawodowego w ich miejsce powołano Państwowe Ośrodki Szkolenia Zawodowego nr VII (z siedzibą przy al. Rokossowskiego 18; dyrektorem był Antoni Rożek) i nr XVI (przy ul. Miszewskiego 12; dyrektor – Stefan Głuchowski). W 1950 obie jednostki połączono w Państwowy Ośrodek Szkolenia Zawodowego nr VII (zob. [[PAŃSTWOWE SZKOŁY BUDOWNICTWA IM. PROF. MARIANA OSIŃSKIEGO | Państwowe Szkoły Budownictwa im. prof. Mariana Osińskiego]]). {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 15:20, 28 wrz 2022
HUFCE BUDOWLANE „ŚWIT”, ogólnopolska organizacja działająca od 1946, podległa Ministerstwu Odbudowy. W Gdańsku funkcjonowały w latach 1947–1949, z siedzibą w czterech barakach przy al. Rokossowskiego (obecnie al. Zwycięstwa 18), z których dwa mieściły internat, a kolejne szkołę i warsztaty szkolne. Ich komendantem był mjr Jałowiecki (imię nieznane). Skupiały na trzyletniej nauce młodzież w wieku 16–20 lat, która uzupełniała wykształcenie do poziomu siedmiu lat szkoły podstawowej, przechodziła przeszkolenie wojskowe, a w dwuletniej Szkole Rzemiosł (dyrektorem był Mikołaj Suszko) zdobywała kwalifikacje w zawodach budowlanych (murarstwo, betoniarstwo, ciesielstwo, stolarstwo, hydraulika, instalatorstwo elektryczne). Kursy i szkolenia odbywały się też w Zakładzie Doskonalenia Rzemiosł przy ul. Miszewskiego 12.
W 1949 w związku z reformą szkolnictwa zawodowego w ich miejsce powołano Państwowe Ośrodki Szkolenia Zawodowego nr VII (z siedzibą przy al. Rokossowskiego 18; dyrektorem był Antoni Rożek) i nr XVI (przy ul. Miszewskiego 12; dyrektor – Stefan Głuchowski). W 1950 obie jednostki połączono w Państwowy Ośrodek Szkolenia Zawodowego nr VII (zob. Państwowe Szkoły Budownictwa im. prof. Mariana Osińskiego).
