COCHIUS FRIEDRICH AUGUST, architekt
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''FRIEDRICH AUGUST COCHIUS''' (8 VII 1771 | + | '''FRIEDRICH AUGUST COCHIUS''' (8 VII 1771 Bötzow koło Berlina – 30 VIII 1828 Królewiec), architekt i inżynier budowlany. Syn Friedricha Wilhelma (1728–1781), dzierżawcy domeny w Bötzow, oraz Johanny Sophii Charlotty (1738–1805), córki nadwornego ogrodnika Joachima Arndta Saltzmanna z Charlottenburga, siostry oliwskiego ogrodnika [[SALTZMANN JOHANN GEORG NICOLAUS, ogrodnik | Johanna Georga Nicolausa Saltzmanna]]. Od 1791 notowany jako geodeta. W 1797 inspektor wałów w Elblągu, w 1798 w Gdańsku, w 1800 asesor budowlany w Kamerze Wojennej i Domen (Kriegs- und Domainenkammer) w Kwidzynie, w 1804 dyrektor budowlany Prowincji, w 1809 radca rządowy, przeniesiony do rządu Marchii Elektoralnej (Kurmark), w 1810 tajny wyższy radca budowlany w Berlinie, pod kierownictwem Karla Friedricha Schinkla kierował robotami wodnymi w Nowej Marchii, Prusach i na Litwie.<br/><br/> |
| + | Autor wielu prac z dziedziny budownictwa wodnego. W 1816 przedstawił projekt [[PRZEKOP WISŁY | Przekopu Wisły]] pod Świbnem oraz niezrealizowanej budowy nowego kanału żeglugowego, skracającego drogę wodną spod [[GDAŃSKA GŁOWA | Gdańskiej Głowy]] do Gdańska poprzez poszerzenie Kanału Śledziowego (Herings-Laake) (obecnie wypływający z okolic Długiego Pola, w górnym biegu sztuczny, w dolnym naturalny ciek wodny) i [[KANAŁ DOLNY POWODZIOWIEC | Kanału Dolnego Powodziowca]]. Przekopu Wisły od Przegaliny do Morza Bałtyckiego zrealizowano w 1895 na podstawie współcześnie opracowanych planów. <br/><br/> | ||
| + | Od stycznia 1800 mąż Johanny Wilhelminy Elisabeth (1783–1834), córki gdańskiego aptekarza Theodora Gotthilfa Osterotha. Zmarł w podróży służbowej. {{author: ZdK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 20:16, 17 gru 2022
FRIEDRICH AUGUST COCHIUS (8 VII 1771 Bötzow koło Berlina – 30 VIII 1828 Królewiec), architekt i inżynier budowlany. Syn Friedricha Wilhelma (1728–1781), dzierżawcy domeny w Bötzow, oraz Johanny Sophii Charlotty (1738–1805), córki nadwornego ogrodnika Joachima Arndta Saltzmanna z Charlottenburga, siostry oliwskiego ogrodnika Johanna Georga Nicolausa Saltzmanna. Od 1791 notowany jako geodeta. W 1797 inspektor wałów w Elblągu, w 1798 w Gdańsku, w 1800 asesor budowlany w Kamerze Wojennej i Domen (Kriegs- und Domainenkammer) w Kwidzynie, w 1804 dyrektor budowlany Prowincji, w 1809 radca rządowy, przeniesiony do rządu Marchii Elektoralnej (Kurmark), w 1810 tajny wyższy radca budowlany w Berlinie, pod kierownictwem Karla Friedricha Schinkla kierował robotami wodnymi w Nowej Marchii, Prusach i na Litwie.
Autor wielu prac z dziedziny budownictwa wodnego. W 1816 przedstawił projekt Przekopu Wisły pod Świbnem oraz niezrealizowanej budowy nowego kanału żeglugowego, skracającego drogę wodną spod Gdańskiej Głowy do Gdańska poprzez poszerzenie Kanału Śledziowego (Herings-Laake) (obecnie wypływający z okolic Długiego Pola, w górnym biegu sztuczny, w dolnym naturalny ciek wodny) i Kanału Dolnego Powodziowca. Przekopu Wisły od Przegaliny do Morza Bałtyckiego zrealizowano w 1895 na podstawie współcześnie opracowanych planów.
Od stycznia 1800 mąż Johanny Wilhelminy Elisabeth (1783–1834), córki gdańskiego aptekarza Theodora Gotthilfa Osterotha. Zmarł w podróży służbowej.
