FRANCISZKANKI SŁUŻEBNICE KRZYŻA
m |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''FRANCISZKANKI SŁUŻEBNICE KRZYŻA.''' Zgromadzenie założone w 1910 | + | '''FRANCISZKANKI SŁUŻEBNICE KRZYŻA.''' Zgromadzenie założone w 1910 w Warszawie przez Elżbietę Różę Czacką, pierwotnie jako świeckie Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. W 1918, wolą założycielki, wyodrębniono zgromadzenie zakonne, powołane do wszechstronnej służby ludziom niewidomym, w dalszym ciągu współpracujące z Towarzystwem. Zatwierdzone przez arcybiskupa warszawskiego w 1922, formalne zatwierdzenie papieskie uzyskało w 1981. Znane ze współpracy z Zakładem dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą (popularna nazwa zakonu: Siostry z Lasek). |
| + | <br/><br/> | ||
| + | W 1946 otworzyły w byłym lazarecie wojskowym z okresu II wojny światowej dom zakonny w [[SOBIESZEWKO | Sobieszewku]], współtworząc tu filię Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi (po włączeniu do Gdańska w 1973 dom otrzymał adres: ul. Przegalińska 29). W lipcu 1946 erygowano w nim kaplicę Matki Bożej Gwiazdy Morza, obsługiwaną przez [[PALLOTYNI | pallotynów]]. Po adaptacji budynku mieszkalnego i obiektów gospodarczych, od 1949 prowadzono w Sobieszewku kolonie letnie dla ociemniałych dzieci. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku wybudowano nowy pawilon hotelowy, do którego przeniesiono posługę duszpasterską. Po rozbudowie ośrodka korzystali z niego także dorośli niewidomi. Konwent franciszkanek składał się z 7–8 sióstr w okresie zimowym oraz 20–30 w okresie letnim. W 1992 budynek przy ul. Przegalińskiej 29 spłonął doszczętnie, w 2000 został odbudowany. W 2006 utworzono tam Dział Wczesnego Wspomagania Dziecka, a w 2009 [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK, arcybiskup gdański | abp Sławoj Leszek Głódź]] poświęcił zmodernizowany obiekt (noszący nazwę Domu św. Maksymiliana). {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:05, 9 wrz 2024
FRANCISZKANKI SŁUŻEBNICE KRZYŻA. Zgromadzenie założone w 1910 w Warszawie przez Elżbietę Różę Czacką, pierwotnie jako świeckie Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. W 1918, wolą założycielki, wyodrębniono zgromadzenie zakonne, powołane do wszechstronnej służby ludziom niewidomym, w dalszym ciągu współpracujące z Towarzystwem. Zatwierdzone przez arcybiskupa warszawskiego w 1922, formalne zatwierdzenie papieskie uzyskało w 1981. Znane ze współpracy z Zakładem dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą (popularna nazwa zakonu: Siostry z Lasek).
W 1946 otworzyły w byłym lazarecie wojskowym z okresu II wojny światowej dom zakonny w Sobieszewku, współtworząc tu filię Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi (po włączeniu do Gdańska w 1973 dom otrzymał adres: ul. Przegalińska 29). W lipcu 1946 erygowano w nim kaplicę Matki Bożej Gwiazdy Morza, obsługiwaną przez pallotynów. Po adaptacji budynku mieszkalnego i obiektów gospodarczych, od 1949 prowadzono w Sobieszewku kolonie letnie dla ociemniałych dzieci. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku wybudowano nowy pawilon hotelowy, do którego przeniesiono posługę duszpasterską. Po rozbudowie ośrodka korzystali z niego także dorośli niewidomi. Konwent franciszkanek składał się z 7–8 sióstr w okresie zimowym oraz 20–30 w okresie letnim. W 1992 budynek przy ul. Przegalińskiej 29 spłonął doszczętnie, w 2000 został odbudowany. W 2006 utworzono tam Dział Wczesnego Wspomagania Dziecka, a w 2009 abp Sławoj Leszek Głódź poświęcił zmodernizowany obiekt (noszący nazwę Domu św. Maksymiliana).
