PETERSEN ERNST, profesor Technische Hochschule Danzig
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: MrGl}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: MrGl}} | + | '''ERNST PETERSEN''' (9 XI 1870 Magdeburg – 2 VI 1924 Braunschweig, Saksonia), architekt, profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). W 1886 uzyskał maturę w gimnazjum w Magdeburgu. Studia z architektury odbył w Monachium i Berlinie, był uczniem prof. Carla Schäfera (1844–1908). Pracował jako architekt w Düsseldorfie (1895–1897), był asystentem w Technische Hochschule w Charlottenburgu (1901–1906), następnie w biurze ochrony zabytków w Berlinie (1906–1907). W Charlottenburgu był budowniczym tamtejszych gmachów sądowych. W 1907 został dyrektorem szkoły rysunków w Hanau, następnie w Berlinie. <br/><br/> |
| − | [[Category: | + | Od 14 V 1913 profesor historii architektury w THD. Nadzorował jednocześnie klasę rzemiosł artystycznych w [[PAŃSTWOWA RZEMIEŚLNICZA SZKOŁA DOKSZTAŁCAJĄCA | Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej]]. Był autorem projektu pierwszej monety (o wartości 10 fenigów) wypuszczonej przez władze [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG) w październiku 1920. Monet tych wybito około miliona, stały się przedmiotem zbieractwa, po ich wycofaniu z obiegu, mimo obwieszczeń władz, nie dokonano w Gdańsku ani jednej wymiany na aktualną monetę. Był też autorem wzoru pierwszej, gdańskiej serii [[ZNACZKI POCZTOWE II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA | znaczków pocztowych II WMG]] z 1921. Zmarł w czasie wizyty w Braunschweig.<br/><br/> |
| + | Żonaty był z Margarette Ramdohr. Ojciec Ernsta Louisa Ferdinanda Rudolpha (28 IV 1905 Berlin – 14 III 1944 Krzywy Róg (obecnie Ukraina)), gdańskiego maturzysty (1923), w latach 1923–1927 studenta prehistorii, historii i geologii na THD oraz uniwersytetach w Monachium, Heidelbergu i Berlinie, w 1929 doktora w Berlinie na podstawie pracy (dobrze ocenionej w recenzjach także przez polskich badaczy) ''Die frühgermanische Kultur in Ostdeutschland und Polen'' (''Kultura wczesnogermańska we wschodnich Niemczech i Polsce''), w 1938 we Wrocławiu doktora habilitowanego na podstawie rozprawy ''Die Bastarnen und Skiren'' (''Bastarnowie i Skirowie''), w latach 1939–1941 profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu w Rostocku, od 1941 w Poznaniu, w 1923 uczestnika puczu Adolfa Hitlera w Monachium i członka NSDAP, od 1933 w SS (końcowo w stopniu Untersturmführera), poległego na froncie wschodnim w stopniu porucznika (Oberleutnant) Wehrmachtu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:29, 17 gru 2023
ERNST PETERSEN (9 XI 1870 Magdeburg – 2 VI 1924 Braunschweig, Saksonia), architekt, profesor Technische Hochschule Danzig (THD). W 1886 uzyskał maturę w gimnazjum w Magdeburgu. Studia z architektury odbył w Monachium i Berlinie, był uczniem prof. Carla Schäfera (1844–1908). Pracował jako architekt w Düsseldorfie (1895–1897), był asystentem w Technische Hochschule w Charlottenburgu (1901–1906), następnie w biurze ochrony zabytków w Berlinie (1906–1907). W Charlottenburgu był budowniczym tamtejszych gmachów sądowych. W 1907 został dyrektorem szkoły rysunków w Hanau, następnie w Berlinie.
Od 14 V 1913 profesor historii architektury w THD. Nadzorował jednocześnie klasę rzemiosł artystycznych w Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej. Był autorem projektu pierwszej monety (o wartości 10 fenigów) wypuszczonej przez władze II Wolnego Miasta Gdańska (WMG) w październiku 1920. Monet tych wybito około miliona, stały się przedmiotem zbieractwa, po ich wycofaniu z obiegu, mimo obwieszczeń władz, nie dokonano w Gdańsku ani jednej wymiany na aktualną monetę. Był też autorem wzoru pierwszej, gdańskiej serii znaczków pocztowych II WMG z 1921. Zmarł w czasie wizyty w Braunschweig.
Żonaty był z Margarette Ramdohr. Ojciec Ernsta Louisa Ferdinanda Rudolpha (28 IV 1905 Berlin – 14 III 1944 Krzywy Róg (obecnie Ukraina)), gdańskiego maturzysty (1923), w latach 1923–1927 studenta prehistorii, historii i geologii na THD oraz uniwersytetach w Monachium, Heidelbergu i Berlinie, w 1929 doktora w Berlinie na podstawie pracy (dobrze ocenionej w recenzjach także przez polskich badaczy) Die frühgermanische Kultur in Ostdeutschland und Polen (Kultura wczesnogermańska we wschodnich Niemczech i Polsce), w 1938 we Wrocławiu doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Die Bastarnen und Skiren (Bastarnowie i Skirowie), w latach 1939–1941 profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu w Rostocku, od 1941 w Poznaniu, w 1923 uczestnika puczu Adolfa Hitlera w Monachium i członka NSDAP, od 1933 w SS (końcowo w stopniu Untersturmführera), poległego na froncie wschodnim w stopniu porucznika (Oberleutnant) Wehrmachtu.
