MOMBER EMIL AUGUST, aktor, reżyser
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''EMIL AUGUST MOMBER''' (16 V 1886 Gdańsk – 17 V 1969 Karlsruhe), aktor, reżyser teatralny, [[MENONICI | menonita]]. Syn jubilera [[MOMBER CARL AUGUST | Carla Augusta Mombera]]. Od 1905 | + | [[File:Momber August.jpg|thumb|Emil August Momber]] |
| + | '''EMIL AUGUST MOMBER''' (16 V 1886 Gdańsk – 17 V 1969 Karlsruhe), aktor, reżyser teatralny, [[MENONICI | menonita]]. Syn jubilera [[MOMBER CARL AUGUST, jubiler | Carla Augusta Mombera]]. Od 1905 w Berlinie uczył się gry aktorskiej w szkole Maxa Reinhardta. 20 XI 1906 debiutował w Deutsches Theater w Berlinie w roli Ottona w prapremierze dramatu ''Frühlings Erwachen'' (''Przebudzenie wiosny'') Franka Wedekinda. Karierę artystyczną zakończył w lecie 1956 na scenie teatru górskiego (Bergtheater) w Thale w Górach Harzu rolą Attinghausena w ''Wilhelmie Tellu'' Friedricha Schillera i przeszedł na emeryturę. <br/><br/> W czasie tego półwiecza pracował w kilkunastu teatrach, między innymi w latach 1907–1908 i 1910–1920 w Deutsches Theater w Berlinie, 1908–1909 w teatrze w Bambergu (Górna Frankonia), 1909–1910 w Volksbühne w Berlinie, 1920–1942 w teatrach Południowej Ameryki, Wiednia, Monachium, Wiesbaden, Karlsruhe, 1942–1944 w teatrach w Metz (Lotaryngia) i Lille (Nord-Pas-de-Calais), 1945–1956 w Weimarze. Brak informacji o jego gościnnych występach w gdańskim [[TEATR MIEJSKI | Teatrze Miejskim]]. <br/><br/> Zagrał około 400 ról, między innymi w tragediach Williama Shakespeare’a (Otello, Julius Cezar, Makbet, Prospero w ''Burzy'', Petruccio w ''Poskromieniu złośnicy'', Sir Tobiasz Czkawka w ''Wieczorze Trzech Króli''), dramatach Gottholda Ephraima Lessinga (Major von Tellheim w ''Minnie von Barnhelm''), Johanna Wolfganga Goethego (Faust, Götz von Berlichingen, Orest w ''Ifigenii na Taurydzie''), Friedricha Schillera (Wilhelm Tell, Wallenstein, Prezydent von Walter w ''Intrydze i miłości'', Verrina w ''Sprzysiężeniu Fieska w Genui''), Friedricha Hebbla (Hagen w ''Nibelungach''), Fiodora Protasowa w pierwszym w Niemczech wystawieniu dramatu ''Żywy trup'' Lwa Tołstoja (1910, Volksbühne Berlin), wiodące role w prapremierowych wystawieniach sztuk Wilhelma Scholza: 30 I 1938 ''Die Frankfurter Weihnacht'', 22 V 1941 ''Das Deutsche Große Welttheater''. Grał też w filmach: ''Die Schmiede des Grauens'' (1920), ''Vertauschtes Leben'' (1920), ''Der Auftrag Höglers'' (1949). <br/><br/> Od 1950 do emerytury w 1956 uczył gry aktorskiej w Staatliche Hochschule für Musik – Mendelssohn-Akademie (Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna – Akademia im. Mendelssohna) w Lipsku. Na emeryturze był pensjonariuszem Marie-Seebach-Stiftung (Fundacja Marii Seebach) w Weimarze. Po śmierci w Karlsruhe ciało skremowano, urnę z prochami pochowano na cmentarzu w Weimarze w pobliżu grobów Goethego i Schillera. <br/><br/> W 1926 w Wiesbaden poślubił aktorkę [[GENZMER HERTHA, aktorka | Herthę Genzmer]], w 1934 rozwiódł się z nią. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 08:09, 21 gru 2022
EMIL AUGUST MOMBER (16 V 1886 Gdańsk – 17 V 1969 Karlsruhe), aktor, reżyser teatralny, menonita. Syn jubilera Carla Augusta Mombera. Od 1905 w Berlinie uczył się gry aktorskiej w szkole Maxa Reinhardta. 20 XI 1906 debiutował w Deutsches Theater w Berlinie w roli Ottona w prapremierze dramatu Frühlings Erwachen (Przebudzenie wiosny) Franka Wedekinda. Karierę artystyczną zakończył w lecie 1956 na scenie teatru górskiego (Bergtheater) w Thale w Górach Harzu rolą Attinghausena w Wilhelmie Tellu Friedricha Schillera i przeszedł na emeryturę.
W czasie tego półwiecza pracował w kilkunastu teatrach, między innymi w latach 1907–1908 i 1910–1920 w Deutsches Theater w Berlinie, 1908–1909 w teatrze w Bambergu (Górna Frankonia), 1909–1910 w Volksbühne w Berlinie, 1920–1942 w teatrach Południowej Ameryki, Wiednia, Monachium, Wiesbaden, Karlsruhe, 1942–1944 w teatrach w Metz (Lotaryngia) i Lille (Nord-Pas-de-Calais), 1945–1956 w Weimarze. Brak informacji o jego gościnnych występach w gdańskim Teatrze Miejskim.
Zagrał około 400 ról, między innymi w tragediach Williama Shakespeare’a (Otello, Julius Cezar, Makbet, Prospero w Burzy, Petruccio w Poskromieniu złośnicy, Sir Tobiasz Czkawka w Wieczorze Trzech Króli), dramatach Gottholda Ephraima Lessinga (Major von Tellheim w Minnie von Barnhelm), Johanna Wolfganga Goethego (Faust, Götz von Berlichingen, Orest w Ifigenii na Taurydzie), Friedricha Schillera (Wilhelm Tell, Wallenstein, Prezydent von Walter w Intrydze i miłości, Verrina w Sprzysiężeniu Fieska w Genui), Friedricha Hebbla (Hagen w Nibelungach), Fiodora Protasowa w pierwszym w Niemczech wystawieniu dramatu Żywy trup Lwa Tołstoja (1910, Volksbühne Berlin), wiodące role w prapremierowych wystawieniach sztuk Wilhelma Scholza: 30 I 1938 Die Frankfurter Weihnacht, 22 V 1941 Das Deutsche Große Welttheater. Grał też w filmach: Die Schmiede des Grauens (1920), Vertauschtes Leben (1920), Der Auftrag Höglers (1949).
Od 1950 do emerytury w 1956 uczył gry aktorskiej w Staatliche Hochschule für Musik – Mendelssohn-Akademie (Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna – Akademia im. Mendelssohna) w Lipsku. Na emeryturze był pensjonariuszem Marie-Seebach-Stiftung (Fundacja Marii Seebach) w Weimarze. Po śmierci w Karlsruhe ciało skremowano, urnę z prochami pochowano na cmentarzu w Weimarze w pobliżu grobów Goethego i Schillera.
W 1926 w Wiesbaden poślubił aktorkę Herthę Genzmer, w 1934 rozwiódł się z nią.
